Το ΚΚΕ για τον Λένιν και η τακτική του τις ημέρες του κοροναϊού

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε αυτοτελή ανακοίνωση για την επέτειο των 150 χρόνων από την γέννηση του Β.Ι. Λένιν. Επιχειρώντας δε να συνδέσει την συγκεκριμένη επέτειο με την σημερινή πραγματικότητα, ο Περισσός επιμένει σε μια γραμμή «κόμματος νέου τύπου» και «επαναστατικής μεταβολής». Εξάλλου, όπως συχνά λένε κορυφαία στελέχη του, η αναζήτηση της Ιστορίας και η καταγραφή της- κόντρα στα αναθεωρητικά ρεύματα- γίνεται η ύλη και μιας σύγχρονης ανάλυσης για τον ελληνικό και διεθνή Καπιταλισμό. Πάντως τις ημέρες της πανδημίας, το ΚΚΕ πρσαρμόστηκε στα νέα ψηφιακά ήθη, πχ η ΚΝΕ έχει καθημερινή εκπομπή «Το Podcast της ΚΝΕ στο you tube αλλά και στις ιστοσελίδες του Κόμματος με καλεσμένους για επίκαιρα θέματα όπου μάλιστα σημειώνει μεγάλη επισκεψιμότητα. Επίσης ο Δημήτρης Κουτσούμπας κάνει συχνά τηλεδιασκέψεις για την τακτική του κόμματος και ενημέρωση με φορείς.   Παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση για τον Λένιν.

«Κι από το μέλλον, ατενίζοντας τις μέρες των αλυσίδων,

πρώτα του Λένιν θα δεις τη μορφή.

Που μετά τη σκλαβιά τόσων χιλιετηρίδων

Άνοιξε το δρόμο για της κομμούνας την κορυφή».

(Β. Μαγιακόφσκι, «Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν»)

Πριν από ακριβώς 150 χρόνια, στις 22 Απρίλη 1870, γεννήθηκε στην πόλη Σιμπίρσκ στο Βόλγα, ο μεγαλύτερος επαναστάτης που ανέδειξε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα στον 20ό αιώνα, ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Λένιν.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ τιμά τον καθοδηγητή της νικηφόρας πορείας των μπολσεβίκων προς το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και των πρώτων χρόνων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Ο Λένιν με το τεράστιο θεωρητικό του έργο και την επαναστατική του δράση σημάδεψε την εξέλιξη του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην διαμόρφωση της σύγχρονης επαναστατικής πρωτοπορίας, των Κομμουνιστικών Κομμάτων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί τον φάρο της επαναστατικής δράσης για τους κομμουνιστές στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο που βρίσκονται στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

«Χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα»

Ο Λένιν συγκαταλέγεται μαζί με τους Μαρξ και Ένγκελς στους θεμελιωτές της επαναστατικής θεωρίας της εργατικής τάξης, του μαρξισμού-λενινισμού.

Καθοδηγώντας την νικηφόρα πορεία των μπολσεβίκων ανέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική επαναστατική πράξη χωρίς την γνώση των νομοτελειών της διεξαγωγής της ταξικής πάλης και των αντικειμενικών νόμων εξέλιξης της κοινωνίας.

Αφιέρωσε μεγάλα διαστήματα στην μελέτη και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας των Μαρξ και Ένγκελς ακόμη και στις πιο δύσκολες για το εργατικό κίνημα συνθήκες. Βρέθηκε σε όλη την διάρκεια της ζωής του στην προμετωπίδα της μάχης ενάντια στην διαστρέβλωση του μαρξισμού, τόσο από τους ιδεολόγους της αστικής τάξης όσο και από τους διάφορους εκφραστές του οπορτουνισμού.

Έκανε πράξη την προτροπή των Μαρξ και Ένγκελς ότι «η διδασκαλία μας δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση», αποδεικνύοντας ότι η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας είναι αποφασιστικός παράγοντας για να δοθεί απάντηση στα σύγχρονα για την κάθε εποχή ζητήματα που φέρνει στο προσκήνιο η ανάπτυξη του καπιταλισμού και η πορεία της ταξικής πάλης.

«… δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών –

και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία!»

Ο Λένιν είναι ο ιδρυτής του επαναστατικού Κόμματος της εργατικής τάξης, που σκοπός της δράσης του είναι να «καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης όχι μόνο για να πετύχει πιο ευνοϊκούς όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά και για την κατάργηση του κοινωνικού καθεστώτος, που αναγκάζει τους άπορους να πουλιούνται στους πλούσιους»1.

Το Κόμμα Νέου Τύπου, όπως ονομάστηκε σε διάκριση με τα μέχρι τότε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αποτελεί ένα οργανωμένο και πειθαρχημένο σύνολο που δρα με οδηγό την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία και θέτει ως στόχο του την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, γνωστής ως «δικτατορίας του προλεταριάτου». Αποτελεί μια οργάνωση επαναστατών, με ενιαία καθοδήγηση σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά και με θεμελιακή αρχή τον προλεταριακό διεθνισμό, με βαθιές ρίζες και δεσμούς στην εργατική τάξη, με μέλη τους πιο πρωτοπόρους εργαζόμενους, που δρουν αποφασισμένοι, με τη συμμετοχή τους σε μια από τις οργανώσεις του, για τον κοινό σκοπό της επαναστατικής ανατροπής, ενισχύοντας το και με υλικά μέσα.

