Βιτριόλι λόγω ζήλιας; Στα χρόνια της σεξουαλικής απελευθέρωσης πώς είναι δυνατόν;

Η περίπτωση της επίθεσης με βιτριόλι σε μια νέα γυναίκα έχει συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Ισως περισσότερο από άλλα ειδεχθή εγκλήματα, κυρίως λόγω του μίσους που έβγαλε αυτή η επίθεση με οξύ.

Αλλά και λόγω της τάσης που έχει ο κόσμος στην… κλειδαρότρυπα. Οι φήμες, οι ψίθυροι, η «εισβολή» του οιοδήποτε τυχαίου… χρήστη των social media, στην προσωπική ζωή του θύματος, η… αγωνία στα όρια του κουτσομπολιού για την δράστιδα δημιούργησαν ένα θρίλερ άνευ προηγουμένου.

Η σύλληψη μιας γυναίκας για την επίθεση με βιτριόλι που κατέστρεψε τη ζωή μιας νέας γυναίκας, βάζει ένα τέλος στην υπόθεση, ρίχνει ίσως μια αυλαία στην σχεδόν ηδονοβλεπτική ματιά με την οποία όλοι ασχολήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες.

Ωστόσο, από τα μέχρι τώρα στοιχεία, κι αν αυτά αποδειχθούν αληθή, φαίνεται ότι η ύποπτη θέλησε να καταστρέψει την 34χρονη Ιωάννη για λόγους ερωτικής αντιζηλίας.

Και για ένα…αίτημα φιλίας, ίσως μερικά για likes του συντρόφου της στο facebook.

Η δράστις ζήλεψε που ο σύντροφός της έπιασε… διαδικτυακή κουβέντα με το θύμα. Που ήθελε να αναπτύξει σχέσεις, ενδεχομένως και φιλικές με το θύμα.

Αυτό άραγε δεν θα έπρεπε να μας απασχολήσει;

Μια όμορφη κοπέλα να ζηλεύει τόσο πολύ ώστε να καταστρέψει τη ζωή μιας άλλης όμορφης κοπέλας; Δύο ζωές χαμένες δηλαδή για ποιο λόγο; Για ένα… αίτημα φιλίας στο fb;

Μα πώς είναι δυνατόν; Πόση ρηχότητα μπορούν να κρύβουν οι σχέσεις την εποχή των social media και της σεξουαλικής απελευθέρωσης;

Πώς γίνεται δηλαδή σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι ελεύθερα, όπου οι γυναίκες δεν κρύβονται μέσα στα σπίτια, ούτε είναι θύματα… συνοικεσίων να εμφιλοχωρεί τέτοια ζήλια και τέτοιο μίσος;

Ναι, η ζήλια είναι από τα χειρότερα συναισθήματα όταν συνδέεται με το κακό.

Ναι, εγκλήματα πάθους και ερωτικής αντιζηλίας έχουν γίνει και στο παρελθόν.

Όμως, τώρα που κατακτήσαμε την σεξουαλική απελευθέρωση.

Τώρα που οι γυναίκες δεν είναι υποχείρια των αρσενικών.

Τώρα που οι σχέσεις μπορούν να γίνουν τόσο απλές και οι αποφάσεις να είναι τόσο ξεκάθαρες.

Τώρα που δεν υπάρχουν τα «ήθη και έθιμα» του παρελθόντος, ούτε οπισθοδρομικές αντιλήψεις, να κυκλοφορεί τόσο μίσος;

Να δημιουργούνται συνθήκες… Ψυχώ μεταξύ δύο νέων γυναικών που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους;

Πώς μπορεί η κοινωνία που πέτυχε τόσες κατακτήσεις, με πρώτη και καλύτερη τη γυναικεία αυτοδιάθεση, την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, να ζει τέτοιες καταστάσεις;

Και πώς μπορούμε να ανεχόμαστε την αντικατάσταση του φλερτ, του έρωτα, του «παιχνιδιού» ή της καλώς εννοούμενης ζήλιας με τα ψυχρά συναισθήματα των πληκτρολογίων και των ψεύτικων emojis;

Η γαλλίδα συγγραφέας F. Sagan είχε γράψει:

«Για τη ζήλια, τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από το γέλιο».

Τι καλύτερο λοιπόν στη ζωή από το γέλιο που μπορεί να «σκοτώσει» τα πάντα.

Που μπορεί να διαλύσει το μίσος, το φθόνο, την ερωτική απογοήτευση και αντιζηλία.

Γιατί μια ζωή που βασίζεται στο σαράκι της ζήλιας είναι σίγουρο ότι θα καταστραφεί κάποια στιγμή.