Δημήτρης Κουτσούμπας στο in.gr: Η τουρκική επιθετικότητα «πάει πακέτο» με τα παζάρια συνδιαχείρισης του Αιγαίου

Κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, μέσω και της αμφισβήτησης των χερσαίων συνόρων βλέπει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μέσα από τις κινήσεις της Άγκυρας. Όπως δηλώνει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε συνέντευξ του στο in.gr «η ζωή έχει δείξει πως μπορεί να πάρει αυτό που θέλει τόσο μέσα από την χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεών της και κυρίως στα “στρόγγυλα τραπέζια” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Άλλωστε, μέσα από αυτά τα “τραπέζια” των διάφορων συνόδων κορυφής, η Τουρκία κατάφερε να κερδίσει θέσεις διαχρονικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις». Χαρακτηρίζει ανέκδοτο τον ισχυρισμό ότι η Τουρκία είναι «απομονωμένη» και σημειώνει τα παιχνίδια εξουσίας για τον έλεγχο ή το ξαναμοίρασμα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς.

Την ίδια στιγμή ο Δημήτρης Κουτσούμπας σχολιάζοντας τα όσα έζησαν οι λαοί λόγω της πανδημίας σε διάφορες χώρες του «σύγχρονου» κόσμου υπογραμμίζει ότι «είναι τα αποτελέσματα της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων συστημάτων υγείας». Σημειώνει δε ότι το ότι στη χώρα μας οι γιατροί δεν έφτασαν στο σημείο να πρέπει να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, «δεν σημαίνει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας στη χώρα μας είναι σε καλύτερη κατάσταση.

Το αντίθετο. Άλλωστε γι’ αυτό ακολουθήθηκε η τακτική του αυστηρού εγκλεισμού – καραντίνας. Αν και δεν αξιοποιήθηκε για να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας».  Για το ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ οι «ανησυχίες» της ΕΕ για δικαιώματα και ελευθερίες είναι «υποκριτικές» ενώ τονίζει ότι «τα μέτρα στον τομέα της εργασίας ή πιο σωστά τα αντεργατικά μέτρα, είναι αντίστοιχα μ’ αυτά των μνημονίων που εναλλάξ και όλοι μαζί ψήφισαν η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ».

Τέλος επισημαίνει για το ΣΥΡΙΖΑ ότι ούτε ως σκέτη αντιπολίτευση δεν μπορεί να εμφανιστεί «αφού σε όλα τα κρίσιμα για το λαό ζητήματα βάζει πλάτη στην κυβέρνηση της ΝΔ, στο ίδιο το σύστημα».

 Διαβάστε όλη τη συνέντευξη

Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ξεκινώντας από το τελευταίο περιστατικό με την «κινητικότητα» και τις ρηματικές διακοινώσεις σχετικά με τις μετρήσεις στον Έβρο για την επέκταση του φράχτη, την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού και μέχρι τις υπερπτήσεις και την μόνιμη πλέον απειλή για αποστολή ερευνητικού στο Αιγαίο πώς βλέπετε τις εξελίξεις;

Όλα όσα αναφέρετε συνιστούν κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας κι όποιος δεν το βλέπει αυτό εθελοτυφλεί. Για παράδειγμα το βασικό ζήτημα που αφορά στα γεγονότα στον Έβρο, είναι η αμφισβήτηση του πρωτοκόλλου του 1926 και συνεπώς της Συνθήκης της Λοζάνης που καθόρισε τα σύνορα, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκε και ως μέγας υπερασπιστής του περιβόητου “φράχτη”. Για να βλέπουμε, όμως όλο το “δάσος”, κι όχι μόνον ένα “κλαδί”, πρέπει να δούμε πως η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων, και της Ελλάδας, στην περιοχή, σε μια φάση όπου οι δύο χώρες, με ευθύνη των κυρίαρχων κύκλων, εντείνουν την συμμετοχή τους στο γενικότερο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τις ενεργειακές πηγές και αγωγούς. Αυτή η εμπλοκή στην οποία ταυτίζονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα όμως προκαλεί σοβαρούς κινδύνους για το λαό και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Βλέπουμε πως η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας “πάει πακέτο” με τα παζάρια για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και περιοχών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι ίδιες οι εξελίξεις καταρρίπτουν πως στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της “στρατηγικής συμμαχίας” με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, “έχουμε εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια” για το λαό.

Η Τουρκία θέλει ένα «ατύχημα» είτε στον Έβρο είτε στο Αιγαίο; Θεωρείτε ότι το «τουρκολυβικό μνημόνιο» για τις θαλάσσιες ζώνες μπορεί να διευκολύνει τετελεσμένα ή να εκβιάσει εξελίξεις; Οι διεθνείς δηλώσεις καταδίκης τι αξία έχουν;

Η Τουρκία, δηλαδή η αστική τάξη της κι όχι ο λαός της, μεθοδικά προωθεί τους σχεδιασμούς της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Η ζωή έχει δείξει πως μπορεί να πάρει αυτό που θέλει τόσο μέσα από την χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεών της, π.χ. με την εισβολή στην Κύπρο, ή με το επεισόδιο στα Ίμια, όσο και κυρίως στα “στρόγγυλα τραπέζια” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Άλλωστε, μέσα από αυτά τα “τραπέζια” των διάφορων συνόδων κορυφής, η Τουρκία κατάφερε να κερδίσει θέσεις διαχρονικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ας μην ξεχνάμε πως το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, στηρίζοντας τις τουρκικές προκλήσεις. Το δε “τουρκολυβικό μνημόνιο” έγινε πράξη χάρη στην επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, την οποία στήριξε και η Ελλάδα! Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στηρίζουν στη Λιβύη τον Σάρατζ, που υπέγραψε αυτό το απαράδεκτο “μνημόνιο” με τον Ερντογάν. Οι δηλώσεις “συμπάθειας”, που κατά καιρούς αποσπούν οι ελληνικές κυβερνήσεις από τους “ισχυρούς εταίρους” μας, για την επιθετικότητα της Τουρκίας, είναι παραπλανητικές, “κομφετί” και “σερπαντίνες” των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Η Άγκυρα συνεχίζει τις απειλές και απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία και πλέον είναι μόνη στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία στρατικοποιεί. Ο στόχος είναι το Αιγαίο, η Κύπρος, ή ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου με επιπτώσεις τόσο για την Αθήνα όσο και τη Λευκωσία;

Οι λαοί της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας, δυστυχώς είναι γερά μπλεγμένοι στα “δίχτυα” των αχόρταγων ορέξεων των αστικών τάξεων, των ενεργειακών μεγαθηρίων ντόπιων και ξένων, εκείνων δηλαδή που κρατάνε τα “γκέμια” της οικονομίας και της εξουσίας. Όλοι αυτοί έχουν βάλει “πλώρη” για τον έλεγχο ή το ξαναμοίρασμα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς.

Στο πλαίσιο αυτά η ολιγαρχία της Τουρκίας, που εμφανίζεται ισχυρότερη οικονομικά και στρατιωτικά και έχει φιλοδοξίες περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης, επιδιώκει να κερδίσει με πολιτικό-διπλωματικά μέσα ή και με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, νέες θέσεις σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Όμως οι αλλαγές συνόρων, όπως είδαμε πολλές φορές π.χ. στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, γίνονται με το αίμα των λαών. Πρέπει, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, οι λαοί των τριών χωρών να δούμε πως θα βγούμε απ’ αυτή τη “μπαρουταποθήκη”, που μας έχουν “στριμώξει” εκείνοι που λυμαίνονται τον φυσικό πλούτο και τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί. Να δούμε πως θα σπάσουμε τα “δεσμά”, που μας κρατάνε στον προθάλαμο του “σφαγείου” ενός ακόμη ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στις αιτίες, που προκαλούν αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς.

Νέος πρόεδρος της ΓΣ του ΟΗΕ, ο τούρκος διπλωμάτης Βολκάν Μποζκίρ. Μπορεί να επηρεάσει εξελίξεις;

Αν κρίνουμε από το ότι ο συγκεκριμένος Τούρκος διπλωμάτης θα αντικαταστήσει σε αυτήν τη θέση τον νιγηριανό Τιτζάνι Μουχάμαντ Μπάντε, που σίγουρα η μεγάλη πλειοψηφία δεν θα τον έχει καν ακούσει, τότε καταλαβαίνουμε πως αυτό το αξίωμα έχει κατά βάση περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την αξιοποίησή του, όσο αυτό μπορεί να περνά από το χέρι της Τουρκίας, για τη διεθνοποίηση των σχεδιασμών της στον ΟΗΕ.

Ωστόσο, εκείνο που θα θέλαμε εδώ να υπογραμμίσουμε είναι ο συμβολισμός για τον σημερινό ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο. Γιατί πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αναλαμβάνει ο εκπρόσωπος μιας χώρας, της Τουρκίας, που έχει εισβάλει στρατιωτικά σε μια άλλη χώρα μέλος του ΟΗΕ, στην Κύπρο, που εδώ και 46 χρόνια έχει εκεί στρατεύματα κατοχής, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Μιας χώρας, που έχει εισβάλει επίσης σε 2 άλλες χώρες της περιοχής, στη Συρία και στο Ιράκ. Μιας χώρας, που καθημερινά παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, που αρνείται να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Πραγματικά, πρόκειται για εντυπωσιακό συμβολισμό, που απεικονίζει τη σημερινή κατάσταση του λεγόμενου “διεθνούς δικαίου” και του σημερινού ΟΗΕ.

Η Τουρκία είναι «απομονωμένη»; Πώς μπορούν να λειτουργήσουν για την Ελλάδα και την Κύπρο τα συμφέροντα της Ρωσίας, των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων που ανταγωνίζονται στην περιοχή;

Ο ισχυρισμός ότι η Τουρκία είναι δήθεν “απομονωμένη” ηχεί περισσότερο ως ανέκδοτο στα αυτιά μας. Μια χώρα, που είναι στις 20 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες, ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η διεθνοποίηση της οικονομίας και της πολιτικής έχει γιγαντωθεί, δεν μπορεί από τα πράγματα να είναι “απομονωμένη”. Αυτά λέγονται από παράγοντες των αστικών κομμάτων της Ελλάδας, της ΝΔ, παλιότερα του ΣΥΡΙΖΑ κοκ., για να δικαιολογήσουν την πρόσδεση της χώρας μας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της δήθεν “ασφάλειας”, που παρέχουν στο λαό.

Εκείνο που έχει βάση, είναι τα διαφορετικά και αντικρουόμενα συμφέροντα ισχυρών καπιταλιστικών κρατών των ΗΠΑ, της Κίνας, χωρών της ΕΕ όπως η Γερμανία, η Γαλλία, της Ρωσίας, της Βρετανίας κ.α, στην περιοχή μας. Τα συμφέροντα αυτά διεμβολίζουν και ανασυνθέτουν, όπως έδειξε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, που σε αυτή τη φάση απέτρεψε τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και άλλων δυνάμεων, που επεδίωκαν την επανάληψη του “λιβυκού” σεναρίου στη Συρία. Μιλάμε για “μυλόπετρες” ισχυρών ανταγωνισμών. Γι’ αυτό το ΚΚΕ απαιτεί να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικάνικες και νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα, να επιστρέψουν οι αποστολές των ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκονται εκτός συνόρων, καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και συμμαχίες.

Πανδημία COVID-19. Τι απέδειξε για τα εθνικά συστήματα υγείας και τι άλλαξε σε αυτά; Είμαστε πιο καλά «εξοπλισμένοι»;

Τα όσα τραγικά έζησαν οι λαοί σε διάφορες χώρες του κόσμου και μάλιστα του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, είναι τα αποτελέσματα της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων συστημάτων υγείας. Κι αν στη χώρα μας οι γιατροί δεν έφτασαν στο σημείο να πρέπει να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, όπως στην Ιταλία ή στην Ισπανία, ή οι ανασφάλιστοι να πεθαίνουν σπίτι τους όπως στις ΗΠΑ αυτό δεν σημαίνει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας στη χώρα μας είναι σε καλύτερη κατάσταση. Το αντίθετο. Άλλωστε γι’ αυτό ακολουθήθηκε η τακτική του αυστηρού εγκλεισμού – καραντίνας. Αν και δεν αξιοποιήθηκε για να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Οι προσλήψεις ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες.

Αυτό φαίνεται τώρα που χιλιάδες ασθενείς αναζητούν ένα ραντεβού για εξέταση ή θεραπεία. Τα περιοριστικά μέτρα πάρθηκαν για να μην καταρρεύσουν τα νοσοκομεία τα οποία προσάρμοσαν τη λειτουργία τους στην πανδημία αναστέλλοντας θεραπείες, εξετάσεις, χειρουργεία. Μέσα στην πανδημία αποδείχτηκε πόσο άχρηστος είναι ο ιδιωτικός τομέας για την υγεία του λαού, ενώ η κυβέρνηση συνέχιζε να ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους στην υγεία. Διπλασίασε τις αποζημιώσεις για κάθε κρεβάτι ΜΕΘ, αντί να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα, άφησε ανεξέλεγκτους τους ιδιωτικούς ομίλους να ξεζουμίζουν το προσωπικό στερώντας του ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, τους έδωσε το ελεύθερο να θησαυρίζουν από τα διαγνωστικά τεστ.

Και συνεχίζει με το νέο ΕΣΥ που εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης, που μόνο “νέο” δεν είναι, αφού χτίζεται με τα παλιά υλικά της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, τα ΣΔΙΤ. Είναι η πολιτική που εξοπλίζει με κέρδη τους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας και όχι το δημόσιο σύστημα για την υγεία του λαού.

Η πανδημία έφερε μαζί της και κάποια μέτρα ελέγχου της κοινωνικής ζωής, των συναθροίσεων, ακόμα και των καθημερινών μετακινήσεων του κάθε πολίτη. Η ΕΕ ήδη έχει δηλώσει «ανησυχία» όσον αφορά ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα την επόμενη της πανδημίας. Υπάρχει κίνδυνος;

Κίνδυνος πάντα υπάρχει. Οι «ανησυχίες» όμως της ΕΕ είναι υποκριτικές, γιατί και πριν την πανδημία είχε μόνιμα στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και στις διαδηλώσεις με προώθηση μέτρων στις χώρες της. Ο απεργοκτόνος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ που επέκτεινε η ΝΔ και το επικείμενο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την περιστολή διαδηλώσεων από την κυβέρνηση της ΝΔ, τα λένε όλα.

Όλη η δραστηριότητα του ΚΚΕ με σύνθημα “Μένουμε δυνατοί – δεν μένουμε σιωπηλοί”, η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ κι η οργανωμένη “πειθαρχημένη απειθαρχία” που καταγράφηκε απέναντι σε κυβέρνηση κι μεγαλοεργοδοσία αποτελεί παρακαταθήκη και συνάμα προειδοποίηση ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά τα διάφορα σχέδια φίμωσης του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Είναι πρόκληση όμως η ΕΕ να προβάλλει ότι δήθεν υπερασπίζει τα προσωπικά δεδομένα. Δικός της είναι ο διάτρητος κανονισμός περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, το σύστημα για το μαζικό φακέλωμα πλήθους δεδομένων επιβατών πτήσεων, η Σένγκεν και οι άλλοι μηχανισμοί που ανταλλάσουν προσωπικά δεδομένα ακόμη και για πολιτική και κοινωνική δράση, πεποιθήσεις, βιομετρικά δεδομένα, φωτογραφίες κι αποτυπώματα ακόμη και 14χρονων παιδιών. Μάλιστα με πρόσχημα την πανδημία η ΕΕ προωθεί εφαρμογές ιχνηλάτησης επαφών από τα κινητά που εγκυμονούν νέους τεράστιους κινδύνους μαζικής παρακολούθησης χωρίς καν τεκμηριωμένες μελέτες που να αποδεικνύουν ότι η χρήση τους είναι αποτελεσματική για τη μείωση της εξάπλωσης της πανδημίας.

Το lockdown είχε σοβαρές επιπτώσεις και στην οικονομία. Πώς βλέπετε τα μέτρα στον τομέα της εργασίας; Έχουμε ένα νέο κύμα απειλής των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων;

Τα μέτρα στον τομέα της εργασίας ή πιο σωστά τα αντεργατικά μέτρα, είναι αντίστοιχα μ’ αυτά των μνημονίων που εναλλάξ και όλοι μαζί ψήφισαν η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Αξιοποιείται η γνωστή συνταγή για την κρίση: Από τη μια στήριξη της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών και από την άλλη επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ζεστό κρατικό χρήμα και νέα εργαλεία στο κεφάλαιο για να προχωρήσει σε νέες μειώσεις μισθών που στην καλύτερη περίπτωση θα φτάσουν στο 20%, γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης παντού και για όλους.

Ενώ ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων θα παραμείνει άνεργο και χωρίς καμία προστασία. Όπως χωρίς προστασία βρέθηκε ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων μέσα στην πανδημία. Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο εργασιακό τοπίο ακόμα πιο εχθρικό για τους εργαζόμενους. Δείτε για παράδειγμα τι σημαίνει για τους εργαζόμενους η επέκταση της τηλεργασίας παλιά κατεύθυνση της ΕΕ, γνωστή απαίτηση του ΣΕΒ και των εργοδοτών. Ποιος κερδίζει από την απρόσκοπτη λειτουργία της παραγωγής, τη μεγαλύτερη ευελιξία στα ωράρια, την επέκταση του εργάσιμου χρόνου, τους εργαζόμενους που είναι διαθέσιμοι 24 ώρες το 24ωρο; Την εντατικοποίηση, την περισσότερη δουλειά με τον ίδιο μισθό; Η μεγαλοεργοδοσία. Οι εργαζόμενοι λοιπόν που έχουν πληρώσει πολλά και τώρα πρέπει να πουν δεν θα πληρώσουμε ξανά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανιστεί ξανά ως «αριστερή αντιπολίτευση». Επιχειρεί προσέγγιση τόσο στο κέντρο όσο και στα αριστερά. Μπορεί να ηγηθεί του κινήματος και τι αντίκρυσμα έχουν οι προτάσεις του;

Ούτε ως σκέτη αντιπολίτευση δεν μπορεί να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ αφού σε όλα τα κρίσιμα για το λαό ζητήματα βάζει πλάτη στην κυβέρνηση της ΝΔ, στο ίδιο το σύστημα. Υπάρχει μεγαλύτερη συνεισφορά από τη λογική του θα “λογαριαστούμε μετά” που στην ουσία λέει στο λαό ότι σε έκτακτες συνθήκες, η διεκδίκηση, ο αγώνας, πρέπει να κάνουν διάλειμμα; Στο κίνημα δεν υπάρχουν κουμπιά “σταμάτα” “ξεκίνα” υπάρχει η βασανιστική προσπάθεια ο εργαζόμενος να παλέψει για τα δικά του συμφέροντα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαζύγιο.

Ακόμα και τώρα συναγωνίζεται με την κυβέρνηση ποιος θα δώσει πιο πολλά στο κεφάλαιο, ποιανού το πρόγραμμα είναι πιο ρεαλιστικό και κοστολογημένο μαζί με τη ΝΔ προβάλλουν πως εργαζόμενοι και επιχειρήσεις βρίσκονται στο ίδιο καράβι. Δίκαια λοιπόν το κυβερνητικό πρόγραμμα με τον τίτλο – παγίδα για τους εργαζόμενους “Συν – εργασία” μπορεί να έχει και τη δική του υπογραφή. Όσο για την προσέγγισή του στο “κέντρο” και την “αριστερά” εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια του να ηγηθεί στο χώρο της αµαρτωλής σοσιαλδηµοκρατίας, που αυτοαποκαλείται “προοδευτική παράταξη”.

Εκλογές και μία κυβέρνηση συνεργασίας θα άλλαζε τα δεδομένα αυτή την περίοδο;

Τα προηγούμενα χρόνια δεν μας έλειψαν οι κυβερνήσεις συνεργασίας που προέκυψαν και από εκλογές με όλους τους πιθανούς και απίθανους συνεταίρους. Κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είδαμε, δήθεν “αριστερή” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ακροδεξιούς συγκυβερνήτες γνωρίσαμε. Ο λαός μας τα είδε όλα και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ανάλογα με το τι κάθε φορά επιδιώκει το σύστημα όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι. Στη φάση που βρισκόμαστε στόχος είναι να νομιμοποιηθούν τα αντιλαϊκά μέτρα για να ξεπεραστεί η νέα καπιταλιστική κρίση, στόχος βέβαια με τον οποίο ταυτίζονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Άρα τα δεδομένα για το λαό δεν αλλάζουν με μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων αυτών, μπορούν να αλλάξουν με τη δική του επιλογή να οργανώσει τον αγώνα του για να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης το μεγάλο κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα.

Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ για την ενίσχυση της υγείας αλλά και της οικονομίας την επόμενη της πανδημίας;

Η πρόταση του ΚΚΕ για υγεία και Πρόνοια για όλους με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος, με αιχμή το Κέντρο Υγείας, τις τοπικές μονάδες Υγείας, νοσηλευτές στα σχολεία, μέτρα υγείας στους τόπους δουλειάς, προσλήψεις προσωπικού, επίταξη ιδιωτικού τομέα, άνοιγμα μονάδων ανταποκρίνεται συνολικά στις ανάγκες του λαού όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει με την πανδημία. Την ίδια ώρα ξεδιπλώνουμε τη δράση μας ενάντια στις απολύσεις, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, τις νέες μορφές εκμετάλλευσης. Διεκδικούμε εισόδημα για όλους με απαλλαγή από χρέη για ρεύμα, νερό, τηλέφωνο τους μήνες καραντίνας.

Να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός στη λαϊκή οικογένεια, να διαγραφούν τα χρέη της, καμιά κατάσχεση λογαριασμού, διαγραφή χρεών. Για όλα αυτά βέβαια προϋπόθεση είναι να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο όπως μπορεί να συμβεί για παράδειγμα με κατάργηση των διάφορων φοροαπαλλαγών των μεγάλων επιχειρηματιών, με μεγαλύτερη φορολογία τους, με άρνηση πληρωμής του κρατικού χρέους που δε δημιούργησε ο λαός, με απόσυρση από τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια που μας κοστίζουν 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Όλα αυτά βέβαια βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, του λαού το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανοίγουν το δρόμο της αποδέσμευσης από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία.