Tο τέλος της κρίσης

Η κρίση, με βάση και τα εγχειρίδια διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Το ερώτημα που τίθεται είναι σε ποιο σημείο ο έχων το γενικό πρόσταγμα κηρύσσει το τέλος της κρίσης. Η παρατεταμένη παραμονή στο σημερινό καθεστώς, αν και είναι σωτήριο για λόγους δημόσιας υγείας, δεν βοηθάει από πολλές πλευρές την οικονομική δραστηριότητα.

Η οικονομία πρέπει να δουλέψει για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί από εδώ και πέρα. Η κοινωνία πρέπει να σταθεί όρθια με κάθε τρόπο και να μην υπάρξει κατρακύλισμα στις συνθήκες της δεκαετίας που πέρασε.

Η άμεση σταδιακή επαναφορά σε μια μορφής κανονικότητα είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» για την οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία.

Είναι βέβαιο ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει εξαιτίας της κρίσης. Η επιστροφή σε καταστάσεις πριν από την κρίση αποκλείεται. Οι αλλαγές είναι πολλές και ραγδαίες σε όλα τα επίπεδα. Οι αλλαγές αυτές είναι βαθιές και ριζικές. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν οι αλλαγές αυτές πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το βασικό είναι ότι μια κρίση δεν μπορεί να διαχωρίζει την οικονομία από την υπόλοιπη κοινωνία. Και η παρούσα πανδημία άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό και την οικονομία και την ίδια την κοινωνία. Σε σημαντικό βαθμό καταστρέφει το παλαιό και διαμορφώνει ένα νέο σύστημα, κοινωνικό και οικονομικό.

Το ζητούμενο είναι κατά πόσο αυτό το νέο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, που είναι αλληλένδετα, θα πλήξει και τα δικαιώματα, ατομικά και κοινωνικά και σε ποιο βαθμό. Η απρόσμενη και λογική σιωπή, δεν σημαίνει και αποδοχή των όσων προωθούνται σε πολλά επίπεδα.