Τα πάρτι στις πλατείες δεν είναι χαβαλές, ούτε κάνουμε επανάσταση με το ποτό στο χέρι

Όταν πριν από πολλά χρόνια ο Στέλιος Παπαθεμελής έβγαλε εκείνον τον ανεκδιήγητο νόμο που έκλεινε υποχρεωτικά τα μπαρ σε συγκεκριμένη ώρα, ο κόσμος είχε ξεσηκωθεί.

Ηταν Φεβρουάριος του 1994 και ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε προκαλέσει λαϊκή οργή για την απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων μετά τις 2 τα ξημερώματα.

Αλησμόνητες οι συγκεντρώσεις, τα ποτά και οι χοροί στο Σύνταγμα και το μνημειώδες σύνθημα του Λαζόπουλου: «Παπαθεμελή – Παπαθεμελή, απόψε στο κορμί μου ένας ναύτης αμελεί».

Ηταν, όμως, μια αυθόρμητη «εξέγερση» σε έναν παράλογο νόμο… και δεν υπήρχε κοροναϊός.

Δεν υπήρχε μια παγκόσμια πανδημία που έχει σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους κι έχει βάλει όλο τον πλανήτη σε καραντίνα.

Τότε ήταν ένας όμορφος χαβαλές ως μέσο πίεσης στην κυβέρνηση, η οποία βεβαίως έκανε πίσω.

Τώρα όμως; Τι έχουμε από όλα αυτά; Και τι πραγματικά συμβαίνει με τα υπαίθρια πάρτι που στήθηκαν μόλις χαλάρωσαν τα μέτρα;

Εχουμε κανέναν υπουργό που μας λέει να μην συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί και πίνουμε ποτάρες επειδή έτσι θέλει;

Εχουμε καμιά κυβέρνηση που επιβάλλει ένα μέτρο χωρίς κανένα λόγο;

Ο ιός δεν έχει φύγει και σκοτώνει

Όχι φυσικά. Εχουμε μια αρρώστια που σκοτώνει. Εχουμε έναν ιό που «θρέφεται» από τον συγχρωτισμό και από την… ανοησία.

Γιατί η βλακεία είναι ανόητη και από αυτήν εμείς οι Ελληνες έχουμε μπόλικη.

Ειδικά σε περιπτώσεις όπως αυτή της πανδημίας όπου υπάρχουν ακόμη ψεκασμένοι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτε, ότι είναι σχέδιο της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, ότι είναι πολιτικό κόλπο, ότι ήρθαν οι Νεφελίμ και τα Ελοχίμ ή ότι ετοιμάζεται το παγκόσμιο… τσιπάκι που θα μας ελέγχει.

Καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος εδώ κι 1,5 μήνα πιέστηκε τρομερά. Δεν είναι και λίγο να περιορίζεται η ελευθερία μετακινήσεων.

Δε χωνεύεται εύκολα να μην μπορείς να δεις τους συγγενείς σου, τους αγαπημένους σου, τους φίλους.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μια ζωντανή χώρα, με απίστευτο κλίμα και να μην μπορεί να απολαύσει τον ήλιο, τα ανοικτά μαγαζιά, τη διασκέδαση.

Όλα είναι στο αίμα μας. Και η χαρά, και η διασκέδαση, και ο χορός και οι παρέες όπου όλοι μαζί, φωναχτά και με τα ποτά στο χέρι λέμε τα πάντα.

Λέμε για τα προβλήματά μας, για τη ζωή μας, σχεδιάζουμε ταξίδια και διακοπές, ερωτευόμαστε, περνάμε καλά γενικώς. Κι αυτό μας είχε λείψει τις εβδομάδες της καραντίνας.

Όμως, ο κοροναϊός δεν τέλειωσε, η ασθένεια είναι εδώ, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι μπορεί να υπάρξει ολέθριο πισωγύρισμα.

