Μιλήστε, ουρλιάξτε Ελληνες. Για να μην υπάρξει ξανά άλλη Ελένη Τοπαλούδη

Η δικαιοσύνη μίλησε. Οι δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη θα πληρώσουν το έγκλημά τους. Όχι μόνο ένα αλλά τρία εγκλήματα.

Βίασαν ένα κορίτσι από την επαρχία που πήγε να σπουδάσει στη Ρόδο.

Την χτύπησαν χωρίς έλεος επειδή τους είπε «όχι».

Την πήραν και την πέταξαν ζωντανή στα βράχια.

Είναι, λοιπόν, τρία τα εγκλήματα και όποια κι αν είναι η τιμωρία των ενόχων θα είναι μικρή.

Η δίκη για τη δολοφονία της 19χρονης Ελένης Τοπαλούδη θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας.

Για τα όσα ακούστηκαν εκεί. Τις ανατριχιαστικές περιγραφές αυτών που έκαναν τα ανθρωπόμορφα κτήνη στην άτυχη κοπέλα.

Για το ιταμό και άκρως ειρωνικό ύφος των δύο νεαρών που τη σκότωσαν.

Για την προσπάθεια (έστω κι αν ο νομικός πολιτισμός το επιβάλλει) των συνηγόρων υπεράσπισης να βρουν ελαφρυντικά. Ο βιασμός είναι βιασμός και η δολοφονία είναι αφαίρεση ζωής. Αυτά δεν αλλάζουν με νομικίστικους τακτικισμούς.

Για την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισαν οι χαροκαμένοι γονείς όλο αυτό το βάρος της δίκης. Πώς να αντέξεις να βλέπεις κάθε μέρα, στα δύο μέτρα, τους βιαστές και δολοφόνους του παιδιού σου;

Ποιος άνθρωπος μπορεί να αναπνέει τον ίδιο αέρα με αυτούς που αφαίρεσαν τη ζωή από ένα μικρό κορίτσι;

Ας μιλήσουμε για τις ποινές

Ναι, η δικαιοσύνη μίλησε, αλλά πόσο μίλησε;

Μήπως δηλαδή θα πρέπει να δούμε τις ποινές και πόσο αυτές εκτίονται;

Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε αν η τιμωρία που επιβάλλεται είναι αυτή που ακούμε από τους δικαστές;

Τα ισόβια δεν είναι πλέον ισόβια και δεν αποκλείεται σε καμιά 10ετία από τώρα να δούμε έξω αυτά τα δύο παιδιά.

Πρόσφατα ο «δράκος» της Κέρκυρας, που είχε βιάσει –κι ευτυχώς δεν σκότωσε- τρεις γυναίκες, και καταδικάστηκε σε 53 χρόνια φυλακή, βγήκε στα 9, αφού έκανε και ορισμένα μεροκάματα στη φυλακή.

Ετσι, λοιπόν, αν οι ένοχοι εκτίσουν τα 3/5 της ποινής (τα ισόβια είναι 25 χρόνια) δηλαδή σε 15 χρόνια μπορούν να είναι ελεύθεροι. Και πιο νωρίς αν επιδείξουν καλή διαγωγή, κάνουν εργασίες στις φυλακές κ.λπ.

Πρέπει, λοιπόν, όλοι όσοι ασχολούνται με τη δικαιοσύνη να κάνουν αυτή τη σοβαρή συζήτηση για τόσο ειδεχθή εγκλήματα.

Η γραμμή είναι λεπτή και οι ισορροπίες πολύ δύσκολες.

Τα κτήνη πρέπει να μείνουν φυλακή για πάντα, λέει το περί δικαίου αίσθημα. Και ορθώς.

Όμως, το δικαίωμα στη μεταμέλεια δεν το έχουν;

Δύσκολα ερωτήματα και ακόμη πιο δύσκολες απαντήσεις.

Το τελευταίο θύμα

Τουλάχιστον, η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και η δίκη που παρακολουθήσαμε όλοι με αγωνία ίσως βγάλει και κάτι καλό.

Ισως κινητοποιήσει την κοινή γνώμη κατά της γυναικοκτονίας και της έμφυλης βίας.

Διότι η ελληνική κοινωνία είναι υποκριτική.

Εξοργίζεται με τους βιαστές και δολοφόνους, όμως, επιτρέπει τα σιωπηρά εγκλήματα που γίνονται μέσα στα σπίτια.

Εκατοντάδες καταγγελίες για ξυλοδαρμό γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων τις ημέρες της καραντίνας.

Εκατοντάδες άλλα περιστατικά που δεν καταγγέλλονται ποτέ.

Αμέτρητοι βιασμοί γυναικών, εντός κι εκτός γάμου, που μένουν κρυφοί… Και ατιμώρητοι.

Και η μαγκιά… πάει σύννεφο. Όπως και η προσπάθεια να μην «στιγματιστεί» η… τοπική κοινωνία.

Η Τοπαλούδη «βιάστηκε» κι άλλες φορές μετά το θάνατό της. Από όλους εκείνους που προσέβαλαν τη μνήμη της θέλοντας να επιρρίψουν ευθύνες στην ίδια για τον βιασμό και τη δολοφονία της.

Η τοπική κοινωνία της Ρόδου προσπάθησε πολύ να καλύψει ένα έγκλημα, όπως και πολλά άλλα που γίνονταν από αυτά τα καλόπαιδα.

Πολλοί γνώριζαν για τη δράση τους, κανείς δε μίλησε.

Όπως και κανείς δε μιλάει στις κλειστές κοινωνίες που βλέπουν, ακούνε, διαισθάνονται αλλά δεν μιλάνε.

Να τελειώνουμε με όλη αυτή τη ντροπή. Κι ας είναι η Ελένη το τελευταίο θύμα μιας παράλογης βίας.

Οι γυναίκες, τα παιδιά, οι «αδύναμοι» και «απροστάτευτοι» δεν πρέπει να είναι κτήματα ή θύματα κανενός ισχυρού.

Μιλήστε, λοιπόν. Καταγγείλετε, φωνάξτε, ουρλιάξτε, βγείτε στους δρόμους για κάτι που πραγματικά αξίζει.

Για να μην ξαναζήσουμε μια ανάλογη τραγωδία σαν της Ελένης ή της Μυρτούς.

Για να μην ξαναδούμε άλλη μάνα κι άλλο πατέρα να «πεθαίνει» κάθε λεπτό της ζωής του.

Για να μην ξαναγεννηθούν άλλα κτήνη σ’ αυτή την κοινωνία.