Πολιτική πτωματοφάγων

Ευτυχώς είναι λίγοι, πάντως αυτή την ώρα η χώρα μετράει νεκρούς. Κάθε μέρα, κάθε ώρα σχεδόν, ανακοινώνονται νέοι θάνατοι· καταχωρούνται επιμελώς και όλοι περιμένουμε με αγωνία να οριζοντιωθεί και να καμφθεί η φρικτή καμπύλη τους. Καθένας είναι μοναδικός αλλά ορισμένες «μη τυπικές» περιπτώσεις, απασχολούν εκτεταμένα τα δελτία ειδήσεων, τα νέα μέσα, τις εφημερίδες.

Η χώρα δηλαδή πενθεί – όχι μόνο για τους θανάτους: για χαμένες δουλειές, χαμένες ευκαιρίες, χαμένες διακοπές, χαμένες ελπίδες, για όλα όσα έφερε η επιδημία. Η χώρα φοβάται: καθένας για τον εαυτό του και τους προσφιλείς του, όλοι μαζί για το αύριο.

Αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις: κάποιοι δεν πενθούν, τους ενοχλεί το πένθος,  τους «χαλά τη δουλειά» – δουλειά τους είναι να κάνουν πολιτική, αυτό που ξέρουν σαν πολιτική: σαματά. Να φωνάζουν για σκάνδαλα, να βρίζουν, να κατηγορούν και, πρωτίστως, ότι θα μοιράσουν περισσότερα κόλλυβα για παρηγοριά.

Από τη στιγμή που ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος στον κ.  Τσιόρδα, είπε « δεν θα ασκούσα κριτική στον επιστήμονα, αλλά θα ασκούσα εποικοδομητική κριτική στην κυβέρνηση», περιμέναμε να ακούσουμε την εποικοδομητική κριτική – αλλά  είναι δύσκολο να οικοδομείς, πρέπει να ξέρεις την τέχνη. Και άρχισαν το εύκολο γκρέμισμα: γιατί δώσατε 11 εκατομμύρια στα μέσα επικοινωνίας, γιατί δίνετε σε εταιρείες άλλα 84 για σεμινάρια – λες και τα μέσα και  οι εταιρείες επιμόρφωσης δεν έχουν εργαζόμενους, δεν χρειάζονται στήριξη. Μόνο αυτοί που θα πάρουν τα «εξακοσάρια» δικαιούνται διότι το κράτος πρέπει να μοιράζει κόλλυβα όταν πενθεί η χώρα, όχι να ενισχύει επιχειρήσεις για να μη χάνονται θέσεις εργασίας – αυτό αποτελεί διαβολικό σχέδιο του ΣΕΒ.

Και γιατί  δεν καταθέτουν στον εισαγγελέα τα τρομερά στοιχεία των σκανδάλων να ακολουθηθεί η θεσμική διαδικασία; Γιατί ο κ. Τσίπρας ζητά παραιτήσεις υπουργών πριν γίνει οποιαδήποτε έρευνα και απόδοση ευθυνών; Είναι εποικοδομητική αντιπολίτευση αυτό; Υποθέτω ότι όσοι γύρω του ξέρουν να κάνουν πολιτική σε περιόδους πένθους μόνο σαν scavengers, σαν πτωματοφάγα ζώα, τον βρίσκουν μαλακό, τον πιέζουν να δείξει ξανά τα δόντια του – η πρόβλεψη του πρώην πρωθυπουργού πως «οδηγούμαστε στο 2012», δεν αποτελεί καλόν οιωνό: στην καταστροφή του 2012, ο ίδιος και ο Αντώνης  Σαμαράς μας οδήγησαν.

Πενθούμε λίγους νεκρούς γιατί υπήρξε πολιτική συναίνεση για τη διαχείριση της επιδημίας· αν αρχίσουν οι αμφισβητήσεις, αν η τήρηση των μέτρων γίνει αντικείμενο πολιτικής σύγκρουσης, θα σταματήσει το πένθος και θα έχουμε πόλεμο – όπου προέχει να σκοτωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αντίπαλοι, να ευφρανθεί η ψυχή κάθε πτωματοφάγου πολιτικού (ή δημοσιογράφου).