Κάποιοι νομίζουν ότι η Ελλάδα «καθάρισε» από την ασθένεια και μπορεί να συνεχίσει τη ζωή της όπως και πριν. Με πάρτι, ποτά, εκατοντάδες πολίτες μαζί να χορεύουν λες και δεν έχουμε 150 και πλέον νεκρούς.

Λες και είναι «βαλτοί» ή βλάκες οι επιστήμονες που μας λένε ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος έξαρσης του κοροναϊού κι ότι η μετάβαση πρέπει να γίνει βήμα – βήμα.

Ξαφνικά, ξυπνήσαμε τη Δευτέρα και ο εφιάλτης τέλειωσε. Και μπορούμε πλέον να καλούμε τον κόσμο στις πλατείες, να ανοίγουμε στη… ζούλα τα μπαρ και να δίνουμε ποτά… δήθεν take away.

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πάντα γίνονται στην υπερβολή τους. Και στην κυβέρνηση φοβούνται ότι μπορεί να «εξαπλωθεί» το φαινόμενο των γεμάτων πλατειών που θα κάνουν δήθεν αντίσταση στα περιοριστικά μέτρα.

Δεν αποκλείεται δε τις επόμενες ημέρες να ανακοινωθούν νέα μέτρα περιορισμού όλου αυτού του ανόητου φαινομένου.

Είναι μια ανοησία

Γιατί πρόκειται περί ανοησίας που πρέπει να σταματήσει τώρα.

Δεν κάνουν επανάσταση όσοι καλούν νεαρούς για υπαίθρια πάρτι.

Δεν κάνουν αντίσταση στην κυβέρνηση όσοι μαζεύονται και πλακώνονται με τα ΜΑΤ

Δεν πήραμε τ’ άρματα για να πολεμήσουμε τον αόρατο εχθρό. Τα ποτά στο χέρι πήραμε, κι αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι λαϊκή εξέγερση.

Θέλουν όλοι αυτοί να αντιδράσουν, να φωνάξουν, να βγάλουν τα απωθημένα από την καραντίνα;

Ας περιμένουν λίγο και να βγουν στο δρόμο να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο.

Ας διαδηλώσουν γιατί όλοι αυτοί οι νέοι δεν θα έχουν δουλειά ή θα παίρνουν μισθό 400 ευρώ.

Να φωνάξουν για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία κι όχι γιατί δεν είναι ανοικτό το μπαρ.

Δεν έχουν γονείς, παππούδες, γιαγιάδες ή φίλους που θέτουν σε κίνδυνο όλοι αυτοί;

Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ενδεχομένως γίνονται φορείς του ιού και θα συμβάλλουν στην έξαρσή του;

Για σκεφτείτε τι έχει να γίνει όταν ανοίξουν τα μπαρ. Χαμός στους δρόμους, χωρίς μέτρα προστασίας, χωρίς την τήρηση κανόνων υγιεινής, λες και ο κοροναϊός εξαφανίστηκε.

Σοβαρευτείτε. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για όλο αυτό το ανόητο πάρτι που στήνεται και που είναι σίγουρο ότι θα απλωθεί.

Και πολύ φοβάμαι ότι με την παρουσία της Αστυνομίας θα έχουμε συνεχόμενα επεισόδια.

Εδώ δεν είναι ο χαβαλές του Παπαθεμελή. Εδώ κινδυνεύει –ακόμη- η υγεία πολλών συνανθρώπων μας.

Ας μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα γιατί κάποιοι πιτσιρικάδες δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης.

Ή γιατί κάποιοι νομίζουν ότι κάνουν αντίσταση και στήνουν νέα «Δεκεμβριανά» και «Πολυτεχνεία» με το να πηγαίνουν στις πλατείες και να πίνουν, ξορκίζοντας τον κοροναϊό.

Ε, δεν είναι δα και καμιά επανάσταση του προλεταριάτου να διοργανώνεις πάρτι εν μέσω πανδημίας. Βλακεία είναι.