Η ψυχολογία του «παίκτη»

Εχει τη λογική του «κορόνα – γράμματα». Ο λόγος για το ρίσκο που παίρνει η κυβέρνηση να επιτρέψει στους ξένους τουρίστες να επισκεφθούν (και) φέτος το καλοκαίρι τη χώρα, αλλά χωρίς υποχρεωτικά τεστ για την ανίχνευση κορωνοϊού στα αεροδρόμια. Τι την υπαγορεύει; Το προφανές: Η μεγάλη ύφεση, που βρίσκεται προ των πυλών. Στο Μέγαρο Μαξίμου θέλουν να περιορίσουν όσο μπορούν την οικονομική ζημία. Κι αποκτούν την ψυχολογία του «παίκτη», ελπίζοντας ότι θα τους βγει. Θα τους βγει όμως ή τελικά θα χάσουν και τα υγειονομικά κέρδη της δίμηνης καραντίνας;

Ασφαλής απάντηση, εκ των προτέρων, δεν μπορεί να δοθεί. Θα ήταν σαν να μπαίνεις στο καζίνο, γνωρίζοντας αν θα κερδίσεις ή θα χάσεις. Γι’ αυτό και μπαίνεις στη λογική τού «κορόνα – γράμματα», βλέποντας τι έχεις στο ταμείο σου. Κι αυτή τη στιγμή το μόνο δεδομένο είναι ότι η ελληνική οικονομία βλέπει να στερεύουν και οι δύο βασικές ροές της, δηλαδή ναυτιλία και τουρισμός.

Σε ό,τι αφορά στην πρώτη, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, να αναφέρουμε το εξής γεγονός: Βαπόρια ελληνικών συμφερόντων χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά του μεγαλύτερους μέρους των κινεζικών εξαγωγών προς τη Βραζιλία και την Αυστραλία. Μόνο που η πρώτη έχει παγώσει κάθε μορφής συναλλαγή, αφού ο κορωνοϊός τη «θερίζει» και άρα δεν την πλησιάζει κανείς, ενώ η δεύτερη βρίσκεται σε ακήρυχτο πόλεμο με το Πεκίνο. Μόλις προχθές, η Καμπέρα απείλησε ότι «θα πάει» την Κίνα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για τους υψηλούς δασμούς που έχει επιβάλει στα προϊόντα της. Οσον αφορά δε την κατάσταση στο μέτωπο Κίνας – ΗΠΑ, κάθε σχόλιο περιττεύει. Είναι στο χειρότερο σημείο.

Στο κομμάτι του τουρισμού, ο πήχης της επιτυχίας έχει μπει φέτος στο 40% του τζίρου σε σχέση με πέρυσι. Μόνο που για να τον φτάσει, ακόμα κι αυτόν, η κυβέρνηση έπρεπε να πάρει το ρίσκο που πήρε: Να επιτρέψει την είσοδο των ξένων τουριστών χωρίς τεστ – παρά μόνο σε δειγματοληπτικό επίπεδο – και χωρίς ολιγοήμερη καραντίνα. Θα τα καταφέρει; Πιθανότατα. Ομως υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να «γεμίσει» παράλληλα η χώρα κορωνοϊό. Εννοείται ότι η απόφαση πάρθηκε, αφού πρώτα ρωτήθηκαν οι λοιμωξιολόγοι που έδωσαν και κέρδισαν τη μάχη του πρώτου κύματος. Και, προφανώς, άναψαν το πράσινο φως. Μπορεί όμως κανείς να εγγυηθεί ότι έτσι δεν πάμε κατευθείαν προς δεύτερο; Οχι.

Το ρίσκο είναι ρίσκο. Το συμπέρασμα; Τελικά, αντί του «κορόνα – γράμματα», στην κυβέρνηση φαίνεται να υπερίσχυσε η λογική τού «βλέποντας και κάνοντας». Τουτέστιν, ας ανοίξουμε τα σύνορα στο τουριστικό συνάλλαγμα, μήπως και σώσουμε κάτι από τη χαμένη παρτίδα κι αν δούμε στην πορεία ότι οι ζημιές είναι συντριπτικά μεγαλύτερες από τα όποια κέρδη, το ξαναβλέπουμε…