Ο Βοτανικός, μια πονεμένη ιστορία…
Είναι πάνω από δέκα χρόνια που συζητιέται δημόσια το θέμα της κατασκευής του γηπέδου του ΠΑΟ
- Η τηλεθέαση του debate ΣΥΡΙΖΑ – Ελπίδες για τη συμμετοχή στην κάλπη της Κυριακής – Η σύγκριση με το ΠΑΣΟΚ
- Ο καλλιτέχνης που απείλησε ότι θα κατέστρεφε πολύτιμα έργα τέχνης αν ο Τζούλιαν Ασάνζ πέθαινε στη φυλακή
- Για ποια εγκλήματα κατηγορούνται οι Νετανιάχου, Γκάλαντ και Ντέιφ
- Να απομονώσει τους αποστάτες καλούν οι 87+ τον πολιτικό κόσμο - «Να μην αποδεχτούν έδρες προϊόν συνωμοσίας»
Οπως έγραφα και ήταν δεδομένο ότι η συνέντευξη Τύπου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου θα έδινε πάτημα για να φουντώσει η συζήτηση σχετικά με την πιθανότητα της κατασκευής του γηπέδου στον Βοτανικό. Η πρώτη αντίδραση ήταν του δήμαρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη που με ανάρτησή του στο Facebook απάντησε, λέγοντας μάλιστα ότι κακώς μιλάνε όλοι (!) διότι οι πράξεις είναι αυτές που χρειάζονται. «Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται μία αέναη συζήτηση για το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Εδώ και χρόνια ο κόσμος της ιστορικής ομάδας ακούει… αλλά δεν βλέπει. Εμείς δουλεύουμε. Προετοιμαζόμαστε μεθοδικά ώστε μέσα στο καλοκαίρι να μιλήσουμε με συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση, με στρατηγική. Γιατί έχει έρθει η ώρα να περάσουμε στη λύση, όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Πράξεις που περιλαμβάνουν μελέτη, σχέδιο, κοστολόγηση και τη συνεννόηση όλων μας. Οχι ευχές, όχι εξαγγελίες αλλά μόνο έργο. Αυτό έχουμε μπροστά μας και αυτό επιδιώκουμε όλες οι πλευρές που το σχεδιάζουμε» έγραψε. Κανείς δεν έχει αντίρρηση για όλα αυτά. Πλην, όμως, δεν μας έκαναν και σοφότερους.
Τσίπρας
Είναι πάνω από δέκα χρόνια που συζητιέται δημόσια το θέμα της κατασκευής του γηπέδου του ΠΑΟ. Μόνο που στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων το αντικείμενο της συζήτησης έχει αλλάξει ουκ ολίγες φορές. Υπήρχε το σχέδιο ανακατασκευής της Λεωφόρου. Υπήρχε η μετατροπή του ΟΑΚΑ σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Υπήρχε το σχέδιο για τη δημιουργία της Πράσινης Πολιτείας (PAO Alive) στο Μαρούσι με τη δημιουργία μιας Ντίσνεϊλαντ στον χώρο γύρω από το Ολυμπιακό Στάδιο. Υπήρχε η κατασκευή γηπέδου στο Γουδί, σχέδιο που είχε παρουσιάσει ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δηλώνοντας ότι θα δουλέψει κι ο ίδιος για την υλοποίησή του ως μηχανικός – θα θυμάμαι τη σκηνή γιατί ήταν από αυτές που μαρτυρούν ότι ο Τσίπρας έχει κι ένα παράξενο υπόγειο χιούμορ. Υπήρχε επίσης το πρώτο σχέδιο κατασκευής γηπέδου στον Βοτανικό (που ο Τσίπρας ματαίωσε ως δημοτικός σύμβουλος της «Ανοιχτής Πόλης» για το καλό των κορμοράνων) και υπάρχει και το Σχέδιο της Διπλής Ανάπλασης, όπως αυτό προέκυψε από τις υπουργικές αποφάσεις της Τίνας Μπιρμπίλη, που ήταν υπουργός Περιβάλλοντος το 2012. Θέλω να πω ότι εξαιτίας όλων αυτών των συζητήσεων χάθηκε η μπάλα! Ο Γιαννακόπουλος μιλάει για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, αλλά είναι αδύνατο να γνωρίζεις τι έχει ειπωθεί! Ο δήμαρχος που λέει ότι δεν χρειάζονται λόγια αλλά έργα έχει δίκιο. Πλην, όμως, τι έργα να γίνουν αν δεν υπάρξει στο τραπέζι ένα πλάνο ξεκάθαρο που να αφορά το έργο και τη χρηματοδότησή του;
Επιτροπές
Το πρόβλημα με τη Διπλή Ανάπλαση είναι ότι εξελίσσεται σε μεγάλο μυστήριο. Πριν από καμιά δεκαριά μήνες, και τότε μετά από μια συνέντευξη του Γιαννακόπουλου, είχαμε μάθει ότι αποφασίστηκε η δημιουργία κάποιων επιτροπών ανάμεσα σε ανθρώπους του Ερασιτέχνη ΠΑΟ και του Δήμου Αθηναίων: το έργο τους θα ξεκινούσε τον Σεπτέμβρη του 2019. Δημιουργήθηκαν αυτές οι επιτροπές; Συνεδρίασαν ποτέ; Αγνωστο! Ακούγεται επίσης ότι ήδη από τα χρόνια του Γιώργου Καμίνη, ο Δήμος Αθηναίων έχει πάρει ένα μεγάλο δάνειο από μια τράπεζα και ότι τα χρήματα αυτά που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για την κατεδάφιση του γηπέδου Απόστολος Νικολαΐδης και την ανάπλαση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας λιμνάζουν. Πάνω από δέκα χρόνια γίνονται συζητήσεις για το γήπεδο του ΠΑΟ στον Βοτανικό και το με τι χρήματα θα κατασκευαστεί δεν το γνωρίζει κανείς: ο τελευταίος που είχε κάνει μια μελέτη και είχε εξασφαλίσει μια αυτοχρηματοδότηση (μέσω της ιστορικής εταιρείας ΓΗΠΕΛ) ήταν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Ο Γιαννακόπουλος έλεγε ότι είχε βρει επιχειρηματίες διατεθειμένους να επενδύσουν στο σχέδιο μετατροπής του ΟΑΚΑ σε Ντίσνεϊλαντ, αλλά για χρηματοδότηση του Βοτανικού δεν έχει μιλήσει. Και γιατί να το κάνει; Αυτό που είχε ζητήσει ήταν να υπάρξει δυνατότητα κατασκευής και γηπέδου μπάσκετ στον Βοτανικό, αλλά αυτό από το εν ισχύ υπουργικό διάταγμα της Μπιρμπίλη δεν προβλέπεται. Και τυχόν τροποποίηση του σχετικού διατάγματος μπορεί να επιτρέψει προσφυγές κ.λπ. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε…
Εργα
Εγώ πρέπει να πω ότι συμφωνώ με τον δήμαρχο Μπακογιάνη: έργα χρειάζονται. Αλλά πώς να γίνει πιστευτό ότι θα έχουμε έργα καλοκαιριάτικα, όταν όλα είναι στον αέρα; Κατανοώ την καλή διάθεση: ποιος δήμαρχος δεν θα ήθελε τη Διπλή Ανάπλαση; Αλλά όλα τα άλλα μου μοιάζουν στον αέρα: είναι περισσότερο ευχές κι επιθυμίες.
Αναζητείται
Δεν βλέπω επίσης καμία πιθανότητα να φύγει ο Γιαννακόπουλος από την ΚΑΕ – από τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό μπορεί να το κάνει πιο εύκολα. Το 2011 ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχαν αναθέσει την ανεύρεση ενός νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ σε δυο εταιρείες: μια δικηγορική εταιρεία στην Αθήνα και μια αμερικανική εταιρεία, που αντικείμενό της ήταν οι μεταβιβάσεις αθλητικών συλλόγων. Κανείς δεν βρέθηκε να αναλάβει την ΚΑΕ κι έτσι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανέλαβε το δύσκολο έργο της διαδοχής. Εδώ και τρία χρόνια ο Γιάννης Αλαφούζος έχει ανακοινώσει ότι παραχωρεί την ΠΑΕ Παναθηναϊκός: πάλι δεν βρέθηκε κανείς. Οπως κανείς δεν βρέθηκε και για τα τμήματα του Ερασιτέχνη που χαροπάλευαν μέχρι να αναλάβει ο Γιαννακόπουλος – ας μην το ξεχνάμε. Κι εκεί ένας γαλαντόμος χρειαζόταν, αλλά αναζητείται.
Λεφτάδες
Τυχαίο; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Δυστυχώς αυτό που προκύπτει είναι ότι οι λεφτάδες οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν για την ομάδα τους πολύ λιγότερο πάθος από αυτό που θα έπρεπε με βάση το μέγεθος του συλλόγου. Στην προκειμένη περίπτωση οι συγκρίσεις με ό,τι έχει γίνει στον Ολυμπιακό π.χ. είναι ανυπόφορες. Κι ο Ολυμπιακός είχε διάφορες διοικητικές περιπέτειες στις αρχές της δεκαετίας του 1990 π.χ., αλλά ιστορίες με πρίγκιπες του Βλάση Τσάκα δεν έζησε. Θυμίζω επίσης ότι όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης είπε «δεν αντέχω», στο μπάσκετ προέκυψαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και ότι στο ποδόσφαιρο, παρά τα χρέη, μπήκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης – Ολυμπιακός από κούνια.
Κρίση
Ο ΠΑΟ πληρώνει μια παράξενη κρίση αισθημάτων: τον αγαπάνε όλο και πιο λίγο αυτοί που θα έπρεπε να τον φροντίζουν. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει πρόβλημα οπαδών, αλλά έχει πρόβλημα παραγόντων. Οσοι χρήματα έχουν προτιμούν την υψηλή κριτική στον Αλαφούζο, στον Γιαννακόπουλο κ.λπ. Οποιος εμφανίζεται, έστω απλά για να βοηθήσει, τρομάζει από το μέγεθος των απαιτήσεων του συλλόγου και το βάζει στα πόδια. Εχω πραγματικά μια τεράστια απορία. Ακόμα κι αν το καλοκαίρι ο Μπακογιάννης παρουσιάσει ένα σχέδιο για τη Διπλή Ανάπλαση (το λέω γιατί μου μοιάζει πως είναι ο μόνος που ενδιαφέρεται…) ποιος παράγοντας θα βρεθεί να το κάνει πράξη βάζοντας χρήματα ή έστω παρέχοντας εγγυήσεις για αποπληρωμές δανείων; Δεν βλέπω διαθέσιμο κανέναν…
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις