Οι γερμανικές «τορπίλες» και οι μύθοι που πρέπει να διαλυθούν

Τα μέτρα περιορισμού σταδιακά χαλαρώνουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου οι κυβερνήσεις θα αρχίσουν να μετρούν τις οικονομικές πληγές κάθε χώρας, έπειτα από τον τραγικό απολογισμό των νεκρών από την πανδημία.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι η μεγάλη πληγή στην Ευρώπη παραμένει ανοιχτή και η ίαση δεν θα είναι εύκολη.

Η πληγή αυτή είναι η στάση της γερμανικής κυβέρνησης εν όψει της συζήτησης για το Ταμείο Ανάκαμψης και με δεδομένο ότι η συζήτηση περί ευρωομολόγου έχει ναυαγήσει.

Στην τελευταία τηλεδιάσκεψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είχε ανατεθεί στην Επιτροπή υπό την Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, να προσκομίσει ένα σαφές σχέδιο και χρονοδιάγραμμα για την χρηματοδότηση του υπό συγκρότηση Ταμείου. Η προθεσμία γι’ αυτό είχε οριστεί για την 6η Μαΐου. Δεν υπάρχουν πολλά νέα για πρόοδο…

Παρά το γεγονός ότι η εσωτερική συζήτηση στην Γερμανία καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει ομοφωνία και ότι ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου, των επιχειρήσεων και των οικονομικών παραγόντων, επισημαίνουν τους κινδύνους μίας αδιάλλακτης στάσης, ή μίας αλληλεγγύης με επιφυλάξεις, μία εξέλιξη που σημειώθηκε την Τρίτη, μοιάζει να τορπιλίζει τη διαδικασία προσέγγισης στην Ευρώπη.

Το ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε «εν μέρει αντισυνταγματική» την νέα διαδικασία και το γενναίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ύψους 750 δισ. ευρώ. Επί της ουσίας δηλαδή, οι Γερμανοί ανώτατοι δικαστές εμποδίζουν την Μπούντεμπανκ να συμετάσχει στο πρόγραμμα. Όλως τυχαίως, πρόκειται για το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό έως τώρα δείγμα αποφασιστικότητας εκ μέρους της ΕΚΤ, για την σωτηρία της Ευρώπης.

Όπως επισημαίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, «κατά μείζονα λόγο τίθενται υπό νομική πλέον αμφισβήτηση η υπόθεση του ευρωομολόγου και οι όροι χρηματοδότησής του υπό σχεδιασμό Ταμείου Ανασυγκρότησης».

Τι συνεπάγεται αυτό για την Ευρώπη, μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς, όσο και αν η διαπίστωση είναι δυσάρεστη.

Η ατυχής σύμπτωση είναι ότι η γερμανική αυτή στάση συμπίπτει και με ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο.

Από τις έκτακτες επιχορηγήσεις που έχει εγκρίνει έως τώρα η ΕΕ, η Γερμανία έχει ένα μερίδιο μεγαλύτερο του 50% του συνόλου. Όλα τα άλλα καλούνται να τα μοιραστούν οι υπόλοιπες πληττόμενες οικονομίες. Σημειωτέον δε ότι σύμφωνα με την ίδια την Επιτροπή, η Ελλάδα θα είναι η χώρα με την μεγαλύτερη ύφεση, εκείνη που θα έχει πληγεί περισσότερο από όλους…

Στην Γερμανία εξακολουθεί να επικρατεί η αντίληψη ότι η χώρα περίπου τα δικαιούται όλα αυτά, με την παραπλανητική αίσθηση ότι έχει την μεγαλύτερη καθαρή συνεισφορά στον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό. Η πραγματικότητα κρύβεται σε μία λεπτομέρεια: η Γερμανία είναι η χώρα με τα δυσανάλογα μεγαλύτερα κέρδη από την συμμετοχή της στην Ενωση, τα οποία είναι περίπου δεκαπλάσια από την συνεισφορά της.

Είναι κάτι που κανείς δεν τολμά να εξηγήσει στον περιβόητο «Γερμανό φορολογούμενο», τον οποίο επικαλούνται πολλοί όταν σκαλώνουν τα πράγματα στην Ευρώπη.

Σε αυτήν την περίοδο, κανείς φορολογούμενος, σε καμία χώρα της Ενωσης, δεν έχει προβάδισμα.

Όσο οι νοοτροπίες και οι αγκυλώσεις του παρελθόντος εξακολουθούν να λειτουργούν ως προφάσεις, το υπαρξιακό πρόβλημα της Ευρώπης θα γιγαντωθεί συντομότερα από ό,τι φανταζόμαστε.