6 Μαΐου 1968 : Η Ματωμένη Δευτέρα του Γαλλικού Μάη

Η 6η Μαΐου 1968, η αποκληθείσα και Ματωμένη Δευτέρα, υπήρξε η πλέον βίαιη ημέρα του περίφημου Γαλλικού Μάη του ’68.

Με επίκεντρο το Καρτιέ Λατέν, την ημέρα εκείνη έλαβαν χώρα στο Παρίσι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων.

Τη Δευτέρα 6 Μαΐου 1968 η Εθνική Ένωση Σπουδαστών και η Ένωση των Πανεπιστημιακών Καθηγητών της Γαλλίας είχαν καλέσει σε πορεία όσους ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή των δυνάμεων της Γαλλικής Αστυνομίας στη Σορβόννη.

Στην πορεία που πραγματοποιήθηκε έλαβαν μέρος δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές.

Οι άνδρες της Γαλλικής Αστυνομίας, που είχαν αποκλείσει τη Σορβόννη, κινήθηκαν εναντίον του πλήθους, που άρχισε να διαλύεται.

Στις οδομαχίες που ακολούθησαν οι διαδηλωτές έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα και η Γαλλική Αστυνομία προέβη στη ρίψη δακρυγόνων.

Οι συγκρούσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα 945 τραυματίες, από τους οποίους 345 αστυνομικοί, και 422 συλλήψεις.

Ο Γαλλικός Μάης σε λίγες γραμμές

Η φοιτητική αναταραχή στη Γαλλία είχε ξεκινήσει από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, αλλά από τις αρχές του Μαΐου είχε πλέον επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα.

Σε ηγετική φυσιογνωμία του φοιτητικού κινήματος είχε αναδειχθεί ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.

Στο χορό των κινητοποιήσεων είχαν μπει και τα εργατικά συνδικάτα της Γαλλίας, με μεγάλης κλίμακας απεργίες.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Γαλλία, ειδικότερα δε το Παρίσι, να συγκλονίζεται από μεγάλες ταραχές, που κορυφώθηκαν στο τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου, την ίδια στιγμή που η οικονομία της χώρας βρισκόταν σε φάση παράλυσης.

Ο γάλλος πρόεδρος, Σαρλ ντε Γκωλ, μολονότι φαινόταν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχό του, κατάφερε τελικά να αντιμετωπίσει με δυναμισμό και αποφασιστικότητα τις φοιτητικές αναταραχές και τις εργατικές διεκδικήσεις.

Στα τέλη του Μαΐου διοργανώθηκε στο Παρίσι μεγάλη διαδήλωση υπέρ της κυβέρνησης και της προστασίας της ομαλότητας.

Ο ντε Γκωλ κατάφερε να επικρατήσει με πανηγυρικό τρόπο στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν.

Βεβαίως, τα ριζοσπαστικά φοιτητικά κινήματα, παρά την πολιτική κυριαρχία του ντε Γκωλ, συνέχισαν τη δράση τους και τα επόμενα χρόνια, γεγονός που αντανακλούσε τις σημαντικές εξελίξεις που σημειώνονταν στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο μετά την οικονομική ανάπτυξη των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Εν κατακλείδι, ο Γαλλικός Μάης του ’68 κατέστη συνώνυμο με την αλλαγή στο πεδίο των κοινωνικών αξιών, αποτέλεσε ορόσημο για τη μετάβαση της γαλλικής κοινωνίας από το συντηρητισμό στις φιλελεύθερες ιδέες, αλλά και πηγή έμπνευσης για ανάλογους κοινωνικούς αγώνες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.