Στο 24ό λεπτό ξεκινάει μια πολύ άβολη σκηνή κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης στο Spiegel TV. Ο επικεφαλής των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ ενώ μιλάει, ανοίγει η πόρτα και αυτός κάνει νόημα σε κάποιον να φύγει. Η πόρτα κλείνει αλλά αμέσως μετά ανοίγει πάλι και μπαίνει ο γιος του γυμνός από τη μέση και πάνω. «Είσαι στην τηλεόραση;» του λέει χαμογελώντας αμήχανα. Ο παρουσιαστής χαμογελάει επίσης και προσπαθεί να είναι υποστηρικτικός: «Αυτά ζούμε αυτές τις εποχές, μπορεί ξαφνικά να δεχθούμε επισκέψεις. Τα ξέρουμε όλοι».

Λίγο αργότερα η πόρτα θα ανοίξει και πάλι αλλά αυτή τη φορά ο γιος του είναι ντυμένος. Ο Χάμπεκ αντιδρά φανερά ανακουφισμένος. Αυτές οι σκηνές στη Γερμανία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι πλέον σπάνιες. Στην εποχή του κοροναϊού , η Γερμανία αλλάζει. Τηλεδιασκέψεις και συνεντεύξεις μετατρέπουν τον ιδιωτικό χώρο σε δημόσιο. Μικρόφωνα, κινητά και φορητοί υπολογιστές είναι στην πρώτη γραμμή ενώ ο κώδικας ένδυσης προ πολλού πλέον δεν είναι αυστηρός.

Χαλαρό στιλ ντυσίματος

Όπως παρατηρεί ο Βόλφκαγνκ Μπεκ, από τη Φιλοσοφική και Θεολογική σχολή Σανκτ Γκέοργκ στη Φρανκφούρτη, σε πολλές τηλεδιασκέψεις οι συμμετέχοντες φοράνε συχνά ένα μπλουζάκι αντί για κοστούμι και γραβάτα. Η τάση δεν είναι καινούργια όπως λέει, απλώς την εποχή του κορωνοϊού ενισχύθηκε. «Η κοινωνική τάση για ένα πιο χαλαρό στιλ υπήρχε και πριν. Απλά τώρα έγινε πιο γρήγορα» συμπληρώνει.

Όμως και στην εποχή της ψηφιοποίησης οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους. «Όποιος βρίσκεται σε ένα ακατάστατο σαλόνι μπορεί να παρουσιαστεί σαν άνθρωπος της οικογένειας» λέει ο Μόριτς Στοκ, αναλυτής ΜΜΕ από το πανεπιστήμιο του Ζίγκεν. «Όποιος αντίθετα επιλέγει να μας δείξει μια τέλεια διακοσμημένη γωνιά, θέλει να παρουσιαστεί ως κάποιος, ο οποίος έχει καλό γούστο».

Έναν ιδιαίτερο ρόλο παίζει η βιβλιοθήκη ως φόντο. «Για ανθρώπους από τον ακαδημαϊκό χώρο η βιβλιοθήκη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και μερικές φορές φωτίζεται κιόλας» επιβεβαιώνει ο Βόλφγκανγκ Μπεκ.

Οι λογαριασμοί στο twitter @Room Rater und @BookCredibility ειδικεύονται με πολύ χιούμορ στο φόντο ως μέσο στρατηγικής και κάνουν ένα σωρό σχόλια για τον οποιοδήποτε ακόμα και για τον Μπιλ Κλίντον και τα CD επέλεγε αυτός ως φόντο τη δεκαετία του 1990. Η Ελβετίδα δημοσιογράφος Γιοέλε Βάιλ πάντως συνειδητά δεν επιλέγει χώρους που αποπνέουν πνευματικότητα και προτιμάει την κουζίνα της. Για εκείνη είναι μια νέα μορφή επανάστασης.

Δεν χρειάζεται να βλέπουμε τα πάντα…

Το ψυγείο, η ντουλάπα, τα διάφορα διακοσμητικά. Η ψηφιακή αδιακρισία ανοίγει την πόρτα στην ιδιωτική ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά στην οθόνη, ο σκύλος γαυγίζει, ένας σταυρός στον τοίχο ή ένας βούδας προδίδουν πολύ προσωπικές πλευρές της πίστης.

Ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο να δεις τον καναπέ και το γραφείο του άλλου, τα χαλιά στο πάτωμα, τα ακατάστατα ράφια ή να αναγνωρίζεις έπιπλα του Ikea στο σπίτι του συνομιλητή σου.

Ο Βόλφγκανγκ Μπεκ ωστόσο όταν κάνει διαδικτυακές παραδόσεις δεν θα ήθελε οι φοιτητές του να είναι στο κρεβάτι. Δεν χρειάζεται να βλέπει τα πάντα. Σε κάθε περίπτωση πάντως αν κάποιος θέλει να προστατεύσει τον ιδιωτικό του χώρο μπορεί να το κάνει βάζοντας απλά ένα ουδέτερο φόντο.

Άστριντ Πράνκε ντε Ολιβέιρα

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου

Headlines