Η πανδημία του κοροναϊού επιδεινώνει την κατάσταση για τους ήδη ευπαθείς πρόσφυγες του κόσμου και των εσωτερικά εκτοπισμένων ανθρώπων, σύμφωνα με έκθεση.

Έρευνες από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ αποκάλυψαν ότι πολλοί μετανάστες χωρίς έγγραφα αγχωνόντουσαν να ζητήσουν ιατρική βοήθεια – φοβούμενοι να αναφερθούν στις αρχές μετανάστευσης και απελαθούν – και ως εκ τούτου υπέφεραν σιωπηλά.

Η έκθεση, «Κατανοώντας τον αντίκτυπο του κοροναϊού στους μετανάστες επιζώντες από σεξουαλική και έμφυλη βία», η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί τη Δευτέρα, έλαβε μαρτυρίες από περισσότερους από 90 επιζώντες και οργανισμούς σε πέντε χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα θύματα βρέθηκαν κλειδωμένα με δράστες, χωρίς πρόσβαση σε καταφύγια ή συμβουλές ενώ υπέστησαν κακοποίηση.

Η Jenny Phillimore, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, δήλωσε τον βρετανικό Guardian: «Ορισμένες γυναίκες και τα παιδιά τους πεινούν και χωρίς ιατρική περίθαλψη – είναι απόλυτα άπορες και βασίζονται στη γενναιοδωρία των γειτόνων, οι οποίοι αγωνίζονται.

«Η κοινωνική απομόνωση επιδεινώνει τα πολλαπλά τραύματα – καθώς δεν υπάρχουν πράγματα να τους αποσπού την προσοχή ότι οι γυναίκες ξαναζούν επεισόδια κακοποίησης, αυξάνονται τα επίπεδα άγχους, έχουν πρόβλημα στον ύπνο και κάποιες φορές οδηγούνται στην αυτοκτονία».

Η Tracy, 26 ετών, μια νιγηριανή επιζώσα trafficking που ζει σε ένα καταφύγιο του ΔΟΜ στην Τυνησία με τον σύζυγό της, Endurance, χαρακτήρισε τη ζωή ως «αφόρητα δύσκολη» από την αρχή της πανδημίας.

Το ζευγάρι, που παραμένει σε κατάσταση παράνομης μετανάστευσης, αγωνίζεται να ταΐσει τον εαυτό του, λέγοντας ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της πείνας.

«Η ζωή εδώ σε αυτήν την πανδημία είναι τόσο δύσκολη, ειδικά για εμάς, τους μετανάστες. Μας έδωσαν μόνο 30 δηνάρια [8£] για φαγητό για επτά ημέρες, αλλά αυτό δεν μπορεί να μας ταΐσει ούτε για δύο ημέρες, οπότε τώρα τρώμε μόνο μία φορά την ημέρα. Είναι πολύ δύσκολο και δεν έχουμε κανέναν», είπε η Tracy.

Headlines