Θεραπεία μετά τις «πρώτες βοήθειες» στην οικονομία

Ολοι περιμένουν και εύχονται στην κυβέρνηση να έχει ανάλογη επιτυχία στην οικονομία με την – κατά κοινή ομολογία – υποδειγματική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Πλησιάζει λοιπόν η ώρα να το αποδείξει καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι το επίδομα των 800 ευρώ στους 800.000 και πλέον εργαζομένους που ανεστάλη η σύμβαση εργασίας τους, το voucher επιμόρφωσης των 600 ευρώ στο επιστημονικό δυναμικό, αυτό που έγινε «viral» για την προχειρότητά του, ήταν απλώς «πρώτες βοήθειες». Και φαντάζουν σαν «πρώτες βοήθειες» όταν σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το βασικό μέτρο ήταν η ανάληψη από το Δημόσιο του μισθολογικού βάρους των επιχειρήσεων με αναπλήρωση μισθών από 60% στην Κύπρο έως 80% στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία.

Αν έκανε κάτι ανάλογο, όπως προειδοποιούσε από τον Φεβρουάριο το ΔΝΤ, δεν θα υπήρχαν στρατιές ανέργων, οι επιχειρήσεις θα ήταν πιο κοντά στη ζωή από τη χρεοκοπία, οι εργαζόμενοι θα παράμεναν «δεμένοι» με τις δουλειές τους, το Δημόσιο θα εξακολουθούσε να εισπράττει κάποια σημαντικά έσοδα και οι τράπεζες θα είχαν περισσότερα ενήμερα δάνεια και λιγότερα «κόκκινα».

Ομως απλούστατα ούτε η «μεταμνημονιακή» Ελλάδα έχει αυτή τη δυνατότητα ούτε η κυβέρνηση αυτονομία στη λήψη αποφάσεων έξω από το πλαίσιο των Βρυξελλών.

Ωστόσο οι αποφάσεις της, όπως ο δανεισμός των επιχειρήσεων μέσω της «επιστρεπτέας προκαταβολής», εγείρουν ερωτήματα όχι για το τι κάνει αλλά για το τι δεν πράττει. Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί το Δημόσιο δεν εξοφλεί τα χρέη του στους ιδιώτες (προμηθευτές, εργολάβους) και τις επιστροφές φόρων που οφείλει στους εξαγωγείς και στα νοικοκυριά, που αυξήθηκαν επί ΝΔ στα 2,17 δισ. ευρώ.

Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί αντί της «επιστρεπτέας προκαταβολής» δεν επέλεξε να καταργήσει την προκαταβολή φόρου για το 2020 που και εφέτος θα προεισπράξει από τράπεζες, μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις, ελεύθερους επαγγελματίες, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς με την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων του 2019, όταν είναι προφανές ότι το μέτρο αυτό μπορεί να δώσει ρευστότητα στο σύνολο των επιχειρήσεων και μάλιστα με ίσους όρους.