Τέτοιο ήταν το Κόμμα των μπολσεβίκων, που πέρασε από την σκληρή μάχη της επανάστασης του 1905, άντεξε στις διώξεις του τσαρικού καθεστώτος και στη βία και καταστολή μετά την ήττα της επανάστασης, αποτέλεσε το φάρο των επαναστατικών δυνάμεων στη φωτιά του Ά Παγκοσμίου Πολέμου, έδωσε νικηφόρα τη μάχη της Οκτωβριανής Επανάστασης, αντιμετώπισε ικανότατους αστούς πολιτικούς, που είχαν μεγάλες δυνατότητες στην παραπλάνηση των μαζών, σφυρηλάτησε πλατιούς επαναστατικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και καθοδήγησε την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας.

Ο ιμπεριαλισμός: ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού

Ο Λένιν με τη θεωρία του για τον ιμπεριαλισμό αποκάλυψε την οικονομική και πολιτική του ουσία, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, ως εποχή διαμόρφωσης των υλικών συνθηκών, που κάνουν αναγκαία την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.

Απέδειξε ότι η όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, χαρακτηρίζουν όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από τη θέση τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Άσκησε δριμεία κριτική τόσο στις οπορτουνιστικές θεωρίες που απομονώνουν την ιμπεριαλιστική στρατιωτική επιθετική πολιτική από τα οικονομικά χαρακτηριστικά του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όσο και σε εκείνες που θεωρούν ότι με την κυριαρχία του μονοπωλίου αμβλύνεται ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός.

Η λενινιστική θεωρία του ιμπεριαλισμού έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάδειξη του αντιδραστικού ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα ενώσεων όπως των κρατών της Ευρώπης, με την ταυτόχρονη ύπαρξη της τάσης να οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η επεξεργασία αυτή αποτέλεσε καθοριστικό στοιχείο για την διαμόρφωση της επαναστατικής στρατηγικής, καθώς όπως τόνιζε ο ίδιος ο Λένιν: «Αν δεν κατανοηθούν οι οικονομικές ρίζες αυτού του φαινομένου, αν δεν εκτιμηθεί η πολιτική και κοινωνική του σημασία, δεν μπορεί να γίνει ούτε βήμα στον τομέα της λύσης των πρακτικών καθηκόντων του κομμουνιστικού κινήματος και της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης»2.

Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη

Ο Λένιν αποκάλυψε την αντιδραστική διαλεκτική ενότητα ανάμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην ιμπεριαλιστική ειρήνη των καπιταλιστικών κρατών και των διεθνικών ενώσεων και συμφωνιών τους ως πολιτική για το μοίρασμα των εδαφών, των οικονομικών σφαιρών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών για το κυνήγι του μέγιστου κέρδους.

Ανέδειξε ότι ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο μεριές, ανεξάρτητα από πιο καπιταλιστικό κράτος ξεκίνησε πρώτο την πολεμική σύγκρουση και ότι ο μόνος τρόπος να ικανοποιηθεί η απαίτηση του λαού για ειρήνη είναι να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην αιτία του πολέμου, ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Με αυτήν την ανάλυση κατάφερε το Κόμμα των μπολσεβίκων στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο να διαμορφώσει γραμμή σύγκρουσης με την αστική τάξη σε αντίθεση τόσο με την σοσιαλσοβινιστική έκφραση του οπορτουνισμού, που καλούσε σε στήριξη των πολεμικών σχεδιασμών της αστικής τάξης, όσο και με τον πασιφισμό που αποσπούσε την πάλη για την ειρήνη από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Για το χαρακτήρα του κράτους και της επανάστασης

Σημαντική θέση κατέχει η βαθύτερη ανάλυση του Λένιν για την ταξική ουσία του κράτους, με την οποία τεκμηριώθηκε αλλά και πραγματοποιήθηκε όχι μόνο η ανάγκη σύγκρουσης με το καθεστώς της τσαρικής Αυτοκρατορίας,

αλλά και της αστικής «προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης» που διαμορφώθηκε το Φλεβάρη του 1917, της διαπάλης με τις οπορτουνιστικές δυνάμεις που τη στήριξαν, της διαπάλης και μέσα στα Σοβιέτ (Συμβούλια) των επαναστατημένων εργατών, αγροτών και στρατιωτών. Ο Λένιν μέσα στη δίνη του πολέμου επεξεργάστηκε τη θεωρία που αναδεικνύει την ανάγκη να τσακιστεί στον 20ο αιώνα όχι μόνο το φεουδαρχικό ή μισοφεουδαρχικό, αλλά και το καπιταλιστικό κράτος. Όλη η επαναστατική δράση απ΄το Φλεβάρη στον Οκτώβρη δεν επιτρέπει καμιά ανοχή σε παλιές και σύγχρονες οπορτουνιστικές θεωρίες για σταδιακή μεταρρύθμιση του καπιταλιστικού κράτους σε σοσιαλιστικό.

