Από τη διαχείριση κρίσεων στην παραγωγή πολιτικής

Ενα από τα ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης του Πρωθυπουργού στον ΣΚΑΪ ήταν και η εξής αποστροφή: «Η εξέλιξη περνάει μέσα από την προσαρμοστικότητα. Η προσαρμοστικότητα και στην ίδια τη φύση είναι ο τρόπος με τον οποίον προχωράμε και αλλάζουμε. Και κοινωνίες οι οποίες δείχνουν προσαρμοστικότητα είναι αυτές που τελικά θα μπορέσουν να προχωρήσουν και να ενσωματώσουν τις αλλαγές τις οποίες πρέπει να κάνουν. Βεβαίως και πρέπει να αλλάξουμε. Και αλλάζουμε ήδη. Και αυτές οι αλλαγές, που πολλές είναι αλλαγές προς το καλύτερο, είναι ένα μεγάλο κεκτημένο για τη χώρα».

Αναφερόταν ο κ. Μητσοτάκης στις όσες αλλαγές συνέβησαν σε επίπεδο λειτουργίας της κυβέρνησης κατά την διάρκεια της κρίσης της πανδημίας. Πολλά από αυτά διαπιστώθηκαν και εκτιμήθηκαν από τους πολίτες και φάνηκε εμπράκτως, από τον τρόπο με τον οποίο και εκείνοι προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες.

Σήμερα, έπειτα από όλα αυτά, έχουμε φτάσει σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο. Όσα περιέγραψε ο Πρωθυπουργός, αυτά που θεωρούνται κεκτημένα, πρέπει να διατηρηθούν, να εμπεδωθούν, να βελτιωθούν και να γίνουν η πυξίδα για το μέλλον.

Τα δείγματα από την κοινωνία ως προς αυτό και ως προς την μελλοντική συμπεριφορά όλων, είναι ανάμικτα. Αλλού βλέπει κάποιος μία επικίνδυνη ανεμελιά, αλλού σύνεση και περισυλλογή, αλλού προσδοκία, αλλού αδιαφορία.

Με την κυβέρνηση να συμπληρώνει σε λίγες ημέρες έναν χρόνο από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, η ευθύνη για την επόμενη, καθοριστικής σημασίας περίοδο εναπόκειται σε εκείνην. Όχι για να επιβάλλει συμπεριφορές, ούτως ή άλλως αυτό είναι πρακτικά και πολιτικά αδύνατον. Κυρίως για να προβάλλει πρότυπα.

Πώς θα το κάνει αυτό;

Δεδομένου ότι κατά τα φαινόμενα και λεγόμενα, επίκειται ανασχηματισμός, το πρώτο δείγμα με το οποίο ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να πείσει ότι εξακολουθεί να είναι αποφασισμένος για αλλαγές, ρήξεις και καινοτομίες, θα είναι οι αποφάσεις του για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα.

Δεν έχει να κάνει αυτό τόσο με το αν θα κάνει έναν «σαρωτικό», «δομικό» ή «διορθωτικό» ανασχηματισμό. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, ότι όποια μορφή και αν έχει αυτός, ακολουθεί ένα διάστημα αδράνειας, δυσλειτουργίας, εσωκομματικών διεργασιών και αναστολής της κυβερνητικής δράσης.

Τίποτε από αυτά δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί σε αυτήν την περίπτωση. Και κυρίως, όποιες αλλαγές και αν επιλέξει να κάνει ο κ. Μητσοτάκης, θα πρέπει να καταδείξουν όχι απλώς ότι διορθώνει κάποια πράγματα, αλλά ότι είναι διατεθειμένος να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι έτρεξε έως και σήμερα – έστω και υπό την πίεση των συνθηκών.

Ο ένας χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ, συνέπεσε ούτως ή άλλως με πρωτόγνωρες συνθήκες και πρωτοφανείς και πολυδιάστατες κρίσεις.

Η διαχείριση ήταν εν πολλοίς σωστή.

Τώρα πρέπει να φανεί, ότι ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του δεν είναι απλώς διαχειριστές κρίσεων, αλλά κατά κύριο λόγο παραγωγοί πολιτικής και προτύπων. Δεν είναι εύκολο, αλλά εκεί συγκεντρώνονται, συνειδητά ή μη, οι προσδοκίες των πολιτών.