Ο επιτυχημένος Σωτήρης Τσιόδρας και οι ανόητοι που θα ήθελαν εκατόμβη νεκρών

Οι «αγιοποιήσεις» προσώπων της πολιτικής, της κοινωνίας, της επιστήμης ή του πολιτισμού ποτέ δεν έκαναν καλό σε μια χώρα.

Άλλο να αποδίδεις τα εύσημα σε έναν επαγγελματία που κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του.

Άλλο να χαίρεσαι γιατί βλέπεις έναν φωτισμένο άνθρωπο να είναι δίπλα σου και τον εμπιστεύεσαι.

Κι άλλο να τον μετατρέπεις σε «ιερό τοτέμ» που πρέπει όλοι να τον προσκυνούν και να μην ακούγεται ίχνος κριτικής γι’ αυτόν.

Τα «τοτέμ» ποτέ δεν ωφέλησαν μια κοινωνία, ούτε η υπερβολική πίστη σε πρόσωπα, γιατί έρχονται και οι απογοητεύσεις, έρχεται και η διάψευση πολλές φορές των οραμάτων.

Τι να πρωτοπεί κανείς για πολιτικούς που αγαπήθηκαν όσο λίγοι, άνθρωποι που σχεδόν θεοποιήθηκαν από το λαό (ίσως χωρίς και οι ίδιοι να το θέλουν). Και τελικά αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, γιατί… το ταμείο γίνεται στο τέλος, κι εκεί μπαίνουν τα θαυμαστικά.

Όλα αυτά ως πρόλογος για τον Σωτήρη Τσιόδρα, τον επιστήμονα, τον άνθρωπο και τον εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας που περιμένουν όλοι οι Ελληνες να ακούσουν κάθε απόγευμα.

Το καταφύγιο

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός, ο φόβος μπροστά στον αόρατο εχθρό και στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει, δημιουργούν πολλές φορές την ανάγκη του κόσμου να πιαστεί από κάπου. Και ο Τσιόδρας είναι το ιδανικό καταφύγιο για πολίτες απελπισμένους, τρομοκρατημένους και απορημένους με αυτό που τους βρήκε ξαφνικά.

Αλλά, ακόμη και γι’ αυτόν τον ταπεινό επιστήμονα με την έμφυτη ευγένεια και τον προσήκοντα σεβασμό στον κόσμο που κρέμεται από τα χείλη του, έχουν δημιουργηθεί δύο στρατόπεδα, ανισομερή είναι η αλήθεια.

Από τη μια, σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις, 9 στους 10 ερωτηθέντες απαντούν ότι εμπιστεύονται τον Τσιόδρα αυτές τις δύσκολες μέρες που περνά η χώρα.

Τέτοια ποσοστά αποδοχής σε ένα πρόσωπο πιθανότατα να μην έχουν ξαναεμφανιστεί σε δημοσκοπήσεις και δείχνουν ακριβώς ότι ο καθηγητής με τα γυαλιά και το συνεσταλμένο ύφος, κάνει καλά τη δουλειά του.

Βεβαίως και αυτός θα κριθεί στο τέλος, κι έτσι πρέπει. H αναχαίτιση της πανδημίας και οι όσο το δυνατόν λιγότεροι νεκροί θα κρίνουν και το έργο του.

Μην ξεχνάμε ότι με δικές του εισηγήσεις παίρνει μέτρα η κυβέρνηση, επομένως θα κριθεί η επιστημοσύνη του, η δυνατότητά του να προβλέπει την εξέλιξη της νόσου, η ψυχραιμία του στις δύσκολες ημέρες που περνάμε.

Και το κυριότερο: Αν ο Τσιόδρας λέει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Αν ο καθηγητής δεν κοροϊδεύει τον ταλαιπωρημένο κόσμο και δεν παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια, όπως θα έπαιζε κάποιο πολιτικό πρόσωπο στη θέση του.

Όλα δείχνουν ότι ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι αληθινός, κι αν δεν τον είχαμε θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και για το λόγο αυτό οι σοβαροί στον ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς στην αντιπολίτευση λένε: «Κι εμείς αυτόν θα βάζαμε να κάνει τη δουλειά».

Υπάρχουν, βεβαίως και τα «νούμερα». Όχι αυτοί που ασκούν την εύλογη κριτική για λάθη ή παραλείψεις του κ. Τσιόδρα. Αλλά οι βλάκες, οι ανόητοι που ο καθηγητής τους χάλασε το… story.

Είναι ορισμένοι που θα ήθελαν πολλούς νεκρούς από τον κοροναϊό (κατακόμβη νεκρών που λέει και κάποιος φωστήρας).

Είναι κάποιοι (ευτυχώς λίγοι) που θα έβλεπαν με χαρά την κατάρρευση του συστήματος υγείας.

Είναι αυτοί που απογοητεύονται γιατί η κυβέρνηση τα έχει πάει καλά και 8 στους 10 πολίτες υποστηρίζουν τις κινήσεις της.

Και είναι αυτοί που ο Τσιόδρας αντιπροσωπεύει αυτή την –μέχρι τώρα- επιτυχημένη διαχείριση μιας μείζονος κρίσης.

Θα ήθελαν να «εξαφανιστεί» ο πρωταγωνιστής για να μείνουν οι κομπάρσοι. Και του ασκούν κριτική με διάφορες ανοησίες, χωρίς καμιά λογική και με μοναδικό στόχο να τον αποδομήσουν.

Ανόητα troll του διαδικτύου, εκδοτικά και δημοσιογραφικά νούμερα και φανατικοί της «άλλης πλευράς» που ξέρουν ότι ο κύριος καθηγητής τους χάλασε το όνειρο.

Δηλαδή να πεθάνουν μερικές χιλιάδες «αναλώσιμοι», να καταρρεύσει το ΕΣΥ, να βγει ο κόσμος στους δρόμους διαμαρτυρόμενος για την καραντίνα και να πέσει η κυβέρνηση. Μοναδική τους έγνοια σε μια τέτοια εθνική κρίση είναι πώς η κυβέρνηση θα τα κάνει θάλασσα για να έρθουν οι… σωτήρες.

Δεξιός ή αριστερός;

Κυκλοφόρησε μια συνέντευξη του 2017 όπου ο Τσιόδρας μιλά για την ανάγκη υγειονομικής περίθαλψης των αλλοδαπών.

Το αστείο είναι ότι στεναχωρήθηκαν οι «αριστεροί» γιατί δεν είναι τελικά τόσο «δεξιός» και εξοργίστηκαν οι «δεξιοί» γιατί ο… δικός τους άνθρωπος τους βγήκε πολύ… αριστερός.

Δεν μπορεί να μπει στο μυαλό τους ότι δεν χρειάζεται να είσαι τίποτε για να είσαι καλός.

Είναι αυτοί που θέλουν να πνίξουμε τους μετανάστες στη θάλασσα, επομένως ο Τσιόδρας τους το χάλασε κι αυτό το παραμύθι. Και είναι και αυτοί που μετράνε την επιτυχία με το αν ανήκει στη ΝΔ ή όχι. Τόσο λίγο μυαλό έχουν…

Στο πρόσωπο του Τσιόδρα  οι λίγοι πανηλίθιοι και από τις δύο πλευρές βλέπουν ότι η «άλλη Ελλάδα» τα καταφέρνει και χωρίς τα νούμερα, τους ίδιους δηλαδή.

Όχι αυτοί που ασκούν κριτική, και ορθώς, για τα λάθη της κυβέρνησης (και είναι αρκετά).

Αλλά οι φανατικοί που θέλουν να την καταστροφή για πολιτικά ή ίδια οφέλη.

Δεν έχει επικρατήσει, όμως το χάος κι ευτυχώς. Δεν γίναμε Ιταλία και Ισπανία.

Υπάρχουν νεκροί και κρούσματα, υπάρχουν πολλά προβλήματα και αδυναμίες του κράτους ή της κυβέρνησης, υπάρχουν καταγγελίες για κακές αποφάσεις ή για… πλιάτσικο, αλλά οι πολίτες άλλα βλέπουν αυτή τη στιγμή.

Περιμένουν να μην καταρρεύσει το κράτος και γι’ αυτό συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση ή αποθεώνουν τον Τσιόδρα.

Αν, λοιπόν, τον επόμενο κρίσιμο μήνα δεν καταρρεύσει η χώρα, αν βγει όσο το δυνατόν αλώβητη από αυτή την περιπέτεια, τότε ο πρωταγωνιστής θα τα έχει καταφέρει.

Όχι, δεν θα τον κάνουμε «ιερό τοτέμ». Αλλά θα του αξίζει μια ευγνωμοσύνη. Και θα του αρκεί.

Όπως θα αρκεί και στην Ελλάδα να αναδείξει αυτούς που στις δύσκολες στιγμές είναι εδώ για να δίνουν μάχες και να τις κερδίζουν.