Ο υπέροχος Ελληνας που νικάει τον «Ελληνάρα» και εκπλήσσει τους πάντες

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ασκήσει κριτική στο Νεοέλληνα. Στον καθέναν από εμάς, μηδενός εξαιρουμένου, που βγάζει πολλές φορές τις κακές του στιγμές. Ολοι έχουμε μέσα μας τον «Ελληνάρα».

Αυτόν που θα βρίζει στους δρόμους, θα κυκλοφορεί στη Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης, θα οδηγεί κι όποιον πάρει ο χάρος.

Αυτόν που θα βγάζει την μαγκιά του εκεί που δεν πρέπει, μην ξεχνάμε ότι στη χώρα μας η ενδοοικογενειακή βία είναι στα… πάνω της. Και η φανερή, αυτή που καταγγέλλεται, και η κρυφή, αυτή που μένει μέσα στους τέσσερις τοίχους και δεν τη μαθαίνει κανείς.

Υπάρχουν και οι συμπολίτες μας που θεωρούν τεράστιο κατόρθωμα όταν κλέβουν το κράτος. «Αφού με κλέβει κι αυτό γιατί να μην το κάνω κι εγώ», ακούμε συχνά.

Μόνο που τώρα που χρειάζονται κρεβάτια στις ΜΕΘ, όλοι θυμούμαστε το κράτος που πρέπει να βρει λεφτά.

Υπάρχουν κι εκείνοι που εύχονται το κακό των άλλων, που αδιαφορούν για τον συνάνθρωπο, που αγνοούν τις λέξεις αλληλεγγύη, προσφορά, εθελοντισμός, κοινωνικοί αγώνες.

Υπάρχουν τόσοι άλλοι με χαρακτηριστικά που τα είδαμε αυτές τις δύσκολες ημέρες της πανδημίας.

Οι θρησκόληπτοι και «ψεκασμένοι» που δεν μπορούν να αποχωριστούν την Εκκλησία διότι «τα περί κοροναϊού είναι του… διαβόλου ή κάποιας παγκόσμιας συνωμοσίας».

Είναι κι εκείνοι που δεν σηκώνουν διαταγές, δεν μπαίνουν σε καλούπια, έστω κι αν με τη στάση τους θέτουν τη δημόσια υγεία σε κίνδυνο.

Να θάψουμε τα κακά

Όμως, εδώ κι ένα μήνα όλα τα κακά του Νεοέλληνα, έχουν την ευκαιρία να υποχωρήσουν. Όχι να κρυφτούν κάτω από ένα χαλάκι και να βγουν στην επιφάνεια μόλις περάσει η κρίση.

Αλλά να παραμείνουν θαμμένα και να βγουν στην επιφάνεια όλα εκείνα που θέλουμε για εμάς, για τους συγγενείς, τους φίλους, τους συμπολίτες.

Ναι, αυτές τις ημέρες ο Ελληνας εξέπληξε τους πάντες. Και δεν του το είχε κανείς….

Αυτός που τον χαρακτηρίζουν κάποιοι τεμπέλη, ανυπάκουο, παράσιτο που ζει με τα λεφτά των ξένων.

Αυτός ο… απείθαρχος Ευρωπαίος που τον βλέπει ο Σόιμπλε και οι λοιποί καλβινιστές και παθαίνουν ταραχή.

Ο «ζαμανφουτίστας» Ελληνας που δεν μπορούν να τον αντέξουν οι Βόρειοι, και που τον βλέπουν μόνο ως σερβιτόρο τους.

Αυτός λοιπόν ο Ελληνας, κι αυτή η μικρή χώρα εκπλήσσουν τους πάντες. Και μέχρι το τέλος της κρίσης θα συνεχίσουν να το κάνουν.

Επρεπε να μπουν σε καλούπια; Μπήκαν, πειθάρχησαν σε απίστευτα μέτρα.

Εσκυψαν το κεφάλι και υπομονετικά ακούνε τους ειδικούς, τουλάχιστον οι περισσότεροι διότι πάντα θα υπάρχουν τα «μαύρα πρόβαρα» που θα επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, σε μια χώρα που σφύζει από ζωή, που ακόμη και τον χειμώνα οι πόλεις και τα χωριά ζουν σα να μην υπάρχει αύριο.

Ναι, αυτός ο Ελληνας, ο «Zorba The Greek» που όλοι λατρεύουν να μισούν, βάζει τα γυαλιά στην… πειθαρχημένη Ευρώπη.

Και με τη στάση του, αλλά και με την οργάνωση του κράτους, κι αυτό δεν έχει να κάνει με κόμματα και κυβερνήσεις.

Ποιος θα περίμενε πριν από την κρίση ότι το διαλυμένο ελληνικό κράτος, με την ημιθανή δημόσια διοίκηση, θα άντεχε αυτή την πίεση;

Ποιος θα περίμενε ότι σε χρόνο ρεκόρ θα μπορούσε να στηθεί ένα τέτοιο σύστημα εξυπηρέτησης των πολιτών ηλεκτρονικά; Το e-gov είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον και μια υπενθύμιση ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά που θεωρούμε αδύνατα.

Κανείς σίγουρα δεν πίστευε ότι το σύστημα υγείας θα αντέξει. Ότι οι κακοπληρωμένοι επαγγελματίες της υγείας θα είναι «κολώνες» για τα νοσοκομεία μας.

Ολοι βάζουν πλάτη

Κι όμως, όλοι τους έβαλαν πλάτη παρά τις αντίξοες συνθήκες, παρά τις ελλείψεις και τις γκρίνιες. Γιατί το διακύβευμα ήταν μεγάλο.

Κι όταν οι άλλοι διώχνουν κρουαζιερόπλοια με κρούσματα, εμείς είμαστε εδώ να τα φιλοξενήσουμε.

Και είμαστε εδώ να προσφέρουμε το καλύτερο και στους κρατούμενους στις φυλακές αλλά και στους πρόσφυγες και μετανάστες στα κέντρα φύλαξης.

Υστερα από αυτήν την κρίση θα έχουμε να πούμε πολλά. Να λογαριαστούμε αν χρειαστεί για τα λάθη και τις παραλείψεις.

Αλλά θα πρέπει να δούμε και το ποτήρι μισογεμάτο. Να δούμε αυτούς τους υπέροχους Ελληνες που είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους «κανονικούς» Ευρωπαίους που συχνά – πυκνά μας κουνάνε το δάκτυλο.

Αυτή η χώρα, με τους πολίτες, τους επιστήμονες και γιατί όχι και τους πολιτικούς όλων των κομμάτων, που έφτιαξαν μια εικόνα για την οποία είμαστε περήφανοι.

Και για την οποία για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι μας χειροκροτούν.

Ο μικρός λαός που μόλις είχε βγει από μια δεκαετή οικονομική καταστροφή, άντεξε και είναι πλέον… δακτυλοδεικτούμενη αλλά μόνο για καλό λόγο.

Στεκόμαστε όρθιοι στην πρωτοφανή κρίση, αντέχουμε και ανοίγουμε δρόμους για το μέλλον.

Όπως κάναμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες των τελευταίων δεκαετιών, έτσι και τώρα ξεχωρίζουμε.

Ας μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία να γίνουμε οριστικά ένα κανονικό κράτος. Όχι να μοιάσουμε στους άλλους, το αντίθετο.

Αλλά να βγάλουμε στην επιφάνεια το φιλότιμο, την περηφάνεια, την αγάπη για τον συνάνθρωπο, Ελληνα ή αλλοδαπό. Και την πίστη μας ότι μπορεί να φτιάξουμε ένα κράτος και μια κοινωνία που δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτε από κανέναν.

Είναι η μεγάλη ευκαιρία μας να νικήσουμε τον «Γκρίκουλα» που έχουμε όλοι μας. Να αφήσουμε πίσω μας τον Greco Maskara…