Μια εικόνα για τις συνέπειες του παρατεταμένου lockdown στην ψυχική υγεία των παιδιών δίνει η κατάσταση που επικρατεί στην Ισπανία.

Το lockdown στην Ισπανία ισχύει από τις 14 Μαρτίου, αλλά είναι αρκετά πιο αυστηρό σε σχέση με την Ελλάδα και άλλες χώρες. Οι πολίτες μπορούν να βγουν μόνο ένας ένας για να ψωνίσουν, να πάρουν φάρμακα και να βγάλουν βόλτα τον σκύλο τους.

Με κάποιες εξαιρέσεις, όπως για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ή τις μονογονεϊκές οικογένειες, οι ανήλικοι στην Ισπανία έχουν μείνει πέντε εβδομάδες στο σπίτι τους.

Εν αντιθέσει, στη Γαλλία και το Βέλγιο, τα παιδιά επιτρέπεται να βγουν σε κοντινή απόσταση από το σπίτι τους για μία ώρα την ημέρα.

Έπειτα από εβδομάδες εγκλεισμού, στην Ιταλία επιτρέπεται πλέον να βγαίνουν τα παιδιά βόλτα μαζί με έναν γονιό τους. Την προηγούμενη εβδομάδα, τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά άνοιξαν ξανά στη Δανία, ενώ το ίδιο θα γίνει εντός του Απριλίου και στη Νορβηγία.

Καλέσματα για χαλάρωση του lockdown για τους ανήλικους

Καθώς το lockdown ξεπερνάει τις πέντε εβδομάδες στην Ισπανία, η δήμαρχος της Βαρκελώνης Άντα Κολάου παρακολουθεί τα δύο παιδιά της, εννιά και τριών ετών, να έχουν ολοένα και περισσότερη ένταση εξαιτίας του εγκλεισμού. Κάθε μέρα, τσακωμοί ξεσπάνε μεταξύ τους.

«Εβδομάδα παρά εβδομάδα, τσακώνονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους. Έχουν ξεσπάσματα θυμού και λύπης. Το τρίχρονο παιδί, που δεν χρειαζόταν πάνες, τώρα δεν μπορεί να πάει στην τουαλέτα», σημειώνει στον Guardian.

Και προσθέτει: «Έχουμε περάσει ένα μήνα σε ένα σπίτι με δύο μικρά παιδιά που δεν έχουν βγει έξω καθόλου. Τα παιδιά πρέπει να βγουν έξω».

Η αριστερή δήμαρχος ξεκίνησε ένα κάλεσμα στα social media υπό το σύνθημα «Μην περιμένετε άλλο: Ελευθερώστε τα παιδιά μας». Πολλοί πολιτικοί, καθώς και γιατροί, ψυχολόγοι και εκπαιδευτικοί, την έχουν υποστηρίξει καθώς ανησυχούν για τη δυνατότητα ενός παιδιού να διαχειριστεί το άγχος και την πίεση όταν βρίσκεται κλεισμένο μέσα.

Η Κολάου επιμένει ότι οι γονείς θα έπρεπε να μπορούν να πηγαίνουν για βόλτες με τα παιδιά τους κοντά στο σπίτι. «Ας βρούμε ένα τρόπο να γίνει αυτό το πράγμα σωστά και σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών».

Επιστολή στον Σάντσεθ

Πάνω από 300 άνθρωποι που εργάζονται με παιδιά έστειλαν ανοιχτή επιστολή στον Ισπανό πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσεθ, για αυτό ακριβώς το ζήτημα.

Στην επιστολή, ζητούν από τον πρωθυπουργό να επιτρέπεται στα παιδιά να βγαίνουν από το σπίτι για τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα. Αν δεν γίνεται αυτό, τότε μπαίνει σε κίνδυνο η κατάστασή τους, η υγεία τους και η σωματική και πνευματική ανάπτυξή τους.

«Τα αποτελέσματα αυτού του αυστηρού εγκλεισμού έχουν αρχίσει να φαίνονται στα παιδιά, ειδικά αυτά που μένουν σε μικρά διαμερίσματα σε αστικές περιοχές, τα οποία αντιμετωπίζουν αυξημένα επίπεδα άγχους».

Η Ισπανική Κοινότητα για τη Μελέτη της Παχυσαρκίας προειδοποίησε επίσης ότι εξαιτίας του lockdown είναι δυνατόν να αυξηθεί κατά 5% το βάρος παιδιών και εφήβων.

«Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν αφήνει τα παιδιά να βγουν», σημειώνει η Χάικε Φρερ, μία ψυχολόγος που υπέγραψε μία διαδικτυακή αίτηση πολιτών που έχει συγκεντρώσει πάνω από 54.000 υπογραφές.

70% των οικογενειών με παιδιά ζουν σε διαμερίσματα

Περίπου το 70% των οικογενειών με παιδιά στην Ισπανία ζουν σε διαμερίσματα. Πολλά από αυτά τα διαμερίσματα φτάνουν μετά βίας τα 50 με 70 τ.μ. και δεν έχουν μπαλκόνια. Έτσι, σχεδόν επτά εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε καθαρό αέρα ή ήλιο.

Η ισπανική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει χαλαρώσει τους κανόνες. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο υπουργός Υγείας Σαλβαντόρ Ίλντα είπε: «Τα μέτρα μας – από τα αυστηρότερα στην Ευρώπη – εφαρμόστηκαν με σύνεση, μιας και τα παιδιά μεταδίδουν πιο εύκολα τον ιό». Η κυβέρνηση της Ισπανίας θα αποφασίσει ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα πότε θα επιτρέψει στα παιδιά να βγαίνουν έξω.

Όσοι δουλεύουν με παιδιά έχουν παρατηρήσει ότι έχουν αυξημένο άγχος, νευρικότητα. Πολλά υποφέρουν από αϋπνίες, πόνο στο στήθος και το στομάχι.

Βέβαια, αυτές οι περιπτώσεις δεν ανήκουν στην πλειοψηφία. Πολλές οικογένειες έχουν βρει την ευκαιρία να ξαναχτίσουν τη σχέση τους, με τους εφήβους να μιλούν περισσότερο με τους γονείς τους ή με όλα τα μέλη της οικογένειας να συμμετέχουν μαζί σε δραστηριότητες, όπως το μαγείρεμα.

Όμως και σε αυτόν τον τομέα, υπάρχουν ανισότητες. «Δεν μπορείς να συγκρίνεις ένα παιδί που μένει σε ένα σπίτι με αυλή με ένα που μένει σε διαμέρισμα χωρίς μπαλκόνι. Ούτε μπορείς να συγκρίνεις γονείς που δεν έχουν οικονομικά προβλήματα με αυτούς που βρίσκονται σε αναστολή ή έχουν χάσει τις δουλειές τους», λέει χαρακτηριστικά η Φρερ στον Guardian.

Ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Πρόκειται για ένα θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως υπογραμμίζει. Σύμφωνα με τον νόμο, τα παιδιά έχουν δικαίωμα στον καθαρό αέρα, στον ήλιο, στην κίνηση, στο παιχνίδι και την επαφή με τα άλλα παιδιά.

«Κατά την άποψή μου, μία κοινωνία που δεν βάζει μπροστά τα παιδιά της, που δεν φροντίζει να ικανοποιεί τις ανάγκες τους είναι μία κοινωνία που οπισθοδρομεί στον βαρβαρισμό. Είναι εντελώς απάνθρωπο», καταλήγει.

Headlines