Τα καψόνια και η φύση του Ζέλικο

Σηκώνει, ου μην και επιτάσσει αυτή η εποχή (της αγωνιστικής απραξίας), τις παλιές ιστορίες, τα ρετρό, τα κάθε λογής vintage, τα επετειακά αφιερώματα και δεν συμμαζεύεται…

Είναι κι αυτά μια κάποια λύσις υποκατάστατων ώστε να ξεφύγουμε από την καραντίνα και να υποκαταστήσουμε τρόπον τινά την έλλειψη δράσης…

Μια τέτοια ιστορία, λοιπόν, μου διηγήθηκε τις προάλλες ο Στράτος Περπέρογλου και έχει να κάνει με το modus lavorandi και τη νοοτροπία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που δεν άφηνε τους παίκτες του όχι να χαλαρώνουν, αλλά ούτε καν να παίρνουν ανάσα!

Το περιστατικό εξελίχθηκε παραμονές του Φάιναλ Φορ του 2012 στην Κωνσταντινούπολη, σε μια σεζόν που υπήρξε κιόλας ο «τελευταίος χορός» των Πρασίνων. Στα πρώτα λεπτά μιας προπόνησης στο ΟΑΚΑ, μετά την ήττα τους από τον Κολοσσό Ρόδου στα πλέι οφ της Α1, ο Ζοτς έβαλε μια άσκηση στην οποία ζήτησε από τους παίκτες να τελειώνουν την προσπάθειά τους με κάρφωμα…

«Εγώ και ο Κώστας Καϊμακόγλου, αντί να καρφώσουμε, κάναμε λέι απ και τότε ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε» καταθέτει την τραυματική μαρτυρία του ο τρις πρωταθλητής Ευρώπης (Παναθηναϊκός 2009 και 2011, Ολυμπιακός 2013) και νυν παίκτης του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου.

Τι συνέβη λοιπόν; «Μας κοίταξε με το πιο άγριο βλέμμα, έβριζε και μας έστειλε να κάνουμε από τρεις γύρους. Οταν τους τελειώσαμε και γυρίσαμε με κατεβασμένα κεφάλια στον αγωνιστικό χώρο, πιστεύαμε ότι θα συνεχίσουμε κανονικά την προπόνηση, αλλά η υπόθεση είχε και συνέχεια. Μας είπε να πάμε στα αποδυτήρια, να ξεντυθούμε, να κάνουμε ντουζ και να πάμε στα σπίτια μας!».

Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας; «Ηθελε, και προφανώς συνεχίζει να έχει την ίδια λογική, να μας κρατάει στην τσίτα, κυρίως μετά από ήττες και πριν από σπουδαίους αγώνες. Περισσότερο από τιμωρία, αυτά τα γυμνάσια και τα καψόνια που κάνει αποτελούν μέρος της προπόνησης και της ρουτίνας των ομάδων του» σχολιάζει ο Περπέρογλου.

Σωστό. Γι’ αυτό άλλωστε είναι ο Ομπράντοβιτς…