Η αναζήτηση μιας νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής

Η πανδημία δεν ξαναγράφει μόνο τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, προσαρμόζοντάς τους στην εποχή της «κοινωνικής αποστασιοποίησης». Ταυτόχρονα, διαμορφώνει ένα διεθνές τοπίο με νέα διακυβεύματα αλλά και αρκετή ακόμη ασάφεια.

Αυτό έχει να κάνει πρώτα από όλα με το μέγεθος της οικονομικής ύφεσης. Οποιος πιστεύει ότι απλώς κάποια στιγμή θα «πάρουν μπροστά οι μηχανές» ξανά δεν αντιλαμβάνεται πώς λειτουργεί η οικονομία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αμερικανικός βούβαλος εναντίον κινεζικού δράκου – Ο πόλεμος επεκτείνεται

Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ότι η επανεκκίνηση για ένα διάστημα θα συνυπάρχει με ενδεχόμενα νέα ξεσπάσματα της πανδημίας.

Κυρίως αναφέρομαι στο πώς η μεγάλη ύφεση που είναι σε εξέλιξη θα δείξει την πραγματική ανθεκτικότητα όχι μόνο των οικονομιών αλλά και των κοινωνιών. Οι χώρες που θα επιστρέψουν σε ανάπτυξη θα είναι αυτές που θα μπορέσουν να αναπτύξουν πρωτότυπα εργαλεία κρατικής παρέμβασης και ενίσχυσης, θα στηρίξουν την εργασία, θα μπορέσουν να επενδύσουν στους κλάδους της νέας εποχής.

Ακόμα πιο σημαντική διάσταση θα είναι το πως οι κοινωνίες είναι πολύ πιο απαιτητικές. Οι κυβερνήσεις λογοδοτούν σε ακροατήρια πολύ πιο ενημερωμένα. Το αίτημα διεθνούς συνεργασίας, ξεκινώντας από τον συντονισμό δυνάμεων για την ανακάλυψη εμβολίου και αποτελεσματικών θεραπειών, είναι πολύ ισχυρό. Η ανάγκη για μια πιο δίκαιη κατανομή πόρων διαπιστώνεται όλο και περισσότερο.

Ωστόσο την ίδια στιγμή ο πειρασμός νέων ανταγωνισμών και νέων πολώσεων εν μέσω της πανδημίας, ιδίως όταν διαπιστώνουμε την πραγματική αποτυχία των ΗΠΑ να ηγηθούν της αποτελεσματικής αντιμετώπισης, είναι παραπάνω από υπαρκτός. Το ίδιο και ο πειρασμός της μετάθεσης ευθύνης σε «ξένες δυνάμεις» ή της ανάπτυξης θεωριών συνωμοσίας.

Αυτό εξηγεί και τη νέα τροπή στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ και της Κίνας. Ταυτόχρονα όμως εξηγεί και γιατί εν μέσω μιας πανδημίας τέτοιου είδους γεωπολιτικές συγκρούσεις θα κάνουν ακόμα πιο επίπονη την ανάδυση μιας νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής.