Από τον Άρη στον Μάνο. Ας μιλήσουμε για αληθινούς επαναστάτες

Mια παράξενη σύμπτωση φέρνει να συμπίπτουν στις 15 Ιουνίου οι επέτειοι θανάτου του Άρη Βελουχιώτη και του Μάνου Χατζιδάκι.

Και όμως από μια άποψη τίποτα δεν είναι πιο ταιριαστό.

Γιατί και οι δύο ήταν δύο μεγάλοι επαναστάτες. Από τους μεγαλύτερους και αυθεντικότερους που γνώρισε αυτή η χώρα.

Για τον Άρη αυτό μπορεί να μας φαίνεται αυτονόητο.

Γιατί εξέφρασε τον πνεύμα της Αντίστασης μέχρι το τέλος.

Γιατί προειδοποίησε για τους κινδύνους από συμβιβασμούς που αποδείχτηκαν μοιραίοι και ο λαός τους πλήρωσε ακριβά για πολλά χρόνια.

Γιατί είχε το σθένος να υψώσει το ανάστημά του ακόμη και απέναντι στο ίδιο του το Κόμμα, αρνούμενος να υποταχθεί στη γραφειοκρατική λογική και νοοτροπία.

Και γι’ αυτό έμεινε στη μνήμη του λαού ως το σύμβολο της ανυπότακτης στάσης και της αξιοπρέπειας.

Θα έλεγε κανείς ότι ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν το ακριβώς αντίθετο.

Άλλωστε, για χρόνια υποτίθεται ότι ήταν μια από τις κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες της «δεξιάς παράταξης».

Και όμως ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν επίσης ένας από τους μεγαλύτερους επαναστάτες αυτής της χώρας.

Γιατί σε όλες τις περιπτώσεις που χρειάστηκε και αυτός ύψωσε το ανάστημά του.

Αυτό έκανε όλες τις φορές που εμμέσως πλην σαφώς διαχωρίστηκε από τη βάναυση κληρονομιά του μετεμφυλιακού κράτους.

Το έδειξε όταν υπερασπίστηκε το ρεμπέτικο, όταν άλλοι το χαρακτήριζαν «διεφθαρμένο» και «παρακμιακό».

Το έδειξε όταν αρνήθηκε να τυποποιήσει την ίδια του την τέχνη και διαρκώς αναζητούσε άλλους δρόμους.

Το έδειξε όταν έκανε το καταπληκτικό πείραμα του Τρίτου Προγράμματος.

Το έδειξε όταν στάθηκε στο πλευρό του Χρίστου Ρούσσου.

Το έδειξε αφήνοντας πίσω του μια εκπληκτική μουσική παρακαταθήκη.

Εάν ήταν κανείς να σκεφτεί τι είναι αυτό που είναι πραγματικό όμορφο και ελπιδοφόρο σε αυτή τη χώρα, τότε θα έπρεπε να σκεφτεί ότι είναι το νήμα που ενώνει τον Άρη Βελουχιώτη και τον Μάνο Χατζιδάκι.

Το νήμα της αντίστασης, της ανυπακοής, της δημιουργίας.

Το νήμα που βάζει το δίκιο, την αξιοπρέπεια και την ομορφιά πάνω από όλα τα άλλα.

Το νήμα που θέλει αυτό τον τόπο να μην είναι απλώς ένα οικόπεδο προς εκμετάλλευση.