Διαφήμιση αντηλιακού για… τουρίστες

Λογικά ο ΕΟΤ μας κάνει πλάκα. «Το ελληνικό καλοκαίρι είναι  τρόπος να σκέφτεσαι». Απορροφά το μυαλό σου. Είναι διαφήμιση καλλυντικών, επίσης. Μα είναι, τι να κάνουμε τώρα. Όλη η αισθητική, το μότο, η παραλία που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στην Τουρκία, τη Μάλτα ή την Καραϊβική με έκανε να χασμουριέμαι από βαρεμάρα και να ψάχνω τι προϊόν πουλάει να το αγοράσω, ρε παιδί μου.

Ο τουρισμός, η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας και η μοναδική μας ελπίδα να πάρει ανάσα η Οικονομία μετά την πανωλεθρία της πανδημίας, διαφημίστηκε πώς; Πρόχειρα, αφηρημένα και με τη θρασύτητα της δεδομένης «ταμπέλας»: Ότι σιγά και που δεν θα έρθουν στην Ελλάδα. Ε, δε θα έρθουν. Γιατί έχουμε πανδημία και γιατί είναι φτωχοί. Θα έρθουν πιτσιρικάδες που θα τρέφονται με σουβλάκι και θα μένουν σε hostels. Αλλά τον τουρίστα που πλήρωνε 17 ευρώ τη φέτα στη Σαντορίνη, ξέχνα τον.

Και βγαίνει αυτό το εξαιρετικά αδιάφορο σποτ κι έχουμε μείνει ενεοί. Τι είναι η Ελλάδα, ήλιος και θάλασσα; Ήλιο και θάλασσα έχει κι η Τουρκία και μάλιστα στη μισή τιμή. Ήλιο και θάλασσα έχει κι η Ιταλία. Εμείς έχουμε άλλα ατού, όμως. Έχουμε μία πανδημία που την προλάβαμε χωρίς να μας πλήξει, όπως την χαροκαμμένη Ιταλία (κι αυτός ο κυνισμός μου προκαλεί ανατριχίλα, αλλά είναι μία πραγματικότητα). Κι έχουμε την αρχαία πολιτιστική μας κληρονομιά. Για την θάλασσα έρχεται ο κόσμος στην Ελλάδα ή για τον Παρθενώνα; Την Δήλο; Την Επίδαυρο; Την Αρχαία Δωδώνη, το πιο παλιό μαντείο του ελλαδικού χώρου;

Δηλαδή, αντικειμενικά τώρα, πιθανότατα εμάς να μας έχουν κουράσει τα κλασικά σποτ του ελληνικού κάλλους, γιατί ένα έτσι κάνεις ν’ ανοίξεις το παράθυρο και βλέπεις Παρθενώνα. Κι ο Αιγύπτιος ένα έτσι κάνει και βλέπει πυραμίδες, αλλά όλος ο υπόλοιπος κόσμος γι’ αυτές τις πυραμίδες επισκέπτεται την Αίγυπτο.

Λέει κι ο Θεοχάρης ότι θέλει να εντυπωθεί στον τουρίστα το ηλιοβασίλεμα της χώρας. Γιατί, ο ήλιος μόνο εδώ δύει; Παντού δύει, εκτός από τη Σκανδιναβία που του παίρνει ένα εξάμηνο τη φορά. Για άριστοι σαν πολύ λάθος τα καταλάβατε τα επικοινωνιακά. Άλλη προσέγγιση χρειάζεται ο τουρισμός φέτος, που καιγόμαστε.

Τα αρχαία, τα βυζαντινά μνημεία, τον εναλλακτικό τουρισμό με τις λίμνες, τα φαράγγια, τα ποτάμια. Ο Βοϊδομάτης είναι ο πιο καθαρός ποταμός των Βαλκανίων, η Βάλια Κάλντα έχει λίμνες αλπικές με δράκους (ένα αμφίβιο εξαιρετικά σπάνιο), στην Λέσβο έχει ένα προϊστορικό απολιθωμένο δάσος, στην Κρήτη έχει φοινικόδασος, στον Έβρο έχει φλαμίνγκο.   Η φύση είναι οργιώδης με συγκλονιστικά τοπία, ένα τέτοιο είναι και τα Μετέωρα. Το Άγιο Όρος, επίσης (ναι, φυσικά το Άγιο Όρος).

Η χώρα διάλεξε δεκαετίες πριν τι τουρίστες θέλει. Και πού τους θέλει. Στον Λαγανά, στο Φαληράκι, στα Μάταλα πιο πριν. Στην Βρετανία έλεγαν οι ταξιδιωτικές επιχειρήσεις «πηγαίνετε στην Ελλάδα που είναι όλα ελεύθερα». Μία ευκαιρία είχαμε να μην καταρρεύσουμε σαν χώρα, μία. Και μία ευκαιρία, επίσης, να αναδείξουμε άλλες πλευρές της ατελείωτης ομορφιάς αυτού του τόπου: Τα Ζαγόρια, την Βόλβη, το Μυστρά.

Αλλά ουχί, ανδρείοι μου, η κυβέρνηση αποφάσισε να αναδείξει τις ακροθαλασσιές και τον ήλιο, λες και θέλουμε να προσελκύσουμε φωτοβολταϊκά. Και τα ηλιοβασιλέματα. Και, κυρίως, δε σηκώνει κουβέντα. Είναι ήδη Ιούνιος, έμειναν λίγες μέρες κι εμείς πάμε να ενισχύσουμε την οικονομία της χώρας με το πιο ανούσιο βίντεο όλων των καλοκαιριών.

Για τον δε εσωτερικό τουρισμό, κουβέντα. Λογικό, αφού δεν υπάρχει φράγκο, εξάλλου το καλοκαίρι είναι «state of mind”. Εμείς που ξέρουμε και τον ήλιο μας και τις παραλίες μας και τα ηλιοβασιλέματα, μπορούμε να τα καταφέρουμε με βουτιές στην μπανιέρα.

Ραντεβού το Σεπτέμβρη, λοιπόν. Να ρίξουμε στον κοροναϊό όλα τα σπασμένα ενός καλοκαιριού που οικονομικά φέτος δεν θα καταφέρει όσα υπόσχεται κάθε χρόνο.