Το κόμπλεξ με την ιστορία μας

Πολιτικό, πολιτισμικό και ιστορικό κόμπλεξ πρέπει να μας διακατέχει σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλιώς δεν εξηγείται. Σε ποια χώρα θα είχαν ιστορικά κτίρια, αρχιτεκτονικά «κομψοτεχνήματα» στο κέντρο της Αθήνας και να τα αφήνουμε να καταρρέουν, παρά τις προειδοποιήσεις εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα και πρόσφατα, των συλλόγων αρχιτεκτόνων και ανθρώπων που γνωρίζουν.

Σε ποια χώρα θα είχαν κλειστό κάτι αντίστοιχο όπως το Τατόι και να σαπίζουν σε αποθήκες πολιτιστικά κειμήλια. Σε ποια χώρα θα είχαν κλειστά σε αποθήκες επί δεκαετίες ιστορικά αντικείμενα που οφείλαμε να τα αναδεικνύουμε και ο καθένας ας κάνει τις αναφορές του για το θεσμό της Βασιλείας.

Ο λαός αποφάσισε στα τέλη του 1974 και έστειλε τη Βασιλεία στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Ουδείς νοήμων μπορεί να νομίζει ότι απειλείται το Πολίτευμα, η στέρεα Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία από τους όποιους νοσταλγούς της Βασιλείας, εάν αξιοποιηθεί όπως πρέπει το κτήμα στο Τατόι που προκαλεί θαυμασμό λόγω της φυσικής του ομορφιάς.

Πολλές φορές οι πολιτικοί μας μιλάνε για τα καλά παραδείγματα που πρέπει να πάρουμε από το εξωτερικό. Αν δει κανείς πως έχουν αξιοποιήσει σε άλλα κράτη αντίστοιχα οικήματα, προβάλλοντας την όποια ιστορία τους είναι να λυπάται κανείς με τον τρόπο που χειριζόμαστε την ιστορία μας.

Στο συγκεκριμένο θέμα ελάχιστα έχουν γίνει για να αξιοποιηθεί αυτό το σημαντικό κτήμα και κυρίως να αναδειχθούν και οι πολιτιστικοί θησαυροί, όσοι τουλάχιστον, απέμειναν στις αποθήκες των άλλοτε βασιλικών οικημάτων.

Η ιστορία είτε μας αρέσει, είτε όχι αποτελεί τμήμα της ζωής μας. Η ιστορία από τη στιγμή που μπορεί να δώσει προστιθέμενη αξία σε πολλά επίπεδα οφείλουμε να την διαφυλάξουμε και να την προωθήσουμε. Προφανώς ουδείς καθαγιάζεται ή εξαγνίζεται ή ξεχνιούνται τραγικές και εγκληματικές πολιτικές αποφάσεις, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη να υπάρξει η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση που μόνο όφελος θα έχει.

Την ίδια στιγμή που αφήνουμε τόσες δεκαετίες να σαπίζουν πανάκριβα κειμήλια, μεγάλης ιστορικής αξίας στο Τατόι, έχουμε εγκαταλείψει πλήρως ιστορικά κτίρια στην Αθήνα που όμως έχουν να πουν τόσα πολλά για τους άλλοτε ενοίκους τους. Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει. Το πρόσφατο πρωτοσέλιδο των Νέων και το ρεπορτάζ στο Βήμα της Κυριακής ανέδειξαν το θέμα, αλλά το ζητούμενο είναι να «ιδρώσει και το αυτί των αρμοδίων». Γιατί ωραίοι οι μεγάλοι περίπατοι στο κέντρο της Αθήνας, αλλά αν προστατεύαμε και την αρχιτεκτονικής μας ιστορία θα ήταν πολύ καλύτερα. Τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά προς κάθε κατεύθυνση.

Η χώρα αυτή πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι κρατάει άμυνες λόγω ιστορικών, πολιτικών και πολιτισμικών κόμπλεξ, όπως στην περίπτωση του κτήματος στο Τατόι, ή επιδεικνύει διαχειριστικά ελλείμματα να πράξει τα αυτονόητα ως προς την προστασία της πολιτιστικής της κληρονομιάς σε μια πόλη που εάν χάσει τα ιστορικά της κτίρια χάνει την ταυτότητά της, όσες παρεμβάσεις και εάν γίνουν.