Το φευγιό ενός «τίμιου γίγαντα…

Λίγοι ίσως θυμόντουσαν ότι ο Σάσα Χούπμαν, που έφυγε από τη ζωή μια εβδομάδα πριν από τα πεντηκοστά γενέθλιά του, πέρασε κοντά μας πέντε χρόνια της ζωής του… Πέντε γεμάτα, τα πρώτα δύο στον Παναθηναϊκό και άλλα τρία κολλητά στον Ηρακλή!

Ο γερμανός «δεινόσαυρος» υπέκυψε προχθές στην «αταξία του Φρίντριχ», μια ασθένεια η οποία προκαλεί εκφυλισμό του νευρικού συστήματος και του προκάλεσε βαθμιαία αναπηρία και απώλεια ομιλίας. Βλέποντάς τον κάποιος στις τελευταίες εικόνες από τη ζωή του μόνο θλίψη μπορούσε να νιώσει για το πώς απόγινε… Ο Χάρος ξαναβγήκε παγανιά λοιπόν και το θανατικό που έχει χτυπήσει ένα σωρό από ξένους παίκτες οι οποίοι αγωνίσθηκαν στην Ελλάδα συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Παντού και για πολλούς και διαφόρους λόγους πεθαίνουν άνθρωποι, αλλά είναι σκληρό όταν αυτό συμβαίνει με πενηντάρηδες που τους θυμάσαι στα ντουζένια τους, να στύβουν την πέτρα!

Ο Μαρκ Πετγουέι που είχε βρεθεί δολοφονημένος μέσα στο αυτοκίνητό του ήταν ο πρώτος απ’ αυτούς και ακολούθησαν πλείστοι όσοι: ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ο Κόνραντ Μακ Ρέι, ο Αλφόνσο Φορντ και μαζεμένοι τα τελευταία πέντε χρόνια ο Ρόι Τάρπλεϊ, ο Τζακ Χέιλι, ο Τσαρκλς Σάκλφορντ, ο Κρίστιαν Βελπ, ο Αλτον Φορντ, ο Ανταμ Βότσικ, ο Γκριγκόρι Χίζνιακ, ο Αλεξ Οκούνσκι, ο Ζερμέιν Μάρσαλ και πάει λέγοντας… Πάει λέγοντας και πάει κλαίγοντας για τις ζωές τους που τις είδαν να γλιστράνε μέσα από τα δυνατά χέρια τους και τις αναμνήσεις τις οποίες όλοι τους άφησαν στα μέρη μας, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο…

Ο αμερικανοθρεμμένος (στο κολέγιο Εβανσβιλ) Χούπμαν δεν ήταν… Τζαμπάρ! Υπήρξε όμως ένας «τίμιος γίγαντας» (όπως είχε αποκαλέσει ο συχωρεμένος Φίλιππος Συρίγος τον Αργύρη Καμπούρη, όταν εκτελούσε τις βολές στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’87), ο οποίος έβαζε πλάτη στους πρωτοκλασάτους ομολόγους του (βλέπε Ντίνο Ράτζα, Ερικ Μικ Κοκ), τιμούσε κάθε δευτερόλεπτο που βρισκόταν στο παρκέ και στόμα είχε και μιλιά δεν είχε! Απλώς η κακή μοίρα του, τον τελευταίο καιρό του στέρησε ακόμη και αυτή τη μιλιά που δεν είχε…