Τελευταίο καταφύγιο η δικαιοσύνη

Ορυμαγδός μηνυμάτων, σημειώσεων, αναφορών. Εκρήξεις συναισθηματικές. Νομικά επιχειρήματα. Σύγκρουση δημόσια με φόντο την εν εξελίξει δίκη για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη.

Πολλά έχουν ειπωθεί από αρκετές πλευρές με το συναίσθημα να μπλέκει με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Σε αρκετές περιπτώσεις ο δημόσιος λόγος πολλών πολιτικών, δημοσιολογούντων και πολιτών είναι διχαστικός και ισοπεδωτικός.

Θέτει στο στόχαστρο θεσμούς που αν μη τι άλλο με τα όποια προβλήματά τους, τις ατέλειές τους, είναι πυλώνες της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.

Με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση λέγονται και γράφονται αδιανόητες φράσεις. Είναι αδιανόητο να βάλλεται συλλήβδην η Δικαιοσύνη και αυτό έχει ειπωθεί πολλές φορές για σειρά υποθέσεων.

Η αποτυχία του συστήματος είναι δεδομένη και αυτό έχει φανεί σε αρκετές υποθέσεις. Μόνο που οι αναγκαίες και απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις έμειναν στα λόγια.

Στο διαδίκτυο με την ευκολία που υπάρχει για κάθε είδους θέμα, είτε μικρό, είτε μεγάλο, ακυρώνονται και απαξιώνονται θεσμοί, λοιδορούνται πρόσωπα και τσαλακώνονται ηθικά, καταγράφεται δολοφονία χαρακτήρων, κ.α.

Με αυτό τον εύκολο τρόπο, απαξιώνεται η Δικαιοσύνη το καταφύγιο των αδυνάτων, των ανήμπορων και όσων επιζητούν το δίκαιό τους.

Το Κράτος Δικαίου είναι εδώ, με τις όποιες ατέλειές του και η γενίκευση με επιθέσεις συνολικά στο θεσμό της Δικαιοσύνης, με υπονόμευση και φαλκίδευση, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ουδείς πρέπει να παρεμβαίνει ή να έχει κατά νου να παρέμβει.

Είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι θέλουμε μία δικαιοσύνη προσαρμοσμένη στις σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, που να υπηρετεί και να διευκολύνει την παραγωγική δραστηριότητα της κοινωνίας, γρήγορη, αποτελεσματική και προσπελάσιμη στον πολίτη, παντελώς ανεξάρτητη και εγγυήτρια των δημοκρατικών ελευθεριών.

Είναι, επίσης, κοινά αποδεκτό, ότι οι πολίτες δεν επιθυμούν τη δικαιοσύνη αδύναμη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, τροχοπέδη στις δραστηριότητές του, αργή, τελείως αναποτελεσματική και δουλική απέναντι στην εκάστοτε εκτελεστική εξουσία.

Πολλά μπορούν να σημειωθούν για την αυτοκάθαρση και την εξυγίανση της Δικαιοσύνης, οι λειτουργοί της οποίας πρέπει να κινηθούν πιο έντονα για να αποκαταστήσουν οι ίδιοι την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντί της.

Όσοι σήμερα διασταυρώνουμε τα ξίφη μας και συμμετέχουμε σε ένα δημόσιο «καβγά», εμείς οι ίδιοι αύριο θα προστρέξουμε στη Δικαιοσύνη για διάφορες υποθέσεις.

Η ισοπέδωση και η γενίκευση με επιχειρήματα ότι η Δικαιοσύνη εκτελεί εντολές άνωθεν και δεν ευθυγραμμίζεται με το περί δικαίου αίσθημα είναι λανθασμένη επιλογή, απ’ όπου και εάν προέρχεται. Άρα, ας μην πυροβολούμε τη Δικαιοσύνη και «τσουβαλιάζουμε» τους πάντες.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι μια Δικαιοσύνη αδέκαστη, ανεξάρτητη, δίχως επηρεασμούς που θα παρακωλύουν την άσκησή της.

Μην ξεχνάμε ότι η Δικαιοσύνη είναι διαχρονικά, με τα όποια λάθη, τις ελλείψεις της, το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάτων στην αυθαιρεσία των ισχυρών.

Και ευτυχώς ακόμα έχουμε Κράτος Δικαίου και θεσμούς που το υπερασπίζονται.