Τσερνόμπιλ : Η καταστροφή συνεχίζεται

Στις 26 Απριλίου 1986, νωρίς το πρωί, ο αντιδραστήρας 4 του πυρηνικού εργοστασίου του Τσερνόμπιλ εξερράγη, προκαλώντας αυτό που τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν «τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Ήταν το ατύχημα που η πυρηνική βιομηχανία είχε ισχυριστεί ότι δε θα συνέβαινε ποτέ.

Το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία ήρθε να μας θυμίσει ότι το ρίσκο για περισσότερα ατυχήματα σαν το Τσερνόμπιλ υπάρχει ακόμα, οπουδήποτε χρησιμοποιείται η πυρηνική ενέργεια.

Τα ραδιενεργά ισότοπα που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα από το Τσερνόμπιλ, και που ακόμα υπάρχουν, δείχνουν ότι ύστερα από τρεις και πλέον δεκαετίες η καταστροφή συνεχίζεται.

Η Greenpeace μάς δίνει ορισμένες σημαντικές πληροφορίες για την καταστροφή που έλαβε χώρα στο Τσερνόμπιλ:

• Η ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα είναι σχεδόν 200 φορές μεγαλύτερη από τη ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε από τις δύο ατομικές βόμβες του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα μαζί.
• Το Πριπιάτ, η κοντινότερη πόλη, εκκενώθηκε δύο ημέρες μετά την καταστροφή. Σε αυτό το διάστημα πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.
• Η ραδιενεργή βροχή έφθασε μέχρι την Ιρλανδία. Η Ουκρανία, η Λευκορωσία και η Ρωσία ήταν οι χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο, αφού απορρόφησαν το 63% της ρύπανσης από το ατύχημα.
• Τα ζώα που ζουν μέσα στην αποκλεισμένη ζώνη 30 χιλιομέτρων γύρω από το Τσερνόμπιλ έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας, αυξημένες γενετικές μεταλλάξεις και χαμηλό ποσοστό γεννήσεων.
• Θα περίμενε κανείς ότι οι αντιδραστήρες του Τσερνόμπιλ θα έκλειναν αμέσως μετά το ατύχημα, όμως οι υπόλοιποι τρεις αντιδραστήρες του εργοστασίου λειτούργησαν άλλα 13 χρόνια.
•  Υπάρχει ακόμα ραδιενεργό υλικό σε μια τσιμεντένια σαρκοφάγο, που όμως πλέον καταρρέει, και χτίστηκε πάνω από τον αντιδραστήρα μετά το ατύχημα. Ένα καινούριο περίβλημα χτίζεται πάνω από τη σαρκοφάγο, αλλά η προστασία του θα διαρκέσει μόνο 100 χρόνια.
• Το δάσος κοντά στο σημείο της καταστροφής ονομάζεται «Κόκκινο Δάσος», επειδή τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας σκότωσαν τα δέντρα και κάλυψαν μεγάλες εκτάσεις με το έντονο κόκκινο χρώμα του νεκρού πεύκου.
• Το Πριπιάτ συνεχίζει να έχει υψηλά επίπεδα ρύπανσης και θα παραμείνει εγκαταλελειμμένο, αφού το πλουτώνιο χρειάζεται περισσότερα από 24.000 χρόνια για να μειωθεί η έντασή του μόλις στο μισό.
• Το Τσερνόμπιλ επηρεάζει όλες τις πλευρές της ζωής των ανθρώπων στις περιοχές που έχουν ρυπανθεί. Η ραδιενέργεια είναι στο φαγητό που τρώνε, στο γάλα και στο νερό που πίνουν, στα σχολεία, στα πάρκα και στις παιδικές χαρές όπου παίζουν τα παιδιά τους, στα ξύλα που καίνε για να ζεσταθούν.

(Πηγή πληροφοριών: greenpeace.org/greece)