Άλλο η αντιπολίτευση και άλλο η μιζέρια

Υπάρχει μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Η Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, που έχουν πάνω-κάτω την ίδια έκταση και πληθυσμό,  έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει με σχετική επιτυχία την επέλαση του κορονοιού.

Αυτό δείχνουν τα στοιχεία, αυτό επισημαίνουν όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης που από όσο γνωρίζω δεν ανήκουν σε επιχειρηματίες που στηρίζουν την κυβέρνηση γιατί διαπλέκονται με τον Άδωνι και τον Πέτσα.

Αυτή είναι η αίσθηση που κυριαρχεί και στην κοινωνία. Δεν έχω ακούσει από κανένα άνθρωπο, που δεν έχει στο πίσω μέρος του μυαλού το πώς θα ξανάρθει στην εξουσία ο Τσίπρας, ότι η κυβέρνηση δεν κινήθηκε σωστά και γρήγορα  ότι δεν συνέβαλε με τις αποφάσεις που έλαβε στην καλή εικόνα που παρουσιάζει η χώρα.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, όλα δείχνουν ότι… κερδάμε.  Δεν είμαστε παράδειγμα προς αποφυγή αλλά προς μίμηση. Η κυβέρνηση έκανε αυτό που έπρεπε,  οι πολίτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία συμμορφώθηκαν με τους περιορισμούς, τα όποια παρατράγουδα αφορούν συμπεριφορές μειοψηφικές.

Από όλο αυτό το σκηνικό, δυστυχώς, δεν λείπει η μιζέρια. Γιατί είναι δείγμα μίζερης νοοτροπίας το να αποδίδεις με μισή καρδιά η ακόμα και με εμφανή στεναχώρια τα εύσημα στην κυβέρνηση για τις κινήσεις που έκανε, ακολουθώντας τις οδηγίες των ειδικών.

Δεν αποτελεί αντιπολίτευση αλλά μάλλον γκρίνια κακιά η προσπάθεια να επιτεθείς σε πρόσωπα όπως ο Σωτήρης Τσιόδρας με το επιχείρημα ότι είναι δεξιός γιατί πάει και ψέλνει στην εκκλησία ή να υποστηρίζεις ότι τα όσα λέει είναι κουβέντες μελλοντικού βουλευτή της ΝΔ. Η να αγανακτείς επειδή ο Χαρδιαλιάς εμφανίζει εικόνα «βαρύμαγκα», όταν στους κόλπους σου διαθέτεις το σήμα-κατατεθέν της «βαρυμαγκιάς» και της «τζάμπα μαγκιάς».

Και είναι , μάλλον, δείγμα του «ζω στον κόσμο μου» οι απειλές του  τύπου θα «λογαριαστούμε μετά». Πάλι λογαριασμό θέλουνε; Δεν τους έφτασε ο διπλός λογαριασμός των Ευρωεκλογών και των βουλευτικών εκλογών; Θέλουν πράγματι και άλλον ή απλά φοβούνται ότι αν πάμε σε νέο λογαριασμό θα χάσουν το μέτρημα και θέλουν να εμφανίζονται ως ατρόμητοι;

Δεν υποστηρίζω ότι σε περιόδους κρίσης θα πρέπει να υπάρξει σιωπητήριο. Ούτε ότι η κυβέρνηση τα έχει όλα καλώς καμωμένα. Ο κορονοιός έχει πίσω την ουρά και είναι μεγάλη.

Ο μεγάλος πόλεμος θα ξεκινήσει από την επομένη του ξεπεράσματος της πανδημίας και θα αφορά την ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Και το στοίχημα την επόμενη μέρα είναι οι επιπτώσεις της κρίσης να επιμεριστούν αναλογικά και δίκαια και όχι να σηκώσουν το βάρος οι συνήθεις ύποπτοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Με δεδομένο ότι στην κυβέρνηση έχει κάνει την εμφάνιση της και η νοοτροπία του «βρήκαμε κοροναιό ας θάψουμε πέντε-έξη εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα», η στιβαρή παρουσία της αντιπολίτευσης είναι επιβεβλημένη.

Επομένως, είναι καθήκον της αντιπολίτευσης να αντιπαλέψει τη μιζέρια και την κακομοιριά που εκδηλώνεται στους κόλπους της.

Γιατί οι… μίζεροι, αντί να αποδομήσουν την κυβέρνηση αποδομούν τον εαυτό τους.

Και γιατί αυτή κακομοιριά το μόνο που ενισχύει είναι το «άγιο είχαμε» και το «βρε τι είναι αυτοί, ακόμα να βάλουν μυαλό;».