Μια χώρα που νίκησε τον φόβο…

Η γαλλική εφημερίδα Εκίπ στις 29 Μαΐου έθεσε στο πρωτοσέλιδό της την ερώτηση αν είχε τελικά λογική η απόφαση των διοικούντων τη γαλλική λίγκα και την ομοσπονδία της χώρας να διακόψουν το πρωτάθλημα. Αφού τόνιζε ότι μέσα στον Ιούνιο όλα τα πρωταθλήματα στην Ευρώπη θα ξεκινήσουν πάλι, η εφημερίδα στον κεντρικό της τίτλο διερωτάται «τι λένε οι ηλίθιοι;». Για την ακρίβεια δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «ηλίθιοι», αλλά μια χειρότερη – ας μεταφέρουμε το πνεύμα της ερώτησης και ας αφήσουμε στην άκρη την ακρίβεια της μετάφρασης. Κι ας χαρούμε που μια τέτοια ερώτηση δεν θα την κάνουμε στις ελληνικές ομάδες και τη λίγκα τους. Το πρωτάθλημα ξεκινά αυτό το Σαββατοκύριακο. Κανείς «ηλίθιος» δεν χρειάζεται στα μέρη μας να απολογηθεί για τη θανάτωσή του.

Συντριβή

Το πρωτάθλημά μας θα συνεχιστεί από εκεί που σταμάτησε: μέσα σε περίπου σαράντα μέρες θα έχουμε τη διεξαγωγή των play off. Ολοι αυτοί που ήθελαν να σταματήσει και να μπουν μάλιστα και παύλες (δηλαδή να ακυρωθεί η μέχρι τώρα προσπάθεια των ποδοσφαιριστών…), θα έλεγε κανείς ότι γνώρισαν μια συντριβή. Θυμίζω ότι τα περί παύλας δεν τα έγραψαν μόνο ευφάνταστοι δημοσιογράφοι, αλλά τα υποστήριξε επισήμως ο ΠΑΟΚ (με επιστολή του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ στον Πρωθυπουργό και δηλώσεις του νομικού συμβούλου της ΠΑΕ Τάκη Μπαλτάκου) και τα παρουσίασε και ως λύση σε συνέντευξή του ο πρόεδρος του Παναιτωλικού  Φώτης Κωστούλας. Δεν ήθελε επίσης τη συνέχεια του πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός. Σήμερα όλοι αυτοί έχασαν τη μάχη που έδωσαν. Οποιοι αντιθέτως ήθελαν το πρωτάθλημα να συνεχίσει και να ολοκληρωθεί στα γήπεδα (ο Ολυμπιακός, αλλά και η ΑΕΚ, ο Αρης, ο ΟΦΗ, η ΑΕΛ κ.λπ.) δικαιούνται να υποστηρίζουν ότι κέρδισαν πανηγυρικά. Ομως εγώ λέω ότι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όταν ξαναρχίζει το πρωτάθλημα: οι θέσεις που διατυπώθηκαν από όσους είχαν αντιρρήσεις για τη συνέχισή του είναι κατανοητές. Η χώρα μας έζησε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο ένα εφιάλτη: ίσως κάποιοι τρόμαξαν ή δεν ήταν αισιόδοξοι. Θα έλεγα ότι ευτυχώς οι φόβοι τους δεν δικαιώθηκαν. Και ότι σήμερα υπάρχουν μόνο κερδισμένοι.

Ελπίδα

Η απόφαση επανεκκίνησης δεν ήταν εύκολη, ούτε απλή. Ολο αυτό τον καιρό είχαμε επεισοδιακές τηλεδιασκέψεις. Στην πρώτη από αυτές, στις 27 Μαρτίου, ίσως και να είχε αποφασιστεί η διακοπή – αν υπήρχε ένα ευρωπαϊκό προηγούμενο: η UEFA δεν είχε ακόμα τοποθετηθεί και η βελγική και η ολλανδική λίγκα δεν είχαν αποφασίσει το στοπ – αν το είχαν κάνει ίσως ακολουθούσαν και οι δικοί μας. Σε μια άλλη από αυτές τις τηλεσυσκέψεις, που έγινε στο τέλος Απριλίου και είχε κρατήσει έξι ώρες, μετά από κάμποσους καυγάδες και πολλές συζητήσεις οι ΠΑΕ αποφάσισαν να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα ολοκλήρωσης του πρωταθλήματος. Τότε νομίζω η απαισιοδοξία έδωσε τη θέση της στην ελπίδα.

Μουρίνιο

Παρότι η απόφαση να εξαντληθούν τα περιθώρια ήταν ομόφωνη, κοινή γραμμή στη λίγκα δεν υπήρχε ποτέ. Μέχρι την περασμένη Παρασκευή, που ορίστηκαν τα παιχνίδια, όλα κρέμονταν σε μια κλωστή: δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά και δείτε τι συμβαίνει και στην Ιταλία, την Αγγλία ή την Ισπανία. Παρόλο που κι εκεί υπάρχει θέληση επανέναρξης, οι διαφορές δεν λείπουν. Η δε καταπληκτική ατάκα του Μουρίνιο («όποιος δεν θέλει να παίξει κάθεται στο σπίτι και βλέπει Μπουντεσλίγκα») εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Οχι πάντως στα μέρη μας.

Νίκησε

Το ποδόσφαιρο επιστρέφει σιγά – σιγά στην Ευρώπη. Η Ligue 1, το γαλλικό πρωτάθλημα, είναι το μοναδικό από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που ολοκληρώθηκε πρόωρα τελικά. Το δικό μας πρωτάθλημα δεν ανήκει στα μεγάλα και στα λαμπερά, είναι όμως παρήγορο ότι οι ομάδες που σε αυτό αγωνίζονται, δεν απώλεσαν εντελώς και τη σοβαρότητά τους. Αν είχε διακοπεί θα είχαμε την εξής απίθανη κατάσταση: η κυβέρνησή μας θα διαλαλούσε σε όλη την οικουμένη ότι η χώρα μας είναι μια από τις πιο καθαρές στον κόσμο και οι ομάδες μας θα είχαν σταματήσει να αγωνίζονται από τον φόβο κάποιου κρούσματος! Η επιστροφή του πρωταθλήματος δεν είναι ένα καπρίτσιο: είναι μια έμπρακτη απόδειξη ότι μπορούμε να ζούμε με τον ιό, νικώντας τον τρόμο που προκαλεί. Αρκεί να υπάρξει σεβασμός στα πρωτόκολλα, συνεργασία με τους ειδικούς και φυσικά θέληση: τη θέληση να αποδείξουμε πως είμαστε πραγματικά μια χώρα που νίκησε τον φόβο.

Κρίση

Οι ομάδες μας θα συνεχίσουν να καυγαδίζουν, θα ξεχάσουν γρήγορα τη συναίνεση που χρειάστηκε για να ξαναπαίξουν, θα βρουν πάλι όσα τους επιτρέπουν να διαφωνούν και όχι όσα τους ενώνουν. Αλλά η επανέναρξη θα καταγραφεί ως μια νίκη όλων τους. Και η πολιτεία οφείλει να δεχτεί να βοηθήσει τις ΠΑΕ να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Αρκεί βέβαια κι αυτές να ακούσουν τι ζητά η κυβέρνηση και να καταλάβουν πως έχουν και υποχρεώσεις αντί για απαιτήσεις. Δεν είναι τόσο δύσκολο να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία.

Θέση

Μέρα που είναι οφείλω να πω τα καλύτερα και για την πάντα παρεξηγημένη ελληνική αθλητικογραφία: έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα το τελευταίο τρίμηνο και της αξίζει μια θέση στο κάδρο των νικητών. Χωρίς καμία αγωνιστική επικαιρότητα από την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου, και με μόνες σοβαρές ειδήσεις από την εγχώρια πιάτσα την τιμωρία του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης, την ανανέωση του συμβολαίου του κόουτς Μαρτίνς από τον Ολυμπιακό και την κρίση των σχέσεων του ΠΑΟ με τον προπονητή Γιώργο Δώνη, οι αθλητικογράφοι μας κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον ενός μεγάλου μέρους του κοινού για τα αθλητικά μας πράγματα, που μπήκαν σε μεγαλύτερη καραντίνα από αυτή που μπήκαμε εμείς. Κανείς άλλος δημοσιογραφικός κλάδος δεν ήταν τόσο φτωχός από ειδήσεις όσο αυτός της αθλητικογραφίας, που νομίζω πως τα κατάφερε υποδειγματικά. Μιλάμε για μια υπέροχη κάλυψη μιας μη επικαιρότητας – το απόλυτο παράδοξο.

Δημοσκόπηση

Η καλή δουλειά της αθλητικογραφίας, που κράτησε το ενδιαφέρον των φιλάθλων ψηλά, φαίνεται και σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που κατέγραψε προ δεκαημέρου ότι οι Ελληνες επιθυμούν την επιστροφή της αγωνιστικής δράσης σε όλα τα σπορ. Συγκεκριμένα το 27,1% των ερωτηθέντων απάντησε πως συμφωνεί απολύτως με την επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων και το 26,4% απάντησε πως μάλλον συμφωνεί, ενώ το 19,5% διαφωνεί και το 16,8%, μάλλον διαφωνεί. Η αποδοχή είναι μεγαλύτερη από αυτή που φαίνεται για έναν απλό λόγο: η έρευνα δεν περιορίζεται μόνο στους φιλάθλους (η γνώμη των οποίων μετρά και περισσότερο), αλλά αφορά τους πάντες. Είμαι βέβαιος ότι στο 19,5% των διαφωνούντων με την επανέναρξη υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί που θα ήθελαν να μην υπάρχει καθόλου ποδόσφαιρο. Οι «ηλίθιοι» που λέει και η Εκίπ…