Η θολούρα των βιογραφικών και των πτυχίων

Μαϊμούδες τίτλοι σπουδών σε διάφορα βιογραφικά. Ανύπαρκτα πτυχία ή μεταπτυχιακά τεκμήρια. Το ίδιο και σε τίτλους ορισμένων «επισκεπτών καθηγητών» σε ξένα πανεπιστήμια. Επιπλέον, πλαστά απολυτήρια δημοτικών σχολείων και λυκείων.

Όλος αυτός ο θολός εξωσυμπαντικός γαλαξίας αξιών όχι μόνον επιβεβαιώνει το αποδιδόμενο στον αείμνηστο Γιάννη Τσαρούχη: «Εδώ είσαι ό,τι δηλώσεις», αλλά επιπλέον μας κατατάσσει στις πρώτες γραμμές μιας ιδιότυπης «Διεθνούς της θολούρας».

Όμως αυτό δεν εξαγνίζει και ορισμένους πραγματικά τιτλούχους, αποδεδειγμένων με πιστοποιητικά σπουδών, διότι «Δεν κάνει το ράσο τον παπά, ούτε η μίτρα τον Πατριάρχη και η τιάρα τον Πάπα», όταν έστω και λίγοι τιτλούχοι παραβιάζουν ποικιλοτρόπως τον όρκο που έδωσαν, κατά την απονομή των πτυχίων τους.

Με το ίδιο παραπάνω επιχείρημα, κρίνονται απολύτως σεβαστοί και όσοι διέπρεψαν στον πνευματικό και ερευνητικό στίβο, χωρίς να φέρουν τα εύσημα του τιτλούχου.

Και μετά τις παραπάνω διαπιστώσεις και διευκρινίσεις, ας σκεφθούμε πώς θα περιοριστούν ή θα μηδενιστούν τα αμέτρητα συμπτώματα ψευδών βιογραφικών ή πλαστογραφημένων τίτλων σπουδών, ακόμη και «βραβείων» ή τιμητικών διακρίσεων, που κυριολεκτικά διασύρουν το κύρος της κοινωνίας μας και κονιορτοποιούν κάθε αξιοκρατική τάξη.

Η επαλήθευση των τίτλων

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τη γραμματεία του Κοινοβουλίου μας, που της ανήκει το καθήκον για τη διαφάνεια, του Ho is ho των 300 αιρετών μελών της, θέτοντας το λογικό ερώτημα: Στα συντεταγμένα, από τους ίδιους τους βουλευτές βιογραφικά, γιατί δεν είναι υποχρεωτική η κατάθεση έγκυρου τίτλου σπουδών (πτυχία ή βεβαίωση παρακολούθησης σπουδών χωρίς απόκτηση πτυχίου κ.α.);

Δίνει ή όχι η παραπάνω παράλειψη των υπηρεσιών του Κοινοβουλίου, την ευχέρεια, για να δηλώνει αυθαιρέτως ο καθένας το τι σπούδασε και αν τελικά έλαβε πτυχίο; Αξίζει στο σημείο αυτό, να θυμίσω ότι στη δεκαετία του ’50 προς ’60, υπουργός γνωστής οικογένειας πολιτικών της Κρήτης, εμφανιζόταν στα βιογραφικά του ψευδώς, ως πτυχιούχος της Νομικής του ΕΚΠΑ.

Επακολούθησε ερώτηση προς το κυβερνών τότε κόμμα, με ποιο δικαίωμα ο εν λόγω υπουργός απέκτησε την ιδιότητα του μέλους του υπουργικού συμβουλίου, κατά παράβαση του τότε κανονισμού της Βουλής, που απαιτούσε την κατοχή πτυχίου ανώτατης σχολής για όσους ορκίζονται υπουργοί;

Ο ερωτώμενος τότε αρμόδιος υπουργός, για την παρ’ αξίαν ανέλιξη ενός βουλευτή στο υπουργικό αξίωμα, παραδέχτηκε το ατόπημα αυτό. Έτσι, ο αυτοαναγορευθείς ως πτυχιούχος παύθηκε από τα υπουργικά του καθήκοντα και ως τελειόφοιτος της Νομικής, έδωσε εξετάσεις για τα μαθήματα που χρωστούσε και πήρε τελικά το πτυχίο του.

O tempora o mores! Άλλοι καιροί άλλα ήθη…

Τα «επαναστατικά» ΑΕΙ

Ο Παρισινός Μάης του 1968, με de facto «ριζοσπαστικές» διαδικασίες, καθιέρωσε ως επαναστατικό δικαιώματι ίδρυμα «ανώτατων σπουδών» το περιβόητο Πανεπιστήμιο της Βενσέν στο Παρίσι.

Στο Πανεπιστήμιο αυτό εφοίτησαν αμέτρητα άτομα χωρίς καν απολυτήριο λυκείου. Όσο για τους «καθηγητές» του Πανεπιστημίου οι κάτοχοι αυτού του τίτλου εμφανίσθηκαν μετά την καταιγίδα του Παρισινού Μάη του ’68, με τον νεφελώδη και ακαθόριστο τίτλο «Καθηγητής του Πανεπιστημίου των Παρισίων» χωρίς να διευκρινίσουν αριθμητικά σε ποιο από τα 13 και πλέον πανεπιστήμια της γαλλικής πρωτεύουσας και σε ποια περιοχή του Παρισιού.

Προφανώς κρατούν ακόμη και σήμερα αυτό τον νεφελώδη τίτλο ως …ρεζέρβα. Δηλαδή εάν ερωτηθούν σε ποιο από όλα τα Παρισινά πανεπιστήμια δίδαξες, απαντούν και μάλιστα με κομπασμό προς τους αδαείς: «Μα στο θρυλικό Πανεπιστήμιο της Βενσέν του Παρισινού Μάη». Διευκρινίζεται στο σημείο αυτό, ότι ο θολός αυτός τίτλος μοστράρει και σε ειδική έκδοση για τους έλληνες βουλευτές της Μεταπολίτευσης και σε βιογραφικά συγκεκριμένων ατόμων του ελληνικού κοινοβουλίου.

Όμως επειδή παρόμοιοι ανεξέλεγκτοι τίτλοι σπουδών οργιάζουν και στα βιογραφικά του Facebook και σκόπιμος αλλά και πολλαπλώς ωφέλιμος κρίνεται ο έλεγχος από τους υπεύθυνους αυτών των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης της γνησιότητας αυτών των τίτλων.

Τόσο αυτά τα Social Media, όσο και οι γραμματείες του Κοινοβουλίου, των υπουργείων κ.α. έχουν την ευχέρεια, με μια ερώτησή τους προς τις γραμματείες των ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, να ζητήσουν την επαλήθευση του γνησίου των τίτλων σπουδών που δηλώνουν βουλευτές, υπουργοί και άλλοι, στα βιογραφικά τους.

Επιπλέον, στην παράγραφο των βιογραφικών για τους τίτλους σπουδών δεν αρκεί ο αόριστος προσδιορισμός «σπούδασε στο τάδε πανεπιστήμιο», αλλά η ορθότερη διευκρίνιση «Πτυχιούχος» ή «περάτωσε τις σπουδές του».

Επομένως το «σπούδασε» ανέτως κατοχυρώνει τους ισόβιους φοιτητές, πολλοί από τους οποίους με την …ισοβιότητά τους αυτή βολεύουν τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που χρησιμοποιούν τους «ισόβιους» ως μόνιμους ινστρούχτορες, δηλαδή ως προσυλητιστές κομματικών οπαδών στα ΑΕΙ.

Η αποδέσμευση της χώρας μας

Το δισεπίλυτο αυτό σταυρόλεξο της αναξιοκρατικής κακοδαιμονίας, στα ελληνικά πανεπιστήμια, θα μπορούσε να λυθεί ειρηνικά και αποτελεσματικά, εάν η χώρα μας σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο ακολουθούσε τα παραδείγματα προηγμένων και ευνομούμενων χωρών, που συνοψίζονται στις ακόλουθες αρχές:

1)  Το  απολυτήριο των λυκείων να ισοδυναμεί με τίτλο σπουδών Μέσης Εκπαίδευσης που να βασίζεται σε πληρέστερη μαθησιακή κατάρτιση των αποφοίτων και μάλιστα σε επίπεδο που να νομιμοποιεί την είσοδο των αποφοίτων της ΜΕ, χωρίς εξετάσεις στα ΑΕΙ.

2)  Οι προηγμένες εκπαιδευτικά ξένες χώρες εφαρμόζουν για τους αποφοίτους της ΜΕ, την χωρίς εξετάσεις είσοδό τους στα ΑΕΙ. Αλλά υπό την προϋπόθεση να μην υπερβαίνουν με καθυστέρηση τη φοίτησή τους, για 2 ή το πολύ 3 χρόνια.

Με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας αυτής, οι μη συμμορφούμενοι φοιτητές υποχρεούνται να εγκαταλείψουν το πανεπιστήμιο.

3)  Η κατάργηση των εισιτηρίων εξετάσεων στα ΑΕΙ προσελκύει χιλιάδες έλληνες απόφοιτους της ΜΕ στα ξένα πανεπιστήμια. Εάν αυτό επικρατούσε και στη χώρα μας τότε: α) Σχεδόν θα μηδενιζόταν η οικονομική αιμορραγία των δαπανών για τη φροντιστηριακή στήριξη. β) Οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν θα ισοδυναμούσαν με τις γενικές επιστρατεύσεις εν καιρώ …πολέμου. γ) Τα ειδησεογραφικά δελτία σε όλα τα ΜΜΕ δεν θα οιωνοσκοπούσαν σαν τις χαρτορίχτρες, εάν τα θέματα των εισαγωγικών εξετάσεων είναι …βατά!