Κομμένα τα νυχτοπερπατήματα: Ο κοροναϊός (και η ανοησία) καραδοκεί

Ολες αυτές τις εβδομάδες της πανδημίας, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έβαλε πλάτη. Πλην ορισμένων ανοήτων, οι πολίτες κατάλαβαν τους κινδύνους της πανδημίας, σεβάστηκαν τις ευπαθείς ομάδες και τους ηλικιωμένους, υπάκουσαν σχεδόν αγόγγυστα στις οδηγίες των επιστημόνων και της κυβέρνησης.

Η συλλογική αλλά και η ατομική ευθύνη δεν αμφισβητείται και μακάρι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας να λειτουργούσαμε με τόσο υποδειγματικό τρόπο.

Δεχθήκαμε ορισμένες φορές και παραλογισμούς, ακούσαμε τον Σωτήρη Τσιόδρα και την ομάδα του να μας εξηγεί το καλό μας, ακόμη κι αν δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τις οδηγίες τους.

Ακόμη κι όταν κάποιες αποφάσεις αλληλοαναιρούνταν εμείς είπαμε: «Πάμε όλοι μαζί, θα υπακούσουμε, θα μείνουμε σπίτι, δεν θα κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις, δεν θα πάμε εκκλησία, δεν θα αγκαλιάσουμε τον παππού και τη γιαγιά, δεν θα πάμε στα χωριά μας.

Η επιστήμη μπήκε πάνω από την πολιτική κι αυτό είχε αποτέλεσμα. Η Ελλάδα είναι παράδειγμα προς μίμηση ως προς τη διαχείριση της κρίσης.

Αλλά… μπάστα που λένε και οι γείτονές μας. Υπάρχουν και κάποια όρια, υπάρχουν και ορισμένες αποφάσεις που φαντάζουν ακατανόητες. Και κάποιος θα πρέπει να μας εξηγήσει αν είμαστε πειραματόζωα ή αν απλά κάποιοι λειτουργούν σπασμωδικά, χωρίς σχέδιο.

Βγάζει η κυβέρνηση το σχέδιο της επόμενης ημέρας και αναφέρει: «Αυστηρή σύσταση για περιορισμένη κυκλοφορία σε ανοικτούς δημόσιους χώρους από τις 12 π.μ. έως τις 6 π.μ.»

Οπερ έστι μεθερμηνευόμενον: «Ξεχάστε τις μεταμεσονύχτιες τσάρκες γιατί μπορεί να έρθει ένας αστυνομικός να σας κάνει… σύσταση.

Με λίγα λόγια θα κυκλοφορούμε ελεύθεροι όλη την ημέρα, θα πηγαίνουμε σχεδόν παντού, έστω και με μάσκα και με κανόνες υγιεινής.

Θα στείλουμε τα παιδιά μας στα σχολεία και θα μπορούμε να ψωνίζουμε στα μαγαζιά, κάποια στιγμή θα μπορούμε να φάμε και στο αγαπημένο μας ταβερνάκι ή να πιούμε το ποτό μας αλλά… μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα.

Μετά σπίτι κι άμα μας αρέσει; Γιατί; Βγαίνουν τα φαντάσματα του κοροναϊού;

Μήπως ο ιός επωάζεται περισσότερο τις βραδινές ώρες; Μήπως ο κοροναϊός είναι… νυχτόβιος και μπορεί να κολλήσουμε επειδή θα πάμε μια βόλτα σε… δημόσιο χώρο;

Δηλαδή απαγόρευση κυκλοφορίας από το παράθυρο; Μπορούμε να καθόμαστε μέχρι τις 12 παρά ένα στην πλατεία και στο πάρκο αλλά δεν μπορούμε 12 κι ένα γιατί μπορεί να έρθει ο Χαρδαλιάς και να μας τραβήξει το αυτί;

Τι σόι οδηγία είναι αυτή; Πόσο ακατανόητη είναι και ποια είναι η χρησιμότητα της απαγόρευσης που σε κάθε περίπτωση θυμίζει σκοτεινές εποχές;

Να καταλάβουμε ότι αναφορικά με τη χρήση των μασκών μπορεί να μην ήταν σε θέση να μας πουν αν πρέπει να τη φοράμε ή όχι. Κι εκεί που έλεγαν ότι δεν βοηθάει τους πολίτες τώρα την καθιστούν υποχρεωτική.

Και κάποιοι θα θησαυρίσουν από την πώλησή τους, λέω εγώ.

Αλλά γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι τώρα τα σχολεία δεν είναι υγειονομική βόμβα; Γιατί δεν εγκυμονεί κινδύνους η παρουσία των παιδιών μας εκεί, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ασφαλή μαθήματα;
Και γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι για το… καλό μας να μην νυχτοπερπατάμε γιατί μπορεί να παραφυλάει ο κοροναϊός σε κάποια γωνία επειδή είναι… μπερμπάντης και τη νύχτα κάνει περισσότερη δουλειά από τη μέρα;

Είπαμε, βάλαμε πλάτη, αντέξαμε, αποθεώσαμε την οργάνωση του κράτους για πρώτη φορά, αλλά δεν είμαστε και κορόιδα.

Ούτε ισχύει αυτό που έλεγε κάποτε ο Μηλιώκας: «να δεις που κάποτε θα μας πούμε και μ….ες».