Η Ουχάν, η πόλη της Κίνας που θεωρείται «γενέτειρα» του κοροναϊού, ήταν η πρώτη που τέθηκε σε καραντίνα. Μετρώντας συνολικά 3,331 νεκρούς συμπολίτες της, κάτοικος της Ουχάν, αφηγείται πως έζησε τις 43 ημέρες καραντίνας και πως ένιωσε μετά από δύο ώρες ελευθερίας.
Στις 24 Μαρτίου, το τμήμα πρόληψης και ελέγχου για τον κορονοϊό του Χουπέι ανακοίνωσε ότι από τα μεσάνυχτα της 8ης Απριλίου, θα επιτρέπεται στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την Ουχάν και τη γύρω περιοχή του Χουπέι. Οι συνδέσεις μεταφοράς προς το εξωτερικό αναμένονταν να αποκατασταθούν και τα άτομα με πράσινο «κώδικα υγείας» θα μπορούσαν να φύγουν.
«Βλέποντας αυτά τα νέα, δεν ήμουν πολύ ενθουσιασμένη» γράφει στην Guardian η Guo Jing. «Κατ ‘αρχάς, η πολυκατοικία μου ήταν ακόμα υπό καραντίνα. Δεύτερον, η κατάσταση της επιδημίας έχει βελτιωθεί, αλλά τα επακόλουθα και η καταστροφή που προκάλεσε αυτή η επιδημία συνεχίζουν να υπάρχουν».
«Πώς θυμόμαστε τους ανθρώπους που πέθαναν; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όσους έχουν καταστραφεί από τον ιό; Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση για τους ανθρώπους του Χουπέι που τώρα υφίστανται διακρίσεις; Πολλές επιχειρήσεις έχουν χρεοκοπήσει και οι άνθρωποι έχουν χάσει τις δουλειές τους- πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε τα προς το ζην; Όλα αυτά τα ζητήματα απαιτούν από την κυβέρνηση και την κοινωνία να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και να αναλάβουν την ευθύνη. Μέχρι στιγμής, όμως, δεν έχουμε δει να ανακοινώνεται μια ολοκληρωμένη πολιτική».
«Το βράδυ της 30ης Μαρτίου, ένας εθελοντής στην πολυκατοικία μου είπε ότι είχε μιλήσει με τον φύλακα και ότι οι κάτοικοι με πράσινο κώδικα υγείας μπορούσαν να βγουν για να αγοράσουν προμήθειες. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, ξέσπασα σε δάκρυα. Την τελευταία φορά που έφυγα από το σπίτι μου ήταν 26 Φεβρουαρίου. Ήταν ήδη 43 ημέρες» εξομολογείται η Guo Jing.
Πολλά καταστήματα δεν είχαν ξανανοίξει, αλλά υπήρχαν περισσότερα ανοιχτά από ό, τι πριν: σούπερ μάρκετ, μαγαζιά με noodles, ηλεκτρονικά καταστήματα, εμπορικά κέντρα και ούτω καθεξής.
«Επειδή μπορούσα να μείνω έξω μόνο για δύο ώρες, ήμουν λίγο ξαφνιασμένη και δεν μπορούσα να τραβήξω εύκολα φωτογραφίες. Πέρασα από ένα κατάστημα πώλησης σνακ Wuhanese και αγόρασα 10 τηγανητά κεφτεδάκια για 21 γιουάν» αφηγείται.
«Κάποιος με ρώτησε κάποτε: «Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά το lockdown;» Είπα: «Να περπατήσω κατά μήκος του ποταμού και να φωνάξω». Έτσι, αυτή την ημέρα, κατευθυνθήκα προς τον ποταμό».
«Το να μπορείς να βγεις έξω από το σπίτι για μια βόλτα δύο ωρών ήταν ένα μικρό πρώτο βήμα. Για να επανέλθει η πόλη στους πρότερους ρυθμούς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο. Η παγκοσμιοποίηση έχει μειώσει τις αποστάσεις, συνέβαλε, όμως, και στην εξάπλωση του κοροναϊού σε όλο τον κόσμο. Πολλά από τα νέα κρούσματα στην Κίνα είναι ‘εισαγόμενα’ και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ένα δεύτερο κύμα του ιού. Απέναντι στον κοροναϊό ο κόσμος πρέπει να ακολουθεί και να παίρνει όλα τα προστατευτικά μέτρα. Η κυβέρνηση οφείλει να περιθάλπει τους νοσούντες. Το μόνο που θέλω είναι να μην ξαναζήσω μια δεύτερη καραντίνα στο σπίτι».
Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος – η τιμή της εργασίας ανά μονάδα παραγωγής – αυξήθηκε με σταθερό ετήσιο ρυθμό 1,9% το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου
