Το μέλλον της Ευρώπης, η ανάγκη για ανασύνταξη και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν

Ημέρα της Ευρώπης σήμερα και 4 πρόεδροι ευρωπαϊκών κοινοβουλίων καταθέτουν τις απόψεις τους σε ένα κοινό άρθρο.

Το άρθρο υπογράφουν:

– Πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Ισπανίας, κα Meritxell Batet

– Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας, κ. Richard Ferrand

– Πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Ιταλίας, κ. Roberto Fico

– Πρόεδρος του Bundestag της Γερμανίας, Dr. Wolfgang Schäuble

Αναλυτικά το άρθρο έχει ως εξής:

Η νίκη της ελευθερίας και της δημοκρατίας απέναντι στον ολοκληρωτισμό πριν 75 χρόνια σήμανε για την Ευρώπη μια ρήξη και μια νέα αρχή. Αν και κάθε χώρα αποδίδει φόρο τιμής με τον τρόπο της, σήμερα συμβολίζει τη θέληση συμφιλίωσης μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών που σηματοδότησε την έναρξη μιας συνεργασίας χωρίς προηγούμενο στην ιστορία μας.

Ο εορτασμός της Ημέρας της Ευρώπης σημαίνει την ενίσχυση της εμπιστοσύνης μας στην ικανότητά μας να ξεπεράσουμε τις κρίσεις. Ας θυμηθούμε το όραμα του Ρόμπερτ Σούμαν, πέντε μόλις χρόνια από το τέλος του Πολέμου, και εν μέσω μιας κατάστασης ασύγκριτα δυσκολότερης από τη σημερινή. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έκανε δυνατή, μετά από την πιο καταστροφική κρίση που γνώρισε ποτέ η ήπειρός μας, την ανασύνταξή της και την πιο μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας της.

Η ολοκλήρωση έγινε κοινός στόχος για όλη την Ευρώπη πριν τριάντα χρόνια με την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος. Το μέλλον της, και ειδικά αυτό της Ευρωζώνης, θα εξαρτηθεί από το αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε μαζί επιτυχώς τις σημερινές προκλήσεις και κυρίως, από το να μπορέσουμε να βρούμε μια ευρωπαϊκή λύση για να σταματήσουμε τη διάδοση του κορωνοϊού  γρήγορα και υπεύθυνα, και να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές του εξασφαλίζοντας όλες οι χώρες της Ένωσης διαθεσιμότητα των αναγκαίων πόρων.

Χρειαζόμαστε δημιουργικές ιδέες

Γι αυτό το νέο καθήκον ανασύνταξης και μεταρρύθμισης χρειαζόμαστε τώρα την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό να εξουδετερώσουμε τις τεράστιες συνέπειες στην οικονομία και την κοινωνία με πνεύμα αλληλεγγύης και στενής συνεργασίας. Οι δημιουργικές ιδέες για να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση ας αποκτήσουν μια νέα δυναμική που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να κατέχει χώρο  στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με τις δικές της δυνάμεις.

Η Ευρώπη προοδεύει σε εποχές κρίσης φθάνοντας, σε κάθε μία απ’ αυτές, σε μια συμφωνία πιο έντονης συνεργασίας και κοινών επιτευγμάτων. Κάθε σχέδιο ανασύνταξης είναι και σχέδιο μεταρρύθμισης. Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στην αφετηρία αλλά να κινηθούμε προς τους στόχους που θέτουμε. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε συμφωνίες προς την κατεύθυνση αυτή κι ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις επιταγές των καιρών που ήδη γνωρίζουμε κι αυτές που προκάλεσε η σημερινή κρίση.

Η πανδημία του κορωνοϊού που ακόμα μας ταλανίζει, καταδεικνύει την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε ανεπάρκειες και δυσλειτουργίες προερχόμενες από την παγκοσμιοποίηση, της οποίας οι υπερβολές απαιτούν δομικές αλλαγές σε επίπεδο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό, αλλαγές που μόνο βασιζόμενοι στις ικανότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δυνατόν να προωθήσουμε για να εγγυηθούμε τα δικαιώματα και τις υπηρεσίες των πολιτών. Η απάντηση στην υγειονομική κρίση ανάδειξε το φάσμα των δυνατοτήτων  που ανοίγεται με την αυξανόμενη ψηφιοποίηση αλλά και τους κινδύνους που εμπεριέχει. Αυτοί απαιτούν από τις πολιτικές δυνάμεις να αποφύγουν τον αποκλεισμό και τις διακρίσεις καθώς και να διασφαλίσουν την ατομική ελευθερία που είναι θεμελιώδης  στις πολιτικές μας κοινότητες.

Στην ανασύνταξη των οικονομικών μας συστημάτων, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση σε ό,τι αφορά την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε για άλλη μια φορά την ευθύνη μας στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή και τη διατήρηση της  βιοποικιλότητας και ούτε να υποτιμήσουμε τα ευρήματα της επιστήμης. Ως ευρωπαίοι  μας αναλογεί  επίσης  κοινή  ευθύνη για τη σταθερότητα και την ανάπτυξη των γειτονικών μας χωρών, κυρίως των αφρικανικών Κρατών, και όχι μόνο για τα άλυτα προβλήματα της παγκόσμιας μετανάστευσης.

