«Προσωπικά με φοβίζουν τα σύνορα που χτίζουμε γύρω από το σπίτι μας, αλλά και γύρω από το ίδιο μας το σώμα (σκεφτείτε: γάντια, μάσκα, ασπίδα)» λέει η ιστορικός και καθηγήτρια στο Κολούμπια των ΗΠΑ Κωνσταντίνα Ζάνου, εξειδικευμένη στην ιστορία της Μεσογείου, αλλά και στην ιδιοσυγκρασία των λαών της γεωγραφικής μας «γειτονιάς».

Εξηγεί ότι από την πανδημία που άλλαξε τη ζωή και τη συμπεριφορά των κατοίκων ολόκληρου του πλανήτη τη φοβίζει σήμερα κυρίως η αβεβαιότητα, η οποία όμως και δημιουργεί τις συνθήκες για «να γίνουμε πιο σεμνοί και να επιστρέψουμε σε έναν νέο ουμανισμό».

Οι πανδημίες είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Βρίσκουν χώρο ανάπτυξης εκεί που η ανθρώπινη ιστορία συναντά την πλανητική. Έρχονται ως διορθωτικές παρεμβάσεις για να εξισορροπήσουν την ανθρώπινη παρουσία πάνω στη γη, κυρίως σε ό,τι αφορά τον υπερπληθυσμό και το ενεργειακό αποτύπωμα. Οι άνθρωποι έζησαν και στο παρελθόν άπειρες φορές – σχεδόν συνέχεια – σε εποχές όπου έβλεπαν τον κόσμο τους να γκρεμίζεται και να γεννιέται ένας άλλος, άγνωστος σε αυτούς. Και επιβίωσαν. Έτσι κι εμείς. Ζούμε ακόμα μέσα στην ιστορία και υπομένουμε τις αλλαγές της, λέει μιλώντας στα «ΝΕΑ».

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στα ΝΕΑ που κυκλοφορούν την Παρασκευή

Headlines