Τέσσερις μύθοι και πραγματικότητες για την εξ αποστάσεως αξιολόγηση

Γράφει ο Στράτος Στυλιανίδης* 

Εν όψει της εαρινής εξεταστικής περιόδου στα ελληνικά πανεπιστήμια, το θέμα των μεθόδων εξέτασης των μαθημάτων κυριάρχησε τις περασμένες εβδομάδες στις Συγκλήτους και στις Γενικές Συνελεύσεις πανεπιστημιακών τμημάτων, αλλά και στις συζητήσεις μελών ΔΕΠ, φοιτητριών και φοιτητών, και γονέων. Η κρίση της πανδημίας COVID-19 οδήγησε πρώτη τη Σύγκλητο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να λάβει την απόφαση για εξ αποστάσεως αξιολόγηση.

Η απόφαση υπαγορεύτηκε όχι από κάποια επιθυμία αλλά από την ανάγκη λόγω των πρωτόγνωρων συνθηκών που όλοι βιώνουμε. Μοιράζομαι λοιπόν κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τέσσερις μύθους για την εξ αποστάσεως αξιολόγηση, αλλά και ισάριθμες πραγματικότητες για να την εμπιστευθούμε.

Μύθος 1: «Η πανδημία πέρασε. Τα κρούσματα είναι τόσο λίγα που είναι πολύ μικρός ο κίνδυνος να νοσήσει κάποια ή κάποιος εντός των πανεπιστημιακών αιθουσών».

Πραγματικότητα: Η διασφάλιση της ζωής με οποιοδήποτε κόστος είναι υπέρτατη αξία. Αυτό επιβάλλει ο πολιτισμός μας. Όταν μάλιστα η επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC), μόλις την περασμένη Κυριακή τόνισε σε ελληνική εφημερίδα ότι «η επαγρύπνηση για τον ιό πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη» και μας προειδοποιεί για την εμφάνιση νέων κυμάτων κρουσμάτων, πόσο μπορούμε να άραγε να επαναπαυτούμε;

Μύθος 2: «Δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε αδιάβλητες εξ αποστάσεως εξετάσεις».

Πραγματικότητα: Στην εποχή που έχουμε δημιουργήσει υπερσύγχρονα κέντρα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και παγκόσμια αναγνωρισμένα τμήματα πληροφορικής, όπως του ΑΠΘ, δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις; Και βέβαια υπάρχουν εργαλεία και σύγχρονα μέσα που εξασφαλίζουν τον αδιάβλητο χαρακτήρα των εξετάσεων, αλλά και την ασφάλεια των φοιτητριών και των φοιτητών, λαμβάνοντας υπόψη κι όλες τις πρόνοιες του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία Δεδομένων (ΓΚΠΔ). Ας δείξουμε τη δέουσα εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά, όπως εμπιστευτήκαμε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία στο «μένουμε σπίτι».

Μύθος 3: «Δεν έχει σημασία αν θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους οι φοιτήτριες και οι φοιτητές τον Ιούνιο ή το Σεπτέμβριο».

Πραγματικότητα: Αλήθεια, πιστεύουμε ότι ο χρόνος ολοκλήρωσης των σπουδών της πλειοψηφίας των σπουδαστών μας είναι επουσιώδες θέμα σήμερα; Όταν μάλιστα η ελληνική πολιτεία μας ενημερώνει πώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η Ελλάδα θα καταγράψει φέτος τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ανεργία θα διαμορφωθεί στο 19,9%. Πόσο θα κόστιζε άραγε σήμερα στη μέση ελληνική οικογένεια μία καθυστέρηση στην αποφοίτηση των παιδιών της;

Μύθος 4: «Οι εξ αποστάσεως αξιολογήσεις θα εφαρμοστούν με αφορμή τον κορονοϊό και θα μείνουν για πάντα στα ελληνικά πανεπιστήμια».

Πραγματικότητα: Η πραγματοποίηση της καθολικής εξ αποστάσεως εξέτασης αποτελεί πρακτική έκτακτης ανάγκης και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να υποκαταστήσει στο μέλλον τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας με φυσική παρουσία. Τα πανεπιστήμια δυναμικά και δημιουργικά, χωρίς τη συσσωρευμένη φοβία από τις προηγούμενες γενιές, μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να υιοθετήσουν μερικά από τα διδάγματα της περιόδου που ζήσαμε.

Η συμμαχία για την κατάκτηση του μέλλοντος χτίζεται στην παιδεία. Στη βάση της εμπιστοσύνης και της ευρηματικότητας των ανθρώπων. Αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία που δίνει η τεχνολογία. Η ωριμότητα που θα δείξουμε σε αυτή την μοναδική συγκυρία για τα πανεπιστήμια της χώρας, θα είναι σημαντική παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Γιατί η παιδεία είναι ίσως το μοναδικό μέσο που μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του ανθρώπου.

*Αντιπρύτανης Έρευνας και Διά Βίου Εκπαίδευσης ΑΠΘ