Η επεξεργασία αυτή του Λένιν αποτελεί διαχρονικά ένα πολύτιμο εργαλείο αποκάλυψης της κάλπικης ουσίας των διλημμάτων ανάμεσα σε μια καπιταλιστική διαχείριση μικρότερης ή μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης, φιλελεύθερου ή κεϋνσιανού χαρακτήρα.

Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού

Η πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού κατά τον 20ο αιώνα ανέδειξε, παρά τα όποια λάθη και αδυναμίες σε αυτήν την πορεία, την ανωτερότητα του νέου συστήματος απέναντι στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο κεντρικός σχεδιασμός ως κοινωνική σχέση για την κατανομή του εργατικού δυναμικού, τη χρησιμοποίηση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής με επιστημονικά καθορισμένους στόχους κοινωνικής ευημερίας, αποτέλεσαν τη βάση για την πραγματοποίηση σημαντικών κοινωνικών επιτευγμάτων για αρκετές δεκαετίες. Για πρώτη φορά στην Ιστορία δημιουργήθηκαν θεσμοί που εξασφάλιζαν την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαχείριση πλευρών της κοινωνίας τους, βγάζοντας τις μάζες από το περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Ήταν πρωτόγνωρες οι εκτεταμένες κατακτήσεις στην Υγεία, την Παιδεία, στην ισοτιμία της γυναίκας, τον Πολιτισμό, τον αθλητισμό, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής για όλους, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, εθνότητα. Η σημασία των παραπάνω κατακτήσεων πολλαπλασιάζεται αν υπολογίσουμε την οικονομική καθυστέρηση που κληρονόμησε ο σοσιαλισμός από την προεπαναστατική Ρωσία αλλά και ότι το νέο άνοιγε το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης πάνω σε άγνωστα μονοπάτια.

Η σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία συνεχίζει να προβάλλει ως η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από τα αδιέξοδα που βιώνουν μέχρι και σήμερα οι εργαζόμενοι, οι λαοί, ειδικότερα η νεολαία. Μονάχα ο κεντρικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της εργατικής εξουσίας μπορεί να δώσει απάντηση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στη ζωή τους. Μονάχα οι νέες κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής μπορούν να αξιοποιήσουν τις νέες δυνατότητες της ανάπτυξης των επιστημών και της τεχνολογίας, της ψηφιακής οικονομίας και της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» προς όφελος της λαϊκής ευημερίας.

Τιμάμε τον Λένιν δυναμώνοντας τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού

Το έργο και η επαναστατική δράση του Λένιν και των μπολσεβίκων συνεχίζουν να φωτίζουν το δρόμο της πάλης των κομμουνιστών στις σημερινές συνθήκες.

Μπροστά στην εκδήλωση της νέας διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και στην αξιοποίηση της πανδημίας για να περιοριστούν απ’ τις αστικές κυβερνήσεις εργατικά δικαιώματα, αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, ακόμα και η συνδικαλιστική δράση, γίνεται πιο επιτακτικό το καθήκον της συγκέντρωσης και ωρίμανσης δυνάμεων για την ανατροπή του σάπιου συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Μπροστά στο βάθεμα των συνεπειών των αντεπαναστατικών ανατροπών, μπροστά στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που μεγαλώνουν τον κίνδυνο ενός περιφερικού ή γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, το ΚΚΕ δίνει σκληρή μάχη από σήμερα για την ενίσχυση των χαρακτηριστικών που θα του δώσουν τη δυνατότητα να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία «παντός καιρού».

Το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα έχοντας διαμορφώσει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και κάνοντας διαρκή προσπάθεια να διευρύνει τους αγωνιστικούς δεσμούς του με την εργατική τάξη, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και των αγροτών, τη νεολαία τους.

Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, παλεύοντας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, της κοινής πάλης όλων όσων έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πάλη ενάντια στους καπιταλιστές, στα μονοπώλια, το κράτος και τις συμμαχίες τους.

Μελετά καθημερινά τα νέα φαινόμενα που φέρνει στο προσκήνιο η ταξική πάλη και η κίνηση της καπιταλιστικής οικονομίας και των διεθνών ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη ώστε να διατηρείται πάντα η ικανότητά του να αναδεικνύει τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, διευρύνοντας την αντικαπιταλιστική συνείδηση σε στρώματα εργαζομένων.

Η πάλη στις σημερινές συνθήκες για την οριστική κατάργηση της ταξικής – εκμεταλλευτικής και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας αποτελεί έμπρακτη απόδοση τιμής στον μεγάλο κομμουνιστή επαναστάτη Β.Ι. Λένιν, την Οκτωβριανή Επανάσταση και τους σκοπούς της.