Το μπάσκετ διψάει για φρέσκο αίμα

Mια φανταστική αθλητική κωμωδία που γυρίστηκε το 1979 στις ΗΠΑ φέρει έναν τίτλο που κολλάει γάντι στις τρέχουσες μπασκετικές περιστάσεις…

Την ταινία «The fish that saved Pittsburgh» εννοώ, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Τζούλιους Ερβινγκ, ενώ εμφανίζονταν ακόμη ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, ο Κόνι Χόκινς, ο Νορμ Νίξον, ο Σπένσερ Χέιγουοντ, ο Μάικλ Τόμπσον, ο Μπομπ Λανίερ, ο Σέντρικ Μάξγουελ και άλλοι παίκτες του ΝΒΑ.

Εκείνη η ομάδα του Πίτσμπουργκ που είχε τα μαύρα της τα χάλια σώθηκε με την παρέμβαση μιας… αστρολόγου, αλλά τώρα το ΝΒΑ δεν έχει ανάγκη να προσφύγει σε μέντιουμ: οι δικές του μέθοδοι είναι πολύ πιο τεχνοκρατικές και πραγματικές, όχι φανταστικές…

Από τη στιγμή που διακόπηκαν, αναβλήθηκαν, ματαιώθηκαν ή ακυρώθηκαν η Ευρωλίγκα, το ελληνικό πρωτάθλημα, το Προολυμπιακό Τουρνουά και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το ΝΒΑ έρχεται να γίνει το παυσίλυπο του στερητικού συνδρόμου μας. Τούτου δοθέντος παρέα με τον Γιάννη, τον ΛεΜπρόν και τους υπόλοιπους σταρ, το φιλοθεάμον κοινό θα περάσει δυόμισι μήνες με τα φαντασμαγορικά ξενύχτια που θα ρεφάρουν κιόλας την απραξία, το πολύ ρετρό, την υπερβολική δόση από Τζόρνταν και την… κατάθλιψη που άφησε πίσω της η καραντίνα.

Καλές και άγιες ήταν οι ιστορίες για τον «Air» και τον «τελευταίο χορό» των Μπουλς, αλλά ασφαλώς ο κόσμος διψάει για ζωντανή δράση και – με το συμπάθιο για την έκφραση – για φρέσκο αίμα!

Στην ταινία του ’79 η αστρολόγος όχι απλώς σώζει τους Πάιθονς, αλλά με αυτό τον εκκεντρικό τρόπο τούς οδηγεί κιόλας στον θρόνο.

Εδώ η υπόθεση έχει πολύ ευρύτερη διάσταση, καθότι η συνέχιση και η ολοκλήρωση του ΝΒΑ μοιάζουν με μετάγγιση αίματος στον οργανισμό, όχι μονάχα της αμερικανικής λίγκας, αλλά ολάκερης της μπασκετικής κοινωνίας.

Θα αλλοιωθεί βεβαίως σε μεγάλο βαθμό η φυσιογνωμία του πρωταθλήματος, που αναγκαστικά θα έχει στοιχεία μιας ψαλιδισμένης διαδικασίας και θα ανατρέψει τις παραδοσιακές λογικές του διαχωρισμού των ομάδων ανά περιφέρεια και του πλεονεκτήματος έδρας στα πλέι οφ, αλλά εδώ ισχύει το πνεύμα μιας ελληνικής παροιμίας.

Απ’ τα ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα!