Ευχαριστούμε για όλα καλέ μας άνθρωπε, Σωτήρη Τσιόδρα

«Καλησπέρα. Είναι η καθημερινή ενημέρωση από τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη».

«Γειά σας ωρέ κοπέλια. Εχουμε 2 θανάτους σήμερα και 10 νέα κρούσματα. Ερωτήσεις δε δέχομαι, όποιος μιλήσει θα τον θάψω 10 μέτρα στη γη. Κι εύχομαι να κολλήσουν κοροναϊό ο Μητσοτάκης, ο Στουρνάρας, ο Σταμάτης ο Πουλής, ο Αδωνις, ο Κυρανάκης και όλοι οι διαπλεκόμενοι, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα βοθροκάναλα.

Πάμε τώρα για ένα βαρύ σέρτικο και για μια ζεμπεκιά στου Κραουνάκη».

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια καθημερινή ενημέρωση για τον κοροναϊό αν δε υπήρχε ο Σωτήρης Τσιόδρας, αν δεν είχε την έμπνευση η παρούσα κυβέρνηση να εμπιστευτεί τον ειδικό, τον επιστήμονα, τον γιατρό κι όχι τον πολιτικό που τα λέει χύμα και κάνει ντόρο.

Προς θεού, δεν κοροϊδεύουμε τον Πολάκη, αν μη τι άλλο θεωρείται από τους καλύτερους εντατικολόγους στην Ελλάδα και με πλούσιο κοινωνικό έργο.

Όμως, το «πακέτο» δεν το έχει, ίσως λίγοι το έχουν και ίσως είμαστε όλοι μας τυχεροί που είχαμε όλον αυτόν τον καιρό τον Σωτήρη Τσιόδρα.

Και το «πακέτο» μέσα έχει την επιστημοσύνη, το ήθος, την επάρκεια στο αντικείμενο που καταπιάνεται.

Αλλά έχει και την προσέγγιση ενός κόσμου φοβισμένου που κρέμεται από τα χείλη σου. Που καθημερινά θέλει να μάθει τα νέα, που τρέμει για την εξέλιξη της πανδημίας, που θέλει από κάπου να πιαστεί., που ψάχνει απάνεμο λιμάνι για να περάσει την καταιγίδα.

Ενα μεγάλο ευχαριστώ

Τώρα που ο Σωτήρης Τσιόδρας σταματά να μας ενημερώνει, τώρα που η καθημερινή συνήθεια τελειώνει, ήρθε η ώρα να κάνουμε τον απολογισμό. Και να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς και στον καθηγητή αλλά και στον Χαρδαλιά.

Παρεξηγημένος κι αυτός, με τα λάθη του, το ύφος που πολλές φορές δεν άρεσε. Αλλά που σε κάθε περίπτωση αποτέλεσε μαζί με τον Τσιόδρα το αποκούμπι μας αυτές τις 70 και πλέον ημέρες.

Και αξίζει να ευχαριστήσουμε και τους δύο αλλά και όλη την ομάδα που βρίσκεται από πίσω τους. Ολοι όσοι εγκατέλειψαν οικογένειες, δούλεψαν σκληρά, με υπερωρίες, με θυσίες προσωπικές και με ρίσκο.

Και στο κάτω – κάτω δεν είναι και λίγο να μπορείς επί εβδομάδες να ενημερώνεις τον ελληνικό λαό για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα υγείας.

Ούτε είναι λίγο ότι η Ελλάδα έγινε παράδειγμα προς μίμηση σε όλο τον κόσμο.

Που έχει τους λιγότερους νεκρούς σε σχέση με τον πληθυσμό, που ο περίφημος δείκτης RO είναι τόσο χαμηλά. Που θα μπορούσαμε να είχαμε 13 χιλιάδες θανάτους, που θα μπορούσαμε να θρηνούμε αυτή τη στιγμή όλοι μας κάποιον συγγενή ή φίλο.

Ας αφήσουμε πίσω όλους εκείνους που ήθελαν να αποτύχει ο Τσιόδρας.

Ολοι όσοι επιθυμούσαν κρυφά να υπάρξουν περισσότεροι νεκροί, να διαλυθεί το ΕΣΥ, να καταρρεύσουν τα νοσοκομεία, να γεμίσουν τα νεκροταφεία.

Υπήρξαν και τέτοιο, είναι οι κήρυκες της καταστροφής που τους χάλασε τη «σούπα» ο Τσιόδρας και όλα αυτά που εκπροσωπεί.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, ευτυχώς για εμάς ο κύριος καθηγητής τους διέψευσε. Κι έκλεισε την ενημέρωση όπως του ταιριάζει. Συγκινημένος, με όλο το ήθος να ξεχειλίζει.

Μήπως έκανε κι εκεί λάθος; Μήπως δεν έπρεπε να διαλέξει να απαγγείλει ένα ποίημα που κακώς και ο καθηγητής το απέδωσε στον Ελύτη, αλλά που δεν έχει καμιά σημασία;

Μήπως όλα είναι ψεύτικα κι επικοινωνία;

Αυτά θα σκέφτονται όσοι ήθελαν μια χώρα να καταστρέφεται για να αυτοεπιβεβαιωθούν οι ίδιοι.

Όμως, ο Τσιόδρας, ο Χαρδαλιάς και όλοι όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία (όσο μπορείς να το πεις όταν υπάρχουν πάνω από 170 συνάνθρωποί μας νεκροί) άντεξαν. Και τερματίζουν ευδοκίμως την αποστολή τους, αν κι αυτή ποτέ δεν θα τελειώσει.

Κι ελπίζουμε να μην τους ξαναδούμε ποτέ, γιατί αν τους ξαναδούμε σημαίνει ότι θα έχει επιστρέψει ο κοροναϊός.

Αυτό που πρέπει να μείνει

Κι αν είναι κάτι που πρέπει να μας μείνει από την περιπέτεια της πανδημίας και από όλα όσα ζήσαμε με τον κ. Τσιόδρα που μπήκε… απρόσκλητος στα σπίτια μας είναι ένα.

Αυτό που με τόση ενάργεια, με τόσο ήθος, με τόση απλότητα και καθαρότητα εμφανίζεται σ’ αυτούς τους πανέμορφους στίχους, όποιος κι αν τους έχει γράψει.

Αυτό που πρέπει να γίνει κτήμα μας:

«Να μας φτάνουν αυτοί που αγαπάμε και μας αγαπούν. Που ξοδεύουμε τις ανάσες μας μόνο γι’ αυτούς»

Γνωστούς κι αγνώστους.

Χρειαζόταν ο ποιητής να το γράψει, ο Τσιόδρας να το απαγγείλει και ο κοροναϊός να μας θυμίσει βασικές ανθρώπινες αξίες.

Κι όχι κάλπικοι, αριβίστες άνθρωποι που πατάνε επί πτωμάτων για πρόσκαιρες απολαβές και εξουσίες.

Για όλα αυτά, λοιπόν, μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον καλό στρατιώτη Τσιόδρα και όλους τους υπόλοιπους.