Ξαναφτιάχνοντας οικειότητα

Ενα από τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της πανδημίας είναι η οικειότητα. Πράγμα λογικό εάν αναλογιστούμε ότι η βασική γραμμή άμυνας είναι η αποφυγή της κοινωνικής συναναστροφής και η υποχρεωτική τήρηση φυσικών αποστάσεων από άλλους ανθρώπους. Οι χώροι όπου άνθρωποι θα μπορούσαν να βρεθούν κοντά με άλλους ανθρώπους έχουν κλείσει και ακόμη και στους σχετικά άδειους δρόμους παρατηρείς τους ανθρώπους να αποφεύγουν ακόμη και να διασταυρωθούν σε κοντινή απόσταση με άλλους ανθρώπους.

Προσθέστε σε αυτό και μια άλλη διάσταση: ο εχθρός είναι μεν αόρατος, εφόσον είναι μικροσκοπικός, αλλά αυτός που τον φέρει και μπορεί να τον διασπείρει είναι ορατός: ένας άλλος άνθρωπος. Ακόμη και εντός νοικοκυριών, των τελευταίων οχυρών της οικειότητας, η παραμικρή υπόνοια κάποιου συμπτώματος επιβάλλει την αυτο-απομόνωση. Σε συνδυασμό με την πρωτόγνωρη έκταση των σχετικών πρακτικών, εντείνεται η διάχυτη αίσθηση κοινωνιών που σταδιακά «αυξάνουν τις αποστάσεις», όπως ακριβώς μεγαλώνουν σταδιακά οι αποστάσεις ανάμεσα στους αναμένοντας σε κάποια ουρά.

Ωστόσο, η εικόνα αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και παραπλανητική. Την ίδια στιγμή βλέπεις να επιτείνεται ο βαθμός επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Ολες οι πλατφόρμες επικοινωνίας δείχνουν να αξιοποιούνται με τους ανθρώπους να μιλούν, να ανταλλάσσουν μηνύματα και φωτογραφίες, να αξιοποιούν τις δυνατότητες οπτικοακουστικής επικοινωνίας που έχουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ας μη βιαστούμε να τα χαρακτηρίσουμε όλα αυτά «εικονικά».

Σε μεγάλο βαθμό αποτελούν πραγματικές μορφές επικοινωνίας, υποστήριξης και οικειότητας και σίγουρα βοηθούν στο να αντιμετωπιστεί το υπαρκτό αρνητικό ψυχολογικό φορτίο της πανδημίας. Με έναν τρόπο δείχνουν ότι ακόμη και σε αυτή τη συνθήκη ανακαλύπτουμε ξανά πόσο χρειαζόμαστε τους άλλους.

Ακόμη πιο ελπιδοφόρες οι μικρές χειρονομίες αλληλεγγύης προς όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν σε οικείους και κινδυνεύουν να είναι ταυτόχρονα ευάλωτοι και απομονωμένοι. Από τις τοπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και προσφοράς βοήθειας σε όσους τη χρειάζονται στις γειτονιές μέχρι πρωτοβουλίες για την εθελοντική προετοιμασία και διανομή γευμάτων σε αστέγους, τα παραδείγματα είναι αρκετά.