Ακούστηκε πολλές φορές αυτές τις μέρες στη Βουλή ότι «η κυβέρνηση με το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο τιμά τις προγραμματικές της δεσμεύσεις». Είναι έτσι; αναρωτήθηκε από το βήμα της Βουλής ο τομεάρχης Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, στη δευτερολογία του για το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Η επαναφορά της διαγωγής στα απολυτήρια ήταν προγραμματική της δέσμευση; Σε ποια συγκεκριμένη σελίδα του κυβερνητικού προγράμματος αναφερόταν;

Ζαλισμένος

Άκουσα, συνέχισε ο Ν. Φίλης, και τον πρωθυπουργό. Ήταν λίγο «ζαλισμένος» στο θέμα αυτό. Μίλησε για περιγραφική αξιολόγηση. Δεν υπάρχει περιγραφική αξιολόγηση της αγωγής! Τι θα περιγράψει κανείς για τον έφηβο πάνω στο απολυτήριο; Τα στοιχεία που παραμένουν αυστηρά στα αρχεία του σχολείου;

Ακούσαμε όμως και από την υπουργό ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για τη ρύθμιση: Η Ιταλία. Πράγματι, το 1998, η κυβέρνηση Πρόντι κατήργησε την αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια. Την επανέφερε το 2008 η Κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, στο πλαίσιο μιας αντι-μεταρρύθμισης που προκάλεσε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. Μετά ήρθαν και οι επιστημονικές αποτιμήσεις. Διαπρεπείς παιδαγωγοί έκαναν λόγο για μεγαλύτερη απόκλιση, μεγαλύτερη περιθωριοποίηση, μεγαλύτερη εγκατάλειψη των σχολείων. Αυτά είναι τα επακόλουθα του κοινωνικού στιγματισμού.

Άλλη μια απόδειξη ότι δεν ακούν τους ειδικούς. Μόνο τις ιδεοληψίες τους και αυτό που πιστεύουν ότι θα ικανοποιήσει πρόσκαιρα το ακροατήριό τους.

Success story όπως του Ξανθόπουλου

Ακούσαμε επίσης βουλευτές και υπουργούς να αναπτύσσουν το προσωπικό τους success story, όπως ο Ξανθόπουλος σε κάποια ελληνικά δράματα. Παιδιά του λαού, που ξαφνικά έγιναν υπουργοί. Σεβαστό. Είναι θεμιτό να υπερηφανεύεται κάποιος για την πορεία του. Αλλά αν ψάξουμε λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι στο υπουργικό συμβούλιο βρίσκονται αρκετοί τελειόφοιτοι του κολεγίου. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Θα πείτε, μεμπτόν; Όχι βέβαια. Αλλά προσέξτε τι σημασία έχει: το «κοινωνικό ασανσέρ» της Μεταπολίτευσης, που λειτουργούσε ως μέσο υπέρβασης των κοινωνικών ανισοτήτων, το έχει σταματήσει η κρίση. Σήμερα με το πτυχίο δεν συνεπάγεται καν ότι θα βρεις δουλειά! Το βλέπουν τα παιδιά αυτό και αποτελεί μια αιτία απαξίωσης -δυστυχώς- των σπουδών. Αλλά κάτι τέτοια δεν αγγίζουν την κυβέρνηση. Ακούσαμε αντίθετα βουλευτές της ΝΔ να… παραγγέλνουν στην υπουργό ένα πρότυπο στην πόλη ή το χωριό τους. Αυτό έχουν καταλάβει από όλη την κοινωνική κρίση και αβεβαιότητα! «Κάθε πόλη και πρότυπο» -και τα υπόλοιπα δέκα, είκοσι σχολεία της περιοχής στο σκοτάδι. Να βουλιάξουν.

Το σχέδιο για την Παιδεία δεν μπορεί να είναι της ΝΔ, δηλ. παχιές κουβέντες για επιτυχία και άνοδο, που όμως αφορούν κατά κύριο λόγο τους εκλεκτούς και όσους λίγους προλάβουν να τρυπώσουν από τη χαραμάδα. Το σχέδιο πρέπει να αφορά το σχολείο της Δημοκρατίας, της συμμετοχής, της συνεργασίας, της συμπερίληψης. Αυτό υπηρετήσαμε ως κυβέρνηση, για αυτό θα αγωνιζόμαστε όσο είμαστε αντιπολίτευση, αυτό θα υπηρετήσουμε ξανά στο μέλλον.

Πηγή ΑΜΠΕ

Headlines