Θερινά παρατράγουδα της «βαριάς βιομηχανίας»!

Λίγο έλειψε να… λιποθυμήσω από την συγκίνηση, όταν δημοσιογράφος του «νησιού των ανέμων» ή της «Βενετίας του Αιγαίου» (!), τουτέστιν της Μυκόνου σε πρόσφατη πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, έκρουσε τον κώδονα του κινδύνου, για τα βαρειά, «άδικα» και πολλαπλώς «επιζήμια», για την τοπική οικονομία του νησιού, πρόστιμα.

Αιτία των οικονομικών αυτών κυρώσεων η λειτουργία κέντρου ψυχαγωγίας με τον συνήθη, αλλά «Σατυρικόν» του Πετρωνίου και του Φεντερίκο Φελίνι συνωστισμό έξαλλων χορευτών και χορευτριών, όχι βέβαια στην ενδεδειγμένη απόσταση των δύο μέτρων, λόγω της πανδημίας του Covid-19, αλλά σε σωματικά πλέγματα που μας παραπέμπουν στη θερινή αφύπνιση εξωτικών ερπετών.

Έτιλλε τις τρίχες της κεφαλής του ο τοπικός εκπρόσωπος της νησιωτικής ενημέρωσης, τονίζοντας, ότι τα… δυσβάσταχτα πρόστιμα και το για μεγάλο χρονικό διάστημα «λουκέτο», στην παραθαλάσσια επιχείρηση «αναψυχής», θα φόρτωνε το νησί με πολλούς ανέργους και χώρια το μαράζωμα της τοπικής οικονομίας…

Παρακολουθούσα την απέλπιδα προσπάθεια του αγαπητού δημοσιογράφου σ’ αυτή την εκπομπή, που συνομιλούσε με τον τοπικό δημοσιογράφο της Μυκόνου, να ισορροπήσει τους θρήνους και τους κοπετούς όλων εκείνων, που επί δεκαετίες εξίσωναν την έννοια του πολιτισμένου τουρισμού με τα νεοπλουτικά ξεφαντώματα, που μετατρέπουν τη νύχτα σε ημέρα στο «νησί των ανέμων» και της προκλητικής επίδειξης πλούτου. (Βέβαια υπάρχουν και άλλα παρόμοια ευαγή ιδρύματα σε όλη την Ελλάδα)…

Πάντοτε, πίστευα, ότι η εξίσωση του αλόγιστου και επιδειξιμανούς «τουρισμού», με την … «βαρειά βιομηχανία» της Ελλάδας, σε ορισμένα σημεία της λειτουργίας της, δεν ήταν παρά μια παρομοίωση της χώρας μας με την προ του Φιντέλ Κάστρο Κούβα. Με μια Αβάνα, όπου ξέδιναν από την ανία και την πλήξη τους με δελεαστικά μουσικοχορευτικά και άλλα πιο προχωρημένα δρώμενα, οι προγάστορες και άλλοι «μερακλήδες» γείτονες των ΗΠΑ, γιατί όχι και άλλα χαϊδεμένα παιδιά της λατινοαμερικάνικης δικτατορικής Μπανανίας… Οι ραγδαίες αυτές, επί τα χείρω μεταλλάξεις του ελληνικού τουρισμού των δεκαετιών ’50-’70, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει η πατρίδα μας μεγάλο μέρος της αίγλης της, ως υποδειγματικού παραθεριστικού παραδείσου…

Άλλη φυσικά η Μύκονος της Ληζ Τέηλορ και του Ρίτσαρντ Μπάρτον της Τζίνα Λολομπρίτζιτα και του Βιττόριο Γκάσμαν, του Φρανκ Σινάτρα και της Άβα Γκάρντνερ,του Άντονι Κουήν και της Σοφίας Λόρεν και άλλη η σημερινή Μύκονος.

Οι Έλληνες παρίες του τουρισμού…

Δυστυχώς, σε όλες αυτές τις δεκαετίες της εν μέρει κερδοφόρας εισβολής χιλιάδων ξένων τουριστών, μέσω ταξιδιωτικών επιχειρήσεων όπου οι επισκέπτες προπληρώνουν σχεδόν το 100% των δαπανών τους στην αλλοδαπή (εισιτήρια, ξενοδοχεία κ.α), σε όλο λοιπόν αυτό το διάστημα, οι Έλληνες ταξιδιώτες εθεωρούντο… παρίες του διεθνούς ταξιδιωτικού δυναμικού. Αυτό σημαίνει, ότι πλήρωναν διπλάσια χρήματα σε ξενοδοχεία 3 έως 5 αστέρων, από τους πελάτες των ξένων ταξιδιωτικών επιχειρήσεων. Υπό αυτές τις απαράδεκτες για τους Έλληνες τουρίστες συνθήκες, οι δικοί μας ταξιδιώτες την «έβγαζαν» σε καταλύματα for rent.

Η πρόσφατη οικονομική παγκόσμια κρίση, που κορυφώθηκε με την πρωτοφανή πανδημία του Covid-19, φαίνεται να συνέτισε το lobby των Ελλήνων ξενοδόχων, οι οποίοι, ήδη από τώρα, άρχισαν να προαναγγέλουν  ειδικές προσφορές για το popolo greco. Η όλη αυτή μεταστροφή σημαίνει ότι οι… μεταμεληθέντες δεν μετάνιωσαν για την πρότερη συμπεριφορά τους, αλλά έκαναν «την ανάγκην φιλοτιμίαν»…

Και τελειώνει η δυσάρεστη αυτή παρένθεση, με μία αδιαφιλονίκητη αλήθεια: Ότι δηλαδή ο μέσος Έλληνας τουρίστας είναι ο πιο γαλαντόμος πελάτης, ανεξάρτητα από το σε ποιο εισοδηματικό όμιλο ανήκει. Αυτό, σε όλες αυτές τις δεκαετίες, πολλοί Έλληνες ξενοδόχοι το περιφρόνησαν επιδεικτικά. Τώρα το μετάνιωσαν. Αλλά το στίγμα αυτής της ανοίκειας συμπεριφοράς παραμένει…

Υ.Γ: Kάποιος εφ’ όλης της ύλης εθναμύντωρ της πρωινής ραδιοφωνικής και βραδινής τηλεοπτικής ζώνης ξεσπάθωσε. Αποκαλεί από το ραδιόφωνο τους συναδέλφους που άσκησαν τεκμηριωμένη κριτική σε κάποιους επιχειρηματίες της Μυκόνου, παραβάτες του νόμου, που με τα γνωστά ξενυχτάδικα μετέτρεψαν τα πολυσύχναστα γλέντια σε ναρκοπέδιο του Covid-19. Και όχι μόνο αυτό. Αποκαλεί υποτιμητικά, ζητώντας εμμέσως πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τους κρίνοντες δημοσιογράφους, ως κομμουνιστές.

Έλα Χριστέ και μη χειρότερα! Ούτε στην εποχή του μεταξικού Μανιαδάκη, του κατοπινού Τουρκοβασίλη και του Καλαντζή της ΕΡΕ δεν είχαμε τέτοια καρφώματα. Το μόνο ταίρι του εθναμύντορος θα ήταν ο αστάθμητος Ντόναλντ Τραμπ.