«Πρεμούρα» με τις ταυτότητες

Επιμονή που αγγίζει πια τα όρια της παρεξήγησης δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα του διαγωνισμού για τις νέες ταυτότητες – διαγωνισμό τον οποίο είχε προετοιμάσει όμορφα και ωραία η προηγούμενη κυβέρνηση, επί υπουργίας της κυρίας Ολγας Γεροβασίλη στο αρμόδιο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Ο νέος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, διαπιστώνοντας με το που ανέλαβε πόσο «όμορφα και ωραία» είχε προετοιμαστεί ο διαγωνισμός, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε, ήταν να τον ακυρώσει, διότι πλην των άλλων (τα «όμορφα και ωραία» που λέγαμε πιο πάνω) η κυβέρνηση πήρε απόφαση στις νέες ταυτότητες να εντάξει και άλλα στοιχεία που αφορούν την ψηφιακή διακυβέρνηση. Ο διαγωνισμός επαναπροκηρύχθηκε με σημαντικές αλλαγές, και μια επιπλέον: για κάποιον περίεργο λόγο η προκήρυξη του διαγωνισμού που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι η φωτογραφία που θα περιλαμβάνει η νέα ταυτότητα του καθενός από μας θα πρέπει να είναι ασπρόμαυρη.

Ο Χρυσοχοΐδης είπε όχι, η διεθνής πρακτική είναι η φωτογραφία να είναι έγχρωμη, και ενέταξε όρο στον διαγωνισμό για έγχρωμη φωτογραφία. Και προσέξτε τώρα παρακαλώ τη συνέχεια: λόγω της πολυπλοκότητας του διαγωνισμού με αυτά που ενέταξε και το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης στο μικροτσίπ που θα έχουν οι νέες ταυτότητες, οι ενδιαφερόμενοι ζήτησαν δίμηνη παράταση του διαγωνισμού (έληγε στις 30 Απριλίου), καθώς λόγω κορωνοϊού και του συνακόλουθου lockdown δεν μπορούσαν να έρθουν στην Αθήνα να συζητήσουν για τις τεχνικές λεπτομέρειες του διαγωνισμού. Δόθηκε η παράταση μέχρι τις 30/6/2020, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τη Γεροβασίλη, το θεώρησε εκ του πονηρού. Ως εκ τούτου με δική της πρωτοβουλία, μαζεύτηκαν 45 υπογραφές κάτω από μια ερώτηση, και αυτή κατατέθηκε στη Βουλή, αλλά τα ερωτήματα του Χρυσοχοΐδη μένουν αναπάντητα: γιατί αυτή η πρεμούρα για την ασπρόμαυρη φωτογραφία, και γιατί η ίδια πρεμούρα για μια ταυτότητα η οποία δεν θα διαθέτει στοιχεία ψηφιακής διακυβέρνησης για τον κάτοχό της;

Εγώ φυσικά δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω για την «πρεμούρα» – η πρώην υπουργός Γεροβασίλη είναι η πλέον κατάλληλη. Θα σημειώσω απλώς ότι ο διαγωνισμός είναι μυστικός, και πως η εταιρεία ή κονσόρτσιουμ εταιρειών που θα κερδίσουν τον διαγωνισμό μαζί με την ταυτότητα, θα εκδίδουν διαβατήρια, στρατιωτικές ταυτότητες, διπλώματα οδήγησης, και άλλα έγγραφα ασφαλείας…

Δύο μέτρα, δύο σταθμά

Στην πατρίδα της κυρίας Γεροβασίλη τώρα, στην Αρτα, έχουν άλλα προβλήματα, για τα οποία δεν βλέπω να δείχνει την ίδια ζέση η κυρία πρώην υπουργός. Ισως γιατί δεν υπάρχει κατιτίς το «ενδιαφέρον». Ωστόσο «καίει» την πόλη.

Την προσοχή σας παρακαλώ για κλασική περίπτωση δυο μέτρων και δυο σταθμών εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, και τελική παραδοχή ότι ο γραφειοκρατικός παραλογισμός δεν έχει όρια. Αφηγούμαι: κατά τη δεκαετία του ’60 σε χώρους παλαιών φυλακών μέσα στα κάστρα (φρούρια λέγονταν τότε) των πόλεων Αρτας και Ναυπλίου κατασκευάστηκαν δύο ξενοδοχεία του ΕΟΤ, τα γνωστά Ξενία. Το Ξενία της Ακροναυπλίας έγινε σε σχέδια Νίκου Τριανταφυλλίδη και το Ξενία της Αρτας σε σχέδια του διάσημου αρχιτέκτονα και πρώην πρύτανη του ΕΜΠ κ. Διονύση Ζήβα. Το πρώτο εξακολουθεί να λειτουργεί ως σήμερα, διασκευασμένο βέβαια με ιδιωτικές μεζονέτες και προσωπικές πισίνες, υπό την επωνυμία Nafplia Palace, το Ξενία της Αρτας έπαψε να λειτουργεί από το 1994 με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού. Στις αλλεπάλληλες προσπάθειες που έκαναν οι Αρτινοί να λειτουργήσει το Ξενία, σκόνταφταν πάντοτε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) το οποίο με αμετάκλητη απόφασή του το 2016 γνωμάτευσε ότι δεν μπορεί να επαναλειτουργήσει το Ξενία ως ξενοδοχείο γιατί, λέει, «δεν συνάδει με τον χώρο του κάστρου»!!

