Υπάρχουν δύο βασικά πράγματα που πρέπει να θυμάται πάντα κάθε γονιός: Είναι βέβαιο πως θα κάνουμε λάθη και απαραίτητο να προσπαθούμε να τα αποφύγουμε.

Τι σημαίνει αυτό; Από τη μία πλευρά, είναι σημαντικό να μην γινόμαστε υπερβολικά αυστηροί προς τους εαυτούς μας, καθώς οι ενοχές καταστρέφουν την ψυχολογία μας – επομένως και την ικανότητά μας να είμαστε καλοί γονείς.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν λαμβάνουμε και τα μέτρα μας ώστε τα μικρά μας να είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλή και ευτυχισμένα.

Τι πρέπει να προσέξουμε, λοιπόν;

Τη σχέση μας

Αν και συχνά ένα παιδί δημιουργεί νέες τριβές και εντάσεις στον γάμο μας, η φροντίδα της σχέσης μας με τον σύντροφό μας είναι σημαντική και για την αποτελεσματικότητά μας ως γονείς.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα ευτυχισμένα ζευγάρια έχουν περισσότερη υπομονή και φροντίζουν καλύτερα τις ανάγκες του παιδιού τους. Αντιθέτως, οι δυστυχισμένοι γονείς είναι ασυνεπείς και πιο επιρρεπείς στην υπερβολική αυστηρότητα.

Παράλληλα, μέσα από τη δική μας σχέση τα μικρά μας παίρνουν διδάγματα για εκείνες που θα σχηματίσουν τα ίδια στο μέλλον.

Τις χαλαρές στιγμές

Εκτός από την πειθαρχία, τα παιδιά έχουν ανάγκη και από διασκέδαση. Οι καλοί γονείς φροντίζουν να περνούν ξένοιαστες στιγμές με τα παιδιά τους, οι οποίες αυξάνουν τη συναισθηματική σύνδεση, ενώ τους μαθαίνουν τη σημασία της φαντασίας.

Τα “όχι” μας

Είναι ανάγκη να οριοθετούμε την ελευθερία των παιδιών μας, με τέτοιο τρόπο που να μην τα πιέζουμε υπερβολικά, αλλά και να δημιουργούμε ένα σταθερό περιβάλλον με σαφείς περιορισμούς, εντός των οποίων να μπορούν να ανακαλύψουν με ασφάλεια τον κόσμο. Αν φανούμε υπερβολικά αυστηροί, διακινδυνεύουμε να στραφούν στα ψέματα, ενώ η υπερβολική χαλαρότητα μπορεί να τα κάνει να νιώσουν ότι αδιαφορούμε.

Αλλά και τα δικά του

Είναι σημαντικό να εκφράζουμε την αγάπη μας μέσα από λέξεις αλλά και αγγίγματα.

Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να σεβόμαστε τις στιγμές που το μικρό μας απορρίπτει τα χάδια μας, ώστε να του δείξουμε ότι εκείνο έχει πάντα τον τελικό λόγο στο σώμα του.

Αντίστοιχα, πρέπει να αποδεχόμαστε τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του, στο βαθμό που δεν θέτουν σε κίνδυνο το ίδιο ή άλλους.

Το παράδειγμά μας

Το αναφέραμε και παραπάνω. Τα παιδιά μας, ακόμη και αν δεν μας το δείχνουν πάντα, μας βλέπουν ως πρότυπα.

Βελτιώνοντας τα δικά μας ελαττώματα εξασφαλίζουμε ότι δεν πρόκειται να τα κληρονομήσουν και εκείνα. Αντίστοιχα, φροντίζουμε να κάνουμε πράξη τα διδάγματά μας για να τα αντιγράψουν.