Αλληλεγγύη

Η αλληλεγγύη που είχε ως αποτέλεσμα την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ  χωρών βάσει της ιστορίας, της πορείας και της υπευθυνότητάς τους  Απαίτησε  μόνο  δημοκρατική νομιμότητα, θέληση, προσπάθεια και δέσμευση ως προς τις κοινές αξίες και τους συμφωνηθέντες κανόνες. Δεν είχε αναφορά το παρελθόν αλλά το μέλλον.

Η αλληλεγγύη που η Συνθήκη της Ένωσης ενσωματώνει δεν είναι μόνο αδελφικότητα και θέληση για βοήθεια: είναι η συνειδητοποίηση να λύσουμε καλύτερα και από κοινού τις προκλήσεις του καιρού μας. Είναι η πεποίθηση ότι οι δεσμοί και τα συμφέροντα που μας ενώνουν, κάνουν την πρόταση που θα έχει συμφωνηθεί  μεταξύ  όλων  για  τα  προβλήματα του καθενός από μας, να είναι πάντα η καλύτερη πρόταση για όλη την Ευρώπη και για το καθένα από τα κράτη της.

Ωστόσο, σε πολλές από τις χώρες μας αποκτούν δύναμη οι φωνές που αμφισβητούν το ίδιο το νόημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η κρίση του κορωνοϊού χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει νέες διαχωριστικές γραμμές και να προκαλέσει αντιπαράθεση μεταξύ των λαών. Οι δύσκολες και αναπόφευκτα περίπλοκες προσπάθειες συνεργασίας και κοινής δράσης περιφρονούνται και χρησιμοποιούνται για να απονομιμοποιηθούν οι ίδιοι οι θεσμοί. Στην κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της ενεργούν εδώ και καιρό με αλληλεγγύη σε επίπεδο διαχείρισης και οικονομίας.

Σήμερα, όταν θέτουμε τους κοινούς μας στόχους, δεν τίθεται πια ως πρωτεύον ερώτημα το αν θέλουμε περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη× τίθεται με ρεαλισμό “τι δέον γενέσθαι” έτσι ώστε η Ευρώπη των 27 Κρατών μελών να είναι καλύτερη και πιο δυνατή το συντομότερο. Με μεγαλύτερη ικανότητα δράσης. Γιατί ακόμα και στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μας, που ο κορωνοϊός άλλαξε ριζικά, κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν θα μπορέσει να υπάρξει μόνο του. Η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι το καλύτερο εργαλείο μας για να επιβεβαιώσουμε την αποτελεσματικότητά μας και, ως εκ τούτου, να προσαρμόσουμε την πραγματικότητα ανάλογα με τις αξίες μας.

Αλλάζει η πραγματικότητα

Η πραγματικότητα αλλάζει, και μ’ αυτήν αλλάζουν και οι ταυτότητες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει να υποκαταστήσει τα κράτη ούτε να εξουδετερώσει τις διαφορές μεταξύ των εθνών. Οι ευρωπαίοι πολίτες, γυναίκες και άντρες, όλων των χωρών αισθάνονται εδώ και καιρό ότι αυτό που μοιράζονται είναι πολύ περισσότερο απ’ αυτό που μας διαφοροποιεί: αναμφίβολα κοινές προκλήσεις αλλά και αξίες κοινές ελευθερίας, Κράτους δικαίου και δημοκρατίας καθώς και ό,τι έχει σχέση με τη θέληση για πρόοδο και αλληλεγγύη. Αφομοιώνουμε ως δική μας τη φιλοσοφική, κοινωνική και πολιτισμική κληρονομιά κάθε μίας από τις χώρες μας και είμαστε κομμάτι της κάθε δημιουργίας και των ονείρων των ευρωπαίων συμπολιτών μας, γυναικών και ανδρών, ανεξάρτητα από την ιθαγένειά τους. Πάνω σ’ αυτή τη βάση μπορεί ν’ αναπτυχθεί  μια ευρωπαϊκή ταυτότητα ως θεμέλιο για περισσότερο εκδημοκρατισμό της ευρωπαϊκής ιδέας.

Στα εθνικά Κοινοβούλια αντανακλάται ο κοινωνικός πλουραλισμός. Σ’ αυτά είμαστε συνηθισμένοι να επιλύουμε διαφορές συμφερόντων και να παίρνουμε αποφάσεις συναινετικές ή πλειοψηφικές. Η ποικιλότητα χαρακτηρίζει επίσης την Ευρώπη. Κατά συνέπεια, η διαδικασία ολοκλήρωσης απαιτεί να μπαίνουμε πάντα στη θέση του άλλου για να υιοθετήσουμε την προοπτική του. Μόνο έτσι μπορούμε – είτε είναι στο βορά ή στο νότο, είτε στη δύση ή την ανατολή – να ακούμε όλες τις απόψεις και να καταλήγουμε σε κοινή δράση.

Αυτή την Ημέρα της Ευρώπης, 75 χρόνια από το τέλος του Πολέμου, και μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων δεκαετιών, τα εθνικά Κοινοβούλια αναλαμβάνουν την κοινή ευθύνη να δράσουν ως γέφυρα μεταξύ πολιτών και ευρωπαϊκών θεσμών για να εξακολουθήσουν την ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής ιδέας και την αναβίωση μιας Ευρώπης κοντά στους πολίτες της και με απόλυτη συνείδηση των ευθυνών της στον κόσμο και για τον κόσμο.

Μια Ευρώπη αλληλέγγυα και δημοκρατική που μπορεί να έχει διαφωνίες στα του οίκου της αλλά που δεν μπορεί να διασπαστεί ποτέ πια.

R. Fico

Richard Ferrand

Meritxell Batet

Wolfgang Schäuble