Το Ξενία της Αρτας ένα απλό μονώροφο ξενοδοχείο τύπου motel με 20 μόνο δωμάτια, εννοείται ότι δεν προσβάλλει καθόλου τον χώρο του κάστρου μέσα στο οποίο είναι χτισμένο και είναι δημιούργημα ενός σημαντικού αρχιτέκτονα που θα μπορούσε να αποτελεί ένα brand name για την πόλη. Φευ, όμως, το πανίσχυρο ΚΑΣ που έχει δεσμεύσει και ολόκληρο το κάστρο της ιστορικής πρωτεύουσας του Δεσποτάτου της Ηπείρου, στερεί από τους κατοίκους της πόλης πάνω από 40 στρέμματα πρασίνου.

Τι τρέλες είναι αυτές, αγαπητή Λίνα Μενδώνη; Ξενοδοχείο στην Ακροναυπλία, αλλά όχι στο κάστρο της Αρτας; Υποθέτω ότι θα έχω μια απάντηση…

Ξέχασε το εισιτήριο

Περισσότερο σοβαρά είναι τα πράγματα σε σχέση με όσα ανέφερα χθες, αναφορικά με τον κίνδυνο να ολοκληρωθούν τα έργα στους τρεις νέους σταθμούς του μετρό (Αγ. Βαρβάρα – Νίκαια – Κορυδαλλός) και να μην μπορέσουν να λειτουργήσουν εξαιτίας της έλλειψης διασύνδεσης με το σύστημα ηλεκτρονικού εισιτηρίου που υπάρχει σε όλο το υπόλοιπο δίκτυο.

Επειδή το πράγμα, όπως ανέφερα και χθες, μου προκάλεσε τεράστια έκπληξη, απευθύνθηκα σε κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Υποδομών το οποίο μου ανέφερε ότι «στους σταθμούς της γραμμής προς Πειραιά δεν υπήρχε, δεν βρήκαμε δηλαδή, ούτε μελέτη ούτε ανάδοχο του έργου, για να υλοποιήσει και να εγκαταστήσει το ενιαίο αυτόματο ηλεκτρονικό σύστημα εισιτηρίων. Υπήρχε δηλαδή ορατός ο κίνδυνος να μην μπορούν να ακυρώσουν τα εισιτήριά τους οι επιβάτες, άρα να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι σταθμοί. Η διασύνδεση είναι ένα θέμα ιδιαίτερα πολύπλοκο, αλλά ευτυχώς η νέα διοίκηση του μετρό πρόλαβε και ετοίμασε το έργο της διασύνδεσης του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και στους τρεις νέους σταθμούς, και κάπως έτσι θα μπορέσουμε να τους παραδώσουμε προς χρήση τον Ιούλιο».

Εντάξει, είναι ολοφάνερο. Ο Χρηστάρας ο Σπίρτζης ήταν σίγουρος ότι δεν θα τελειώσει ποτέ η επέκταση του μετρό προς Πειραιά, οπότε σου λέει, το ηλεκτρονικό εισιτήριο μας μάρανε τώρα;

Συλλογική επιτυχία

Εντάξει, δεν μπορώ να το κρύψω. Θα το παραδεχθώ! Είμαι από εκείνους που πολύ το χάρηκαν ακούγοντας τον αρμόδιο υπουργό Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη να πετάει κατάμουτρα στους Βρετανούς (αλλά και άλλους…) ότι φέτος δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα. Το καταευχαριστήθηκα μπορώ να πω, που τους έριξε τέτοια πόρτα ο υπουργός. Δεν είναι λίγο. Εφαγαν πόρτα, διότι, όπως τους είπε, επιδημιολογικά είναι αρκετά πίσω – με λίγα λόγια ότι δεν έχουν κάνει πολλά πράγματα για τον περιορισμό της επιδημίας, και ως εκ τούτου δεν έχουμε κανένα λόγο να κάνουμε καλοκαίρι και διακοπές μαζί τους!

Πού είναι τα χρόνια εκείνα που η Ελλάδα ήταν ο απόκληρος της Ευρώπης. Εκεί κατά το 2009-2012 δεν υπήρχε ταξίδι στο εξωτερικό που να μη με είχαν φέρει στα όριά μου ταξιτζήδες, γκαρσόνια, ρεσεψιονίστες ξενοδοχείων, αστυνομικοί στα αεροδρόμια. Σε κοιτούσαν και ένιωθες ότι τους έχεις κλέψει τα χρήματα από την τσέπη. Τώρα υποκλίνονται όλοι στους Ελληνες, και αυτό, όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, είναι μια συλλογική, εθνική, επιτυχία…