«Ήμουν απομονωμένος, καθώς μόνο εγώ στο νοσοκομείο ήμουν θετικός στον κορωνοϊό. Η ψυχολογία μου ήταν κατεστραμμένη. Τα παιδιά μου, η γυναίκα μου, η ομάδα μου ήρθαν στο μυαλό μου.

Έλεγα «δεν θα βγω ποτέ από εδώ, δεν θα δω τα παιδιά και τη γυναίκα μου, έστω για μία τελευταία φορά». Έκλαιγα μέχρι το πρωί». Ο Τσεκ Ρέντα συγκλονίζει. Η αφήγησή του σε καθηλώνει, νιώθεις τον… τρόμο που έζησε, ακόμα κι αν δεν ακούς την αφήγηση.

Ο Γενικός Διευθυντής της Φενέρμπαχτσε πάλεψε με τον κορωνοϊό και νίκησε. Ήταν τυχερός, ή μαχητής; Ήθελε να δει άλλη μια φορά αυτούς που αγαπούσε; Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Δεν έχει αξία να γράψουμε κάτι εμείς, τα λέει όλα ο Ρέντα:

«Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Προσευχόμουν να δω τα παιδιά, τη γυναίκα μου και τη Φενέρμπαχτσε ξανά. Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αυτός ο ιός δεν μοιάζει με τους άλλους. Δεν έρχεται κανείς κοντά σου, δεν βλέπεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Αυτό είναι χειρότερο κι από τον θάνατο. Είναι αδύνατο να μην φοβηθείς.

Κάθε 12 ώρες ένας γιατρός και ένας νοσοκόμος έμπαιναν στο δωμάτιο για την περίθαλψή μου. Ξαφνικά τα μηνύματα έρχονταν «βροχή». Ο πρόεδρος της ομάδας, Αλί Κοτς, ο Σεμίχ Οζσού, ο προπονητής, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο G.M., Μαούριτσιο Γκεραρντίνι και οι παίκτες μού έδωσαν δύναμη και ηθικό.

Όταν έφυγα από το νοσοκομείο πέρασα άλλες 15 μέρες σε καραντίνα. Θα μπορούσα ή να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου, ή κάπου αλλού. Για λίγο καιρό πήγα στον ξενώνα της Φενέρμπαχτσε. Όταν μου είπαν οι γιατροί πως είμαι καλύτερα, πήγα σ’ ένα ξενοδοχείο για να ολοκληρώσω την περίοδο της καραντίνας.

Μετά 21 μέρες είδα ξανά τα παιδιά και την οικογένειά μου. Πλέον χειροκροτώ το προσωπικό των νοσοκομείων, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κάθε μέρα. Τους ευγνωμονώ. Όλοι δουλεύουν κάτω από μεγάλο κίνδυνο. Εύχομαι ο Αλλάχ να είναι μαζί τους».

Headlines