Η εκ νέου ανακάλυψη της σημασίας της συλλογικής ευθύνης, της αλληλεγγύης και της ουσιώδους κοινωνικότητας ήρθε να υπογραμμίσει την προηγούμενη κυριαρχία ενός κυνικού ατομισμού
Παρά την προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας σε όλη την Ευρώπη ενόψει της μερικής και σταδιακής χαλάρωσης των μέτρων περιορισμού που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση του COVID-19, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στον αστερισμό μιας βαθιάς κρίσης. Δεν αναφέρομαι τόσο στη συνεχιζόμενη υγειονομική κρίση, αλλά σε μια ευρύτερη οικονομική, πολιτική, αλλά και πολιτισμική κρίση που προϋπήρχε και την οποία η πανδημία έφερε στο προσκήνιο με τον πιο οξύ τρόπο.
Η βαθιά κρίση αυθεντίας των περισσότερων κυβερνήσεων, που αποδείχτηκε ότι ήταν εντυπωσιακά απροετοίμαστες για μια υγειονομική κρίση που είχε ποικιλοτρόπως προαναγγελθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, αποτυπώνει την κρίση ενός πολιτικού υποδείγματος που είχε υποκαταστήσει τη δημοκρατική διαδικασία και λογοδοσία με την υποταγή στις «δυναμικές της αγοράς». Η εκ νέου ανακάλυψη της σημασίας της συλλογικής ευθύνης, της αλληλεγγύης και της ουσιώδους κοινωνικότητας ήρθε να υπογραμμίσει την προηγούμενη κυριαρχία ενός κυνικού ατομισμού και την κενότητα της καταναγκαστικής κατανάλωσης προϊόντων και «εμπειριών».
Η επίγνωση των ενεργών δυναμικών μιας κρίσης που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια μιας μεγάλης οικονομικής ύφεσης καθίσταται η αναγκαία συνθήκη για μια διεργασία που υπερβαίνει τα όρια μιας «επιστροφής στην κανονικότητα». Η συγκυρία της πανδημίας διαμορφώνει μια συνθήκη ιδιαιτέρως πρωτότυπη: μια «κατάσταση εξαίρεσης» που όμως συνδυάζεται με έναν ανοιχτό ιστορικό ορίζοντα και όχι απλώς με την υπεράσπιση του υπάρχοντος, αναδεικνύοντας τη δυνατότητα ριζικών αλλαγών.
Ο κριτικός αναστοχασμός του υπάρχοντος αναπτυξιακού υποδείγματος, η αναμέτρηση με την κρίση των δημοκρατιών και η εκ νέου ανασύνθεση της οικειότητας και της κοινότητας θα είναι οι ενδείξεις ότι όντως εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την ιστορία ως μια διαδικασία μάθησης και μετασχηματισμού, ως την παραγωγή ενός εναλλακτικού μέλλοντος.
Ενα μέλος του πληρώματος αεροσκάφους της Swiss έχασε τη ζωή του μετά από καπνό στην καμπίνα εξαιτίας του οποίου έγινε κατεπείγουσα προσγείωση στο Γκρατς της Αυστρίας.
Η έκδοση των ενταλμάτων σύλληψης και ερεύνης σε βάρος του Γιουν Σοκ-γελ ανακοινώθηκαν από την υπηρεσία που διενεργεί την έρευνα σε βάρος του έκπτωτου προέδρου της Νότιας Κορέας.
Στη Συρία «3,7 εκατομμύρια παιδιά είναι εκτός σχολείου φέτος, δηλαδή πάνω από τα μισά παιδιά σε ηλικία για να πάνε στο σχολείο», σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Save the Children.
Ο διευθυντής του τελευταίου λειτουργικού νοσοκομείου στη Γάζα κρατείται στη διαβόητη ισραηλινή φυλακή Σντε Τεϊμάν, όπου έχει πιστοποιηθεί επανειλημμένα κακοποίηση.
«Παγκόσμιο ειρηνοποιό» χαρακτηρίζει τον Τζίμι Κάρτερ ο Μαχμούντ Αμπάς, τονίζοντας πως κατέβαλε ακούραστα προσπάθειες «για να εξευρεθεί δίκαιη και διαρκής λύση στη Μέση Ανατολή».
Στην υπηρεσία του ΟΗΕ επιρρίπτει η Χαμάς την ευθύνη για τη φονική επίθεση σε οχηματοπομπή με βοήθεια του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 2 ανθρώπων.
Πύραυλο εκτόξευσαν οι Χούθι κατά του Ισραήλ, ο στρατός του οποίου ανακοίνωσε ότι τον αναχαίτισε, αλλά συντρίμμια του έπεσαν στην πόλη Μπέιτ Σάμες, κοντά στην Ιερουσαλήμ.
Η συζήτηση γύρω από την τσάντα δεν είναι μόνο για το μοναδικό υλικό της, αλλά και για την ευχάριστη ειρωνεία που φέρνει στην τρέχουσα τάση της πολυτέλειας.
Εκείνη ισχυρίστηκε ότι το έκανε, ο Τζίμι Κάρτερ ισχυρίστηκε ότι δεν το έκανε. Τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια εκείνου του δείπνου στο παλάτι του Μπάκιγχαμ τον Μάιο του 1977.
