Ολα στη μάχη της εργασίας

Καθώς η Ελλάδα βγαίνει, προς το παρόν, από την υγειονομική κρίση με λιγότερες απώλειες συγκριτικά με άλλες ισχυρότερες και πιο οργανωμένες χώρες του πλανήτη, κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε μία βαθιά κρίση στην οικονομία της, ικανή να την γυρίσει δεκαετίες πίσω.

Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές. Θα φανεί πόσες και ποιες επιχειρήσεις θα ανεβάσουν ρολά μετά την καραντίνα. Συνολικά, μέσα στους επόμενους μήνες θα κριθεί πόσες και ποιες από αυτές θα καταφέρουν να μείνουν ζωντανές. Τότε μόνο θα έχει διαμορφωθεί μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των επιπτώσεων της πανδημίας στην ελληνική οικονομία.

Και αν έως τώρα το μεγάλο στοίχημα ενάντια στην επίθεση της πανδημίας κρίθηκε και κερδήθηκε στο μέτωπο των περιοριστικών μέτρων, της κινητοποίησης του συστήματος υγείας και των επιδομάτων στήριξης των εργαζομένων, από δω και πέρα θα κριθεί αλλού: στο μέτωπο των επιχειρήσεων και της απασχόλησης.

Θα μπορέσει η ελληνική οικονομία να αναχαιτίσει τη μεγάλη καταιγίδα ανεργίας η οποία έρχεται απειλητικά προς το μέρος της; Από αυτό θα κριθούν όλα, τονίζουν αξιόπιστοι οικονομικοί παράγοντες και έγκυροι αναλυτές.

Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας, μετά το πρώτο υγειονομικό σοκ, απειλείται τώρα από ένα ισχυρό οικονομικό σοκ, σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι άλλες οικονομίες. Διότι, όπως αναλυτικά περιγράφει στο δελτίο του για τις οικονομικές εξελίξεις το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, η ελληνική οικονομία είναι υπερβολικά εξαρτημένη από τον τομέα των υπηρεσιών.

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι συγκεντρώνονται στον τομέα αυτόν, τον οποίο χτύπησε περισσότερο και πρώτα απ’ όλους η πανδημία με τo lockdown και τους άλλους περιορισμούς. Πρόκειται για έναν τομέα (τουρισμός, εστίαση, εμπόριο, μεταφορές) που θα δοκιμαστεί περισσότερο και τους επόμενους μήνες καθώς τα μέτρα προφύλαξης από τον κορωνοϊό θα εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μας. Αν σε όλα αυτά ληφθεί υπόψη ότι το ετήσιο εγχώριο προϊόν της Ελλάδος βασίζεται σε ποσοστό υψηλότερο του 70% από την κατανάλωση, καταλαβαίνει κανείς πόσο εκτεθειμένη είναι η χώρα σε ένα ενδεχόμενο μαζικό κύμα απολύσεων στον ευάλωτο τομέα των υπηρεσιών – που θα μεταδίδονταν σε κάθε περίπτωση και στη βιομηχανία – προκαλώντας πτώση το διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και ραγδαία βουτιά της κατανάλωσης.

Ας μη γελιόμαστε, όποιες διαβεβαιώσεις και να παρέχουν σήμερα κορυφαίοι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει με ένα νέο Μνημόνιο, αυτές ισχύουν μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, αν η σκληρή πραγματικότητα ξεπεράσει τις όποιες αισιόδοξες σημερινές προβλέψεις.

Για αυτό και ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, προέχει και επείγει σήμερα η στήριξη της εργασίας. Με όλα τα μέσα, ευρωπαϊκά και εγχώρια, η κυβέρνηση οφείλει να δώσει τα ρέστα της στη στήριξη της απασχόλησης.

Να δώσει τη μάχη για τη διάσωση κάθε θέσης εργασίας με χορήγηση άπλετης ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν, άλλωστε, τους περισσότερους εργαζομένους, με κίνητρα για νέες προσλήψεις και με αυστηρές ρήτρες μη απολύσεων προς τους εργοδότες που ενισχύονται από τα μέτρα στήριξης ή συνεργάζονται με το Δημόσιο. Οι τράπεζες επιβάλλεται να βοηθήσουν στην κατεύθυνση αυτή. Αλλος δρόμος, αυτή την ώρα, δεν υπάρχει, μέχρι η χώρα μας να κάνει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα της επιτρέψουν να αλλάξει το μοντέλο ανάπτυξης.