Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Ο σοφέρ της κυρίας Ντέιζι», Μπρους Μπέρεσφορντ (Bruce Beresford), θα σκηνοθετήσει το Clear Lake, τη βιογραφική ταινία για τον Μπάντι Χόλι (Buddy Holly).

Η ταινία θα ξεκινάει από τα εφηβικά χρόνια του Μπάντι Χόλι και στη συνέχεια θα αναφέρεται στην περιοδεία του στο Biggest Show of Stars το 1958 με τον Κλάρενς Κόλινς, ιδρυτή του Little Anthony & the Imperials, καθώς έσπασαν τα φυλετικά εμπόδια δίνοντας μαζί παραστάσεις στις ΗΠΑ το 1958.

Παράλληλα ακολουθεί τους μουσικούς δεσμούς του Χόλι με τους Little Richard, Dion, Lavern Baker και άλλους πρωτοπόρους της ποπ μουσικής και τη σχέση του με τη σύζυγό του Μαρία Έλενα Χόλι.

Η ταινία, όπως αναφέρει το ΑΠΕ – ΜΠΕ,  θα ολοκληρώνεται με τη μοιραία απόφαση να πραγματοποιήσει την περιοδεία Winter Dance Party του 1959, που έληξε τραγικά, με το αεροπορικό δυστύχημα κοντά στο Clear Lake της Αϊόβα στις 3 Φεβρουαρίου 1959, που στοίχισε τη ζωή του μουσικού.

Σύμφωνα με το «The Hollywood Reporter», η ταινία βρίσκεται υπό την επίβλεψη της χήρας του Χόλι, Μαρία Έλενα, και θα βασίζεται στο σενάριο του Patrick Shanahan.

Στόχος είναι τα γυρίσματα να ξεκινήσουν το Φθινόπωρο.

H μέρα που πέθανε η μουσική

Mε τον στίχο αυτό του Ντον Μακ Λιν από το τραγούδι του American Pie, έμεινε στην ιστορία ο χαμός τριών αστέρων του ροκ εν ρολ- του Μπάντι Χόλι, του Ρίτσι Βάλενς και του Τζάιλς «Μπιγκ Μπόπερ» Ρίτσαρντσον.

Το θλιβερό περιστατικό συνέβη τις πρωινές ώρες της 3ης Φεβρουαρίου 1959, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη κοντά στο Κλίαρ Λέικ της Άιοβα.

Οι τρεις μουσικοί μεσουρανούσαν τότε στις ΗΠΑ.

Ο 23χρονος Μπάντι Χόλι με τραγούδια όπως τα That’ll Be the Day, Peggy Sue και It’s So Easy, ο 18χρονος Ρίτσι Βάλενς με το La Bamba και ο 29χρονος Τζάιλς Ρίτσαρντσον με το Chantilly Lace.

Είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους για μία μεγάλη περιοδεία στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, που σημείωνε πρωτοφανή επιτυχία.

Σχεδόν κάθε μέρα έπρεπε να δίνουν και μία συναυλία.

Το πούλμαν που είχαν νοικιάσει για τις μετακινήσεις τους ήταν προβληματικό, με χαλασμένο κλιματισμό, σε μια εποχή με θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Έτσι, σε μία στάση τους στο Κλίαρ Λέικ για μια εμβόλιμη συναυλία, ο Μπάντι Χόλι σκέφθηκε να νοικιάσει ένα μικρό αεροπλάνο. Ήρθε σε συνεννόηση με μια τοπική εταιρεία και στη διάθεσή του τέθηκε ένα τετραθέσιο μονοκινητήριο Beechcraft Bonanza B35, με πιλότο τον Ρότζερ Πίτερσον.

Στο αεροπλάνο θα επέβαινε το συγκρότημα του Μπάντι Χόλι, που ήταν και η μεγάλη φίρμα του ροκ εν ρολ στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ενώ οι υπόλοιποι μουσικοί θα συνέχιζαν με το προβληματικό λεωφορείο.

Την τελευταία στιγμή και λίγη ώρα πριν από την απογείωση του αεροπλάνου έγιναν κάποιες αλλαγές στη σύνθεση των επιβαινόντων. Ο Γουάιλον Τζένινγκς προσφέρθηκε να παραχωρήσει τη θέση του στον Ρίτσαρτσον που υπέφερε από γρίπη.

Όταν το έμαθε ο Μπάντι Χόλι πείραξε τον Τζένινγκς: «Ελπίζω να ξεπαγιάσεις στο λεωφορείο» και αυτός του το ανταπέδωσε:

«Πολύ ωραία, ελπίζω να πέσει το αεροπλάνο σου».

Αυτή η ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων» μεταξύ των δύο μουσικών θα στοιχειώσει στη μνήμη του Γουάιλον Τζένιγκς, μετέπειτα αστέρα της κάντρι μουσικής, και θα τη θυμάται σε όλη του τη ζωή. Ο Ρίτσι Βάλενς, που ποτέ του δεν είχε ανέβει με αεροπλάνο, ζήτησε να πετάξει στη θέση του Τόμι Όλσαπ.

Αυτός δυσανασχέτησε και τη λύση έδωσε το στρίψιμο ενός νομίσματος. «Τυχερός» ο Ρίτσι Βάλενς.

Το αεροπλάνο με τους τέσσερις επιβαίνοντες (Μπάντι Χόλι, Τζάιλς Ρίτσαρτσον, Ρίτσι Βάλενς και ο 21χρονος πιλότος Ρότζερ Πίτερσον) απογειώθηκε στη 1 τα ξημερώματα από το δημοτικό αεροδρόμιο του Μέισον Σίτι, αμέσως μετά τη συναυλία τους στο Κλίαρ Λέικ, με κατεύθυνση τον επόμενο σταθμό τους, το Ντάλουθ της Μινεσότα.

Ο πιλότος δεν είχε υποβάλει σχέδιο πτήσης, κάτι που θα έπραττε στην πορεία. Όμως, μετά από λίγο χάθηκαν τα ίχνη του μονοκινητήριου αεροπλάνου.

Οι επαναλαμβανόμενες κλήσεις της εταιρείας προς τον πιλότο δεν βρήκαν ανταπόκριση κι έτσι στις 3:30 το πρωί το αεροπλάνο κηρύχθηκε αγνοούμενο. Έξι ώρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 9:15 το πρωί τα συντρίμμια του εντοπίσθηκαν πέντε μίλια βορειοδυτικά του αεροδρομίου.

Οι εμπειρογνώμονες αποφάνθηκαν ότι η πτώση του οφειλόταν στις κακές καιρικές συνθήκες και σε λάθη του νεαρού και άπειρου πιλότου.

Μπορεί ο στίχος του Ντον Μακ Κλιν να ήταν υπερβολικός και να μην πέθανε η μουσική εκείνο το πρωινό της 3ης Φεβρουαρίου 1959, αλλά σίγουρα το ροκ εντ ρολ έχασε τρεις σπουδαίους μουσικούς, που ενδεχομένως να είχαν αμφισβητήσει τη μονοκρατορία του Έλβις Πρίσλεϊ και τον τίτλο βασιλιάς του ροκ εν ρολ, που δικαίως του αποδόθηκε.