SOS η ανασυγκρότηση του Ευρωσοσιαλιστικού μετώπου

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, σε μια σοβαρότατη ποσοστιαία αναλογία, μέσα στους κόλπους της πολυεθνικής κοινωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), τελεί σε καθεστώς χειμέριας νάρκης, το ιδεώδες ενός δημοκρατικού σοσιαλισμού, που συνδυάζει την ανάπτυξη και τον πολιτισμό με την κοινωνική πρόνοια και τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες.

Η ερμηνεία αυτού του περίεργου αυτοπαροπλισμού των δυνάμεων ή καλύτερα των κοινωνικών συσπειρώσεων, που εκφράζουν ένα σοσιαλισμό με φιλελεύθερο ανθρώπινο πρόσωπο και ελαχιστοποίηση των κρυπτοολιγαρχικών ταξικών διακρίσεων του πλειοψηφούντος σήμερα ευρωσυντηρητικού μετώπου, η αιτία λοιπόν αυτή πρέπει ν’ αναζητηθεί:

–     Στο «χρυσωμένο χάπι» της «παγκοσμιοποίησης». Αυτό το νεφελώδες ιδεοληπτικό μόρφωμα που το κατάπιαν σε υπερβολικές δόσεις, την επομένη της αυτοδιάλυσης του ανατολικού κομμουνιστικού μετώπου, ακόμη και ηγεσίες άλλοτε θαλερών σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

–     Στην παγίδα του όρου «παγκοσμιοποίηση», όπως την έστησε, ως δήθεν ταύτιση με τον αριστερής απόκλισης διεθνισμό, το αμερικανοτραφές loby του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κατεστημένου.

–     Σε μια ιδιότυπη «Πέμπτη Φάλαγγα» ενός πολιτικού έρματος από αντιεξουσιαστές, παρασιτικά πολιτικά γκρουπούσκουλα και από παλαιοημερολογίτες «νεοκομμουνιστές», που εισχώρησαν με την άνεση επιδημικών παρασίτων και σταδιακά κυριάρχησαν εκφυλιστικά στους ηγετικούς πυρήνες του σοσιαλδημοκρατικού μετώπου.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τους Podemos της Ισπανίας, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη γερμανική Die Linke, τη Sinistra Italiana, ή τα πολιτικώς ασπόνδυλα και λαϊκίστικα Κίτρινα Γιλέκα της Γαλλίας;

Η επέλαση της Παγκοσμιοποίησης, δεν ήταν και δεν είναι τίποτε άλλο, από τη σημερινή γεωστρατηγική και οικονομική Pax Americana, που την υποδέχτηκε στην εποχή του πατρός Τζορτζ Μπους το 1990 στην Ελλάδα, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με έκδηλο ενθουσιασμό… Ευτυχώς, που ο πιο προσεκτικός στα πολιτικά του βήματα σημερινός πρωθυπουργός και γιος του Κυριάκος, διαφοροποιείται με τα κάποια κεντρώα ανοίγματά του…

Επικεντρώνοντας τώρα το ενδιαφέρον μας, στην σημερινή πορεία του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού χώρου, ο οποίος στην περίοδο 1981-1989 πρωτοστάτησε στη σύμπηξη του ιστορικού Ευρωσοσιαλιστικού μετώπου εκείνης της περιόδου και με αφορμή τη μεταπήδηση της Φώφης Γεννηματά από την τρίτη σε δεύτερη θέση της δημοτικότητας, υπερσκελίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς πάθος και προκαταλήψεις πρέπει να σημειώσουμε ότι:

–     Ο χώρος του ελληνικού προοδευτικού Εκλογικού Σώματος βαθμολογεί θετικά την οποιαδήποτε στροφή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, προς τον ορθό αναπροσανατολισμό στις αρχές μιας Σοσιαλδημοκρατίας, απαλλαγμένης από τα βαρίδια και τα παράσιτα του οποιουδήποτε καιροσκοπικού οπορτουνισμού.

–     Η πικρή εμπειρία των ψευδοαριστερών με ακροδεξιά υπόβαθρα ανοιγμάτων του πειρατικού στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε το εξαπατημένο μέγιστο τμήμα του Εκλογικού Σώματος κατά την τελευταία τριπλή λαϊκή ετυμηγορία στην εκλογική καταδίκη των σφετεριστών και κιβδηλοποιών του προοδευτικού κινήματος.

Ήδη, «ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα». Στο χέρι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ο ξεκάθαρος έμπρακτος αυτοπροσδιορισμός του, ως γνήσιου και χωρίς παζαρέματα με υποψήφιους ανατρεπτικούς μνηστήρες, εντολοδόχου της ελληνικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια: Τέρμα στα ολέθρια και για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αυτοκαταστροφικά φλερτ με τα ναρκοπέδια…