Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό;

Δύσκολο δρόμο έχει μπροστά της η χώρα την επόμενη μέρα του κορωνοϊού, όπως προβλέπουν – χωρίς να αποφεύγουν τις υπερβολές – όλοι οι διεθνείς οργανισμοί.

Στο διάγγελμά του ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο για την ανάγκη κατανομής των βαρών της κρίσης με δίκαιο τρόπο και για μια νέα αρχή που θα σημάνει για τη χώρα το τέλος της πανδημίας. Πράγματι, ανεξάρτητα από τους όποιους πολιτικούς σχεδιασμούς μπορεί να κρύβουν οι αναφορές αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη, το σίγουρο είναι ότι στο μέτωπο της οικονομίας η χώρα θα πρέπει να κάνει μία νέα αρχή. Δεν θα πρόκειται, όμως, για μια αρχή από το μηδέν. Η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να κουβαλάει τα βάρη του παρελθόντος, μαζί με αυτά που προκαλεί τώρα η υγειονομική κρίση.

Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό; Σε ποιους θα πρέπει να δοθούν ανάσες; Ολοι συμφωνούν ότι είναι κρίσιμης σημασίας η διαχείριση που θα γίνει στην κατανομή των βαρών, όπως και στην αξιοποίηση του πακέτου χρηματοδοτήσεων της επόμενης μέρας. Από τις πολιτικές αυτές θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματική έξοδος από τις νέες συμπληγάδες του κορωνοϊού, διαπιστώνουν αξιόπιστοι παράγοντες της ελληνικής οικονομίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας σηκώνει, δυσανάλογα, σήμερα το μεγάλο φορτίο της πανδημίας. Είτε πρόκειται για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις σε όλο το φάσμα της οικονομίας, είτε πρόκειται για τους εργαζομένους σε αυτές, έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες επιπτώσεις του lockdown που έχει γονατίσει την οικονομία. Γι’ αυτό, στο μέτωπο αυτό θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια της ανάταξης.

Κομβικός θα είναι ο ρόλος των τραπεζών. Από τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούν τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και την πρωτοφανή ρευστότητα που ρίχνει στην αγορά, διαμέσου αυτών, η ΕΚΤ θα κριθούν πολλά. Είναι σημαντικό οι τράπεζες να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, να αποφύγουν καθυστερήσεις, διακρίσεις και γραφειοκρατία και να κατανείμουν τα νέα κεφάλαια εκεί που πρέπει. Αλλιώς, θα κληθούν οι ίδιες να πληρώσουν το κόστος λανθασμένων επιλογών μέσω μιας νέας γενιάς κόκκινων δανείων στους ισολογισμούς τους.

Εξίσου σημαντικός θα είναι ο ρόλος των ελεγκτικών Αρχών του κράτους. Ειδικότερα του υπουργείου Εργασίας. Ο μεγάλος φόβος είναι να υπάρξει, μετά την κρίση, ένα εκτεταμένο κύμα απολύσεων, μειώσεων μισθών και περαιτέρω απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο το μεγαλύτερο θύμα δεν θα είναι, απλώς και μόνον, οι εργαζόμενοι. Θα είναι η ίδια η ελληνική οικονομία. Θα ενισχυθούν οι δυνάμεις της ύφεσης και η οικονομία δεν θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Για αυτό και είναι κρίσιμο να υπάρξουν αυστηρές και ρητές δεσμεύσεις ότι οι επιχειρηματίες που θα χρηματοδοτηθούν από τα ευρωπαϊκά και τα εγχώρια πακέτα ενίσχυσης της ρευστότητας δεν θα κάνουν απολύσεις για σημαντικό χρονικό διάστημα.

Στα μέτωπα αυτά θα κριθεί όχι μόνο η ανάταξη της χώρας, αλλά και το έργο της κυβέρνησης όποτε και αν γίνουν οι εκλογές.