Τζερμάνο Τσέλαντ, Χωρίς Τίτλο (μία άλλη απώλεια), 2020

Ο Τζερμάνο Τσέλαντ συγκαταλέγεται στα θύματα του Covid-19. Εξέπνευσε στο Μιλάνο σε ηλικία 80 ετών καθώς εξετέθη στον κορωνοϊό επιστρέφοντας τον περασμένο Μάρτιο από επαγγελματικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Η σύγχρονη τέχνη συνεχίζει να εκδηλώνει τη θλίψη της για την απώλειά του, καθώς ο Τσέλαντ υπήρξε όπως αναφέρουν τα ιταλικά έντυπα «ο ακρογωνιαίος λίθος όχι μόνο της ιταλικής αλλά και της διεθνούς σκηνής  της σύγχρονης τέχνης».

Για τους Ιταλούς ο Τζερμάνο Τσέλαντ θεωρείται σημαντικός καθώς ήταν εκείνος που τη δεκαετία του 1960 σύστησε μία νέα γενιά καλλιτεχνών οι οποίοι ξεχώριζαν καθώς έδιναν καλλιτεχνικό νόημα σε ταπεινά υλικά (πέτρες, χώμα, καναβάτσο, ξύλα, κάρβουνο) . Ήταν οι Μάριο Μερτζ, Γιάννης Κουνέλης, Αλιγκέρο Μποέτι, Γκιλμπέρτο Τζόριο, Μικελάντζελο Πιστολέτο, Τζουζέπε Πεόνε, Λουτσάνο Φάμπρο. Για τους οποίους ο Τσέλαντ έγραψε στο άρθρο του «Notes for a Guerilla War» στο περιοδικό Flash Art to 1967 ότι  σηματοδοτούν το εννοιολογικό κίνημα  της  Arte Povera κάνοντας «μία λιτή τέχνη δεσμευμένη με το απρόβλεπτο, με τα γεγονότα , με το μη-ιστορικό συμβάν, με το παρόν».

To 1971 έστρεψε την προσοχή του από την ιταλική τέχνη σε ευρύτερες πρακτικές σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πρώτη του μεγάλη έκθεση ήταν η  «Ambiente / arte dal futurismo alla body art» («Περιβάλλον / Τέχνη: Από το φουτουρισμό έως την τέχνη του σώματος»), στη Μπιενάλε της Βενετίας του 1976. Εκεί  τοποθέτησε εγκαταστάσεις από τους Dan Graham, Joseph Beuys, Bruce Nauman   σε συνομιλία με  τα συναρπαστικά έργα των ιστορικών καλλιτεχνών της αβαν γκαρντ  Giacomo Balla, El Lissitzky, Piet Mondrian και Theo van Doesburg.

Η επιστολή του Τζερμάνο Τσέλαντ προς τον Δάκη Ιωάννου με ημερομηνία 27 Δεκεμβρίου 1983

Το 1983 είναι η χρονιά που ο Τζερμάνο Τσέλαντ συναντά τον συλλέκτη Δάκη Ιωάννου και συζητάνε  τη  συγκρότηση ενός οργανισμού για τη σύγχρονη τέχνη με πλουραλιστική  φυσιογνωμία. Μαζί τους και η επιμελήτρια  Έφη Στρούζα. Από τις συνομιλίες τους  προέκυψε το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και στη συνέχεια οι τρεις τους ξεκινάνε συζητήσεις για τη διοργάνωση μίας πρωτοποριακής έκθεσης για την  Αθήνα. Με τίτλο , “Athens Tomorrow – Tomorrow Athens”  και συμμετέχοντες τον σκηνοθέτη Φώτο Λαμπρινό, τη θεατρολόγο  Ελένη Βαροπούλου και τον συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου), η έκθεση θα παρουσιαζόταν  στο  γιαπί εκείνη την εποχή του Μεγάρου Μουσικής.  Η έκθεση δεν πραγματοποιήθηκε και  ο Τσέλαντ συνέχισε με σημαντικές εκθέσεις σε διάφορα διεθνή πολιτιστικά ιδρύματα όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, τη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών στο Λονδίνο.

Συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων, δοκιμίων και  βιβλίων  κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, ο Τσέλαντ από το 1995, συνδέθηκε  με το πολιτιστικό  Ίδρυμα Prada, αναλαμβάνοντας το πρόγραμμα των εκθέσεων του Ιδρύματος στο Μιλάνο και τη Βενετία. Ανάμεσα στις  σαράντα εκθέσεις του για το Fondazione Prada, ο Τζερμάνο Τσέλαντ είχε επιμεληθεί την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Κουνέλλη το 2019, στη Βενετία.