Μνημόνιο εσωτερικού

Παρ’ ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη του κόσμου, όπως καταγράφεται αυτή σε διαδοχικές δημοσκοπήσεις, από την Δευτέρα εισέρχεται σε μια νέα φάση το σύνολο του πολιτικού σκηνικού.

Όσο απομακρυνόμαστε από την αξιολόγηση της πανδημικής κρίσης, στο υγειονομικό σκέλος της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αρχίσει να αισθάνεται το πρώτο κύμα φθοράς. Κι αυτό αφού ο κορονοϊός, στο επίπεδο που και εκείνος εισέρχεται στην δική του «κανονικότητα» θα δώσει την θέση του στην διαχείριση μιας άλλης βαθύτερης κρίσης: Κρίση περαιτέρω εξασθένησης της ιδιοκατοίκησης και της αγοραστικής δύναμης.

Κρίση που δεν θα ομοιάζει με αυτή του 2008- 2019 και όπως εκείνη οριοθετήθηκε στην διαφορετική δοσολογία οικονομίας και κοινωνικής πολιτικής για τον κάθε κυβερνώντα που έπιασε το τιμόνι της χώρας. Τώρα; Το Μνημόνιο θα είναι εσωτερικό. Και βιοπολιτικό.

Οι έλληνες όσο απομακρύνονται από τις άμεσες επιπτώσεις του ιού- αυτό με την προϋπόθεση πως δεν θα έχουμε νέα όξυνση κρουσμάτων – θα αρχίσουν άμεσα να βλέπουν τα απτά αποτελέσματα του γυάλινου κόσμου του Καπιταλισμού.

Εκ περιτροπής εργασία, ανεργία, φτωχοποιημένοι κλάδοι όπως ο Πολιτισμός, απομειωμένος Τουρισμός, κίνδυνος για μια τεχνοδεσποτεία και μια Δημοκρατία της Εξαίρεσης.

Στον βαθμό που τα παραπάνω αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά, και η πολιτική σκηνή θα απομακρύνεται από την υπηρεσιακή διαχείρισης της κρίσης και θα επανατοποθετείται με γνώμονα πια την καταστροφή της κοινωνίας. Εδώ πάνω δεν θα χωρούν μισόλογα ενώ πολιτικοί χώροι ενδιάμεσης απεύθυνσης θα κινδυνεύσουν με συντριβή.

Αυτό που θα κρίνει την συνέχεια θα είναι η ικανότητα κάθε πολιτικού χώρου να φτιάξει σχέδιο για τις νέες ηγεμονικές κοινωνικές συμμαχίες. Οι τελευταίες, θα τεθούν επίσης σε μια τρομερή κίνηση, παλιά στρώματα θα συμπιεσθούν, νέοι κλάδοι θα ανατείλουν, νέες πολιτικές συμπεριφορές θα διαφανούν.

Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σχηματίστηκε με βάση τις Πρέσπες και την ανάταξη της Οικονομίας, τώρα μοιραία θα πρέπει να επαναχαράξει την στρατηγική της. Τα φάουλ με το voucher gate, η αδιαφορία για τον Πολιτισμό, το ελλιπές σχέδιο για τον Τουρισμό, είναι γεγονότα που θα επιταχύνουν την φθορά της.

Και η φθορά μετράει με άλλους χρόνους μετά το 2012 για όλες πια τις πολιτικές δυνάμεις. Το ίδιο θα ισχύει και για την μείζονα Αντιπολίτευση. Χωρίς δομημένο σχέδιο για την χώρα θα τεθεί στο κάδρο του διαρκώς ηττημένου. Μια ΜΚΟ που θα σκούζει στην γωνία.

Λεπτομέρεια: Κάθε πολιτική δύναμη που σέβεται το εαυτό της οφείλει πια να παρουσιάσει σχέδιο για την Δημόσια Υγεία και το Κλίμα, τα δύο μεγάλα στοιχήματα του ορίζοντος. Οι συνθέσεις των κυβερνητικών σχημάτων πρέπει από εκεί να ξεκινούν. Η ενίσχυση του ΕΣΥ και η διεύρυνση του είναι προϋπόθεση. Μαζί και μια άρτια, ετοιμοπόλεμη Πολιτική Προστασία.