Ο δυτικός κόσμος υπήρξε το μεγάλο θύμα της πανδημίας. Βέβαια τα στοιχεία αμφισβητούνται έντονα για κάποιες άλλες μεγάλες χώρες όπου είναι λίαν αμφίβολο εάν οι επίσημοι αριθμοί σχετίζονται με την πραγματικότητα. Πάντως σίγουρα σε Ευρώπη και Αμερική οι θάνατοι είναι ήδη πάρα πολλοί. Πρόκειται για ανοιχτές και διασυνδεδεμένες κοινωνίες που τα κατά τεκμήριο υψηλά τους εισοδήματα επιτρέπουν την περίπου μαζική συστηματική μετακίνηση, ιδίως μέσα στα πλαίσια του δυτικού κόσμου. Ομως τι ακριβώς συνέβη εντός αυτών των πλαισίων; Τι λένε οι αριθμοί για τις συγκριτικές αναλογίες θανάτου μέσα σε αυτό που αποκαλούμε δυτικό κόσμο;

Η διεθνής γενική πεποίθηση είναι σήμερα ότι οι ΗΠΑ υπήρξαν ο μεγάλος ηττημένος της πανδημίας. Είναι φυσικό να φαίνεται έτσι, καθώς οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις 90.000. Πολύ περισσότερο όταν ο πρόεδρος της χώρας κάνει δηλώσεις σαν εκείνη με την πρόταση να καταπίνουν οι ασθενείς χλωρίνη, την οποία, πάντως, ας σημειωθεί ότι ουδείς έχει καταγραφεί να άκουσε. Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν συστήματα υγείας όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπου σε μεγάλο βαθμό η πρόσβαση στην περίθαλψη είναι ακόμα ανεξάρτητη από το εισόδημα των πολιτών. Τέλος, η διαχείριση της πανδημίας από τις αμερικανικές ομοσπονδιακές αρχές προκάλεσε απορία σε όσους την παρακολούθησαν: πολλοί εντός και εκτός ΗΠΑ αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν μια τέτοια χώρα να αποδεικνύει αντανακλαστικά σχεδόν τρίτου κόσμου σε μια τέτοια στιγμή; Αυτή είναι η εικόνα που έχει διαμορφωθεί. Ομως, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Τι λένε οι αριθμοί γι’ αυτό;

Ο πληθυσμός ΗΠΑ σύμφωνα με στοιχεία του 2019 εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 328 εκατομμύρια ανθρώπους. Εκείνος των χωρών της ΕΕ ξεπερνά τα 446 εκατομμύρια. Και οι θάνατοι έχουν ήδη, όπως αναφέρθηκε, φτάσει περίπου τους 90.000. Ας δούμε τώρα την Ευρώπη. Ας πάρουμε μόνον τρεις, αν και μεγάλες, χώρες. Η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία, που ο αθροιστικός πληθυσμός τους είναι κάτι λιγότερο από τα δύο τρίτα του αμερικανικού, έχουν μαζί τους ίδιους θανάτους με τις ΗΠΑ! Μόνον τρεις χώρες! Φτάνουν, αυτή τη στιγμή, περίπου τους 88.000. Μόνον την Ολλανδία να προσθέσει κανείς με τους 5.500 θανάτους, αρκεί για να ξεπεράσουν οι τέσσερις αυτές ευρωπαϊκές χώρες τις ΗΠΑ σε νεκρούς. Τέσσερις χώρες που, προσοχή, ο πληθυσμός τους είναι πολύ μικρότερος από εκείνον των ΗΠΑ. Αρα, όλη η πεποίθηση που έχει επικρατήσει είναι εντελώς λανθασμένη. Ερχεται σε κάθετη αντίθεση με την πραγματικότητα. Αν δε βλέπαμε τα στοιχεία με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο θα προκαλούσαν τρόμο: Το Βέλγιο με 11,5 εκατομμύρια, έχει ξεπεράσει τους 9.000 θανάτους. Αν το Βέλγιο είχε τον πληθυσμό των ΗΠΑ οι θάνατοι, με αυτή την αναλογία, θα πλησίαζαν σήμερα τις 300.000!

Σε κάθε περίπτωση, οι νεκροί στις ΗΠΑ είναι και απόλυτα και αναλογικά λιγότεροι από εκείνους στην ΕΕ. Και είναι τελικά φανερό ότι ο αλγόριθμος των θανάτων είναι πολύ πιο πολύπλοκος και από τα μέτρα και από τα συστήματα υγείας. Οι επιτυχίες της Ευρώπης ήταν, σε μεγάλη κλίμακα, η Γερμανία που έμεινε σε συγκριτικά πολύ χαμηλούς αριθμούς που αλλάζουν τη συνολική εικόνα και, κυρίως η Ελλάδα, που υπήρξε πρωταθλήτρια στις διεθνείς επιδόσεις – αν και στη συνολική απόλυτη εικόνα αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία λόγω του συγκριτικά μικρού πληθυσμού. Οταν λέμε «Αμερική», ξεχνάμε ότι δεν πρόκειται απλώς για χώρα μα για ήπειρο. Πρέπει να το θυμόμαστε όταν συγκρίνουμε. Δεν μπορείς να βάζεις στην ίδια κλίμακα εντελώς ανόμοια μεγέθη. Οσο κι αν η θεραπεία της χλωρίνης ξεβγάζει την εικόνα.